"Dzieci potrzebują sztuki jak jedzenia i powietrza". Zaspokajacie tę potrzebę?

Co jest ważniejsze – tekst czy ilustracje? Ilustracje są tak samo ważne co tekst! W latach 60. upowszechniono hasło, że książka jest dla dziecka pierwszym kontaktem ze sztuką i że kształtuje przyszłego odbiorcę sztuki jako takiej. Zasada ta jest aktualna i dzisiaj, choć obecnie jedną z wielu mówiących o wartościach edukacyjnych obrazu w książce. Najważniejsza to ta, że ilustracja usamodzielnia przyszłego czytelnika. Kolejna, że dziecko szybko dorasta do takiego wieku, kiedy dowiaduje się, że za ilustracją stoi artysta, człowiek, który opowiada o świecie w sposób szczególny. Dzięki temu, poznając prace różnych ilustratorów, widzi, że myszka raz jest Myszką Mickey, raz postacią z baśni, a innym razem rockową bohaterką. Za każdym razem mamy do czynienia z myszką, ale to, jak wygląda w książce jest przekazem indywidualnym. Maluch dowiaduje się, że świat przedstawiany na jego rysunkach to także praca indywidualna.       W czym ilustracje pomagają najmłodszym? Ilustracja kształtuje czytelnika. Oglądając ilustracje, można sobie samemu opowiedzieć książkę, zwłaszcza jeśli była ona wcześniej przeczytana przez rodzica. Można sięgać po lekturę nieznaną i opowiadać sobie fabułę na podstawie ilustracji. Co za kreatywność w obszarze słowa! Większość z nas ma lepszą pamięć wzrokową. Oglądając ilustracje, łatwiej zapamiętujemy książkę. A dzięki temu możemy do niej wrócić, np. będąc z dzieckiem na spacerze: "A pamiętasz, jak...". Rozmawiajmy z maluchami o bohaterach, o ich emocjach. Wtedy możemy też wspomnieć też o własnych.             Jakie książki kupować dziecku? Różnorodne. Kolejna książka powinna różnić się od poprzedniej, być zbudowana na innym schemacie niż ten, które maluch już zna. Nie wykluczam książek, które powstały w stylistyce disneyowskiej, ale konieczne jest, aby dziecko...

„Mus jabłkowy” to książka obrazkowa o ojcu i synu, którym zdarzają się zarówno dobre, jak i gorsze dni, a także o tym, co z tego wynika. To historia bez lukru. Czasem trudno być dzieckiem. Tak jak trudno być rodzicem. Pochodzimy z różnych światów i zdarza się, że trzeba sporo wysiłku, by osiągnąć porozumienie. To proste. My, rodzice, wiemy więcej i ta wiedza nas paraliżuje. Sprawia, że boimy się o bezpieczeństwo naszych dzieci. Tu upatruję źródło konfliktu. Z jednej strony my, rodzice, chcemy być przyjaciółmi dla naszych dzieci, ale z drugiej nie możemy się uwolnić od roli nadzorców. Nie jest łatwo zaakceptować tę różnorodność ról – ani dziecku, ani dorosłemu. To dlatego w "Musie jabłkowym" syn odwraca się od swojego ojca. To doświadczenie jest mi bliskie, bo mój syn robił podobnie, gdy okazywałem się surowym i karzącym szefem. Zresztą kto nie miał podobnych doświadczeń? Bycie ojcem jest skomplikowane i nielogiczne. Pokazał Pan ojca nieidealnego, który złości się na syna. Ale też syn, który mówi o swoim ojcu, że jest głupi, i który – po kłótni z nim – zagroził, że poszuka sobie nowego ojca, nie jest dzieckiem idealnym.  O to mi chodziło! Byśmy zaakceptowali to, że tacy jesteśmy, że tacy są prawdziwi ojcowie i prawdziwi synowie, którym zdarza się odtrącić rękę wyciągniętą do zgody albo powiedzieć „nie kocham cię”... Dzieci nie są aniołami, zdarza im się być upartymi i złośliwymi. Nie ma potrzeby chronić ich przed każdym konfliktem, wychowywać w złudzeniu, że życie to świat jak w domku lalki Barbie. Udało się Panu zrobić książkę i dla dzieci, i dla dorosłych. To książka o szacunku. O tym, że lepiej przyznać się do słabości, niż narzucać swoje poglądy, „bo ja tak mówię”. Przyznanie się do tego, że czegoś się nie wie, nie oznacza, iż stracimy w oczach dziecka , wręcz przeciwnie. Ta zasada...

Burmistrz pewnej hiszpańskiej miejscowości wpadł na pomysł, by płacić rodzicom za godziny, które ich pociechy spędzą w bibliotece. A wszystko w trosce o przyszłość młodych Hiszpanów. Bo jak wiadomo, kontakt z książką to świetna inwestycja w przyszłość dziecka . Pod warunkiem że inwestuje się systematycznie, każdego dnia. Staraj się czytać dziecku codziennie, a pakując walizy na wyjazd, również nie zapomnij wrzucić do nich książek. Wspólne czytanie dziecięcych lektur powinno stać się nie tyle obowiązkiem, ile zabawą. Jeśli czytasz maluchowi ulubione książki swojego dzieciństwa , sama poczujesz się jak dziecko. Jeśli nie pamiętasz żadnych tytułów, podsuwamy kilka propozycji książek, które warto przeczytać . Niemowlęta lubią wiersze Naukowcy dowodzą, że już przed narodzeniem dzieci są wrażliwe na rytm, np. bicie serca mamy oraz dźwięki, które dochodzą z zewnątrz. Podobnie jest po narodzinach. Niemowlę może nie rozumieć, co do niego mówisz, ale urzeka je rytmiczne brzmienie rymowanek, np. „Siała baba mak”. Maluszkom warto czytać wiersze Juliana Tuwima. „Lokomotywa” ze słynnym puff, buff, uff jak gorąco, „Ptasie radio” z ptasimi dialogami, które stanowią wyzwanie dla potykającego się o nie rodzica, czy „Rzepka” z powtarzalnym refrenem – to prawdziwe hity literatury dla dzieci . Najlepiej naucz się ich na pamięć. Małe dzieci wolą, żeby patrzeć na nie, a nie do książki. Ona zainteresuje je trochę później – już półroczny maluch zaczyna śledzić na obrazkach przebieg zdarzeń. Polecamy wiersze Tuwima np. ze starymi ilustracjami Marcina Szancera (wyd. G&P). Mimo upływu czasu dzieci nadal zachwycają się kołami pociągu i pokazują paluszkiem, kto ciągnie rzepkę. W parze z Tuwimem idą wiersze Jana Brzechwy. Warto zwrócić też uwagę na okrzykniętą współczesnym Brzechwą Agnieszkę Frączek. Chcesz sprawdzić, jak się miewa...