Dzieci wiedzą lepiej – czy na pewno?

Dzieciństwo może przesądzić o całym dalszym życiu. Wieloletnie obserwacje psychologów pokazują, że trudne dzieciństwo, w którym jest przemoc fizyczna, emocjonalna i zaniedbania rodzicielskie sieją spustoszenie w psychice dziecka. Odciskają mocne piętno na jego funkcjonowaniu w dorosłym życiu. Pewnie większość rodziców w założeniu chce zapewnić swojemu dziecku dobre dzieciństwo. Czy to się udaje? Ten raport daje nam na to odpowiedź. Co 10 dziecko jest nieszczęśliwe 10 procent polskich dzieci jest nieszczęśliwych - wynika z raportu „Prawa dziecka z perspektywy dzieci, rodziców i nauczycieli" przeprowadzone przez UNICEF Polska, ABR SESTA i SYNO z okazji 30. rocznicy uchwalenia Konwencji o prawach dziecka. Polska podpisała i ratyfikowała ją w 1991 roku. Raport pokazał, że 75 procent polskich dzieci czuje się szczęśliwymi, a 15 procent ocenia swoje samopoczucie na co dzień jako przeciętne. Według UNICEF Polska są trzy elementy pozwalające na kluczowy rozwój dziecka: odpowiednie warunki życia, edukacja dobrej jakości, wysoki poziom opieki zdrowotnej. Im większe dziecko, tym bardziej smutne Badania wykazały, że to czy dziecko czuje się szczęśliwe, w dużym stopniu zależy od jego wieku. Najlepiej mają maluchy - czują się najbardziej szczęśliwe. Ale z roku na rok, wraz z wiekiem, poziom dobrego samopoczucia zaczyna się u nich obniżać. Co 10 dziecko doświadczyło przemocy Raport pokazał, że co dziesiąte dziecko doświadczyło przemocy fizycznej, co czwarte natomiast - słownej, najczęściej ze strony rówieśników i najbliższych. Przyjaciele najważniejsi Okazuje się, że to relacje z przyjaciółmi oraz koleżankami i kolegami mają największe znaczenie dla dziecka. Gdy układają się dobrze - dziecko jest szczęśliwe. I na odwrót - złe relacje z rówieśnikami bardzo obniżają jego dobre samopoczucie. Jak podkreśliła w rozmowie z PAP Agnieszka...

No, podziel się! No, daj zabawkę koledze! Musisz nauczyć się dzielić! Czemu nie chcesz dać zabawki dziewczynce? Powinniśmy się dzielić. I to uczucie zakłopotania, które się pojawia nie wiadomo skąd, kiedy twoje dziecko nie chce oddać zabawki innemu… Czy na pewno jestem dobrą matką? Takie i inne hasła słyszymy wciąż dookoła już od najmłodszych lat. Słyszymy je od naszych rodziców, a później sami powtarzamy je jak mantrę i kierujemy do naszych dzieci. Nawet się zbytnio nad nimi nie zastanawiamy, po prostu te słowa są w naszych głowach zakodowane, wypowiadamy je automatycznie, wychodzą z naszych ust niemal bezwiednie. Czy dzielenie się ma rzeczywiście sens? Czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad sensem dzielenia się? Nad koniecznością uczenia dzieci dzielenia się? Czy to jest rzeczywiście tak niezbędne, by nauczyć takiego zachowania w każdej możliwej sytuacji i na okrągło? Podczas każdego wyjścia na plac zabaw, w przedszkolu, na urodzinach, u rodziny, po prostu wszędzie i to niezależnie od sytuacji? Jedna z mam, Alanya Kolberg, postanowiła to przerwać i zaapelować do rodziców, by odrobinę… pomyśleli i zastanowili się nad sensem tego co robią, co mówią i czego uczą własne dzieci. A wszystko to po jednej z wypraw na plac zabaw, z własnym synem, Carsonem. Co się tam wydarzyło? Zwyczajna codzienna sytuacja jakich rodzice i dzieci doświadczają po raz milionowy. Chłopiec zabrał ze sobą do parku kilka figurek-zabawek typu "transformers", by pobawić się nimi z przyjaciółmi, z którymi tam był umówiony. Jak tylko weszli do parku, do Carsona podeszła grupa obcych, nie znanych mu, chłopców, która zażądała, by dał im się pobawić swoimi zabawkami... I co się stało dalej? Kto tu jest źle wychowany? Moje dziecko czy inni?! Chłopiec spojrzał na swoją mamę wymownie z pytaniem w oczach, a ona po prostu wyjaśniła, że nie musi się dzielić. „Możesz im...

Maciej Stuhr – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i kabaretowy. Tata pełnoletniej Matyldy i dwuletniego Tadeusza. Właśnie ukazał się zbiór jego felietonów pt. „Tata Tadzika” publikowanych w „Zwierciadle”, w których dzieli się z czytelnikami refleksjami na temat tacierzyństwa. Książkę zilustrowała Zuza Miśko.   Aleksandra Sobieraj: Czy jest Pan nowoczesnym ojcem? Maciej Stuhr: Czy ja wiem? Lubię różne gadżety i ułatwiacze życia, ale w kwestii wychowania jestem chyba dość staromodny. Ostatnio czytam synowi „Koziołka Matołka” z niemal identycznej książeczki, jaką sam miałem w dzieciństwie. Świat cyfrowy z pewnością go pochłonie prędzej czy później, więc od rodziców może dostać trochę tradycji . Dojenie kóz i takie tam. AS: Tadzik dostał chyba imię po swoim pradziadku? Czy uważa Pan, że imiona przekazywane w rodzinie niosą coś z sobą?  MS: Tak, to miła tradycja. Może to zabrzmi pompatycznie, ale człowiek ma poczucie, że zatacza się jakiś "krąg życia". AS: Co Średni Stuhr najbardziej lubi robić z Młodym Stuhrem? MS: W tej chwili jesteśmy na etapie rozmów, gdyż Tadzik zaczął gadać jak najęty, więc rozmawianie z nim to czysta rozkosz. Muszę go pochwalić, że jest niezwykle sprawny językowo . Bardzo szybko załapał trudne reguły języka polskiego, pięknie odmienia rzeczowniki i czasowniki, mimo że dopiero skończył dwa latka . AS: Niemowlak ociepla wizerunek mężczyzny. Prawda czy fałsz? MS: Och tak, bardzo! Mimo że jako aktor doświadczyłem w życiu dowodów sympatii nie raz, to gdy pojawiam się gdziekolwiek z synkiem, to już jest prawdziwa sensacja! Zwłaszcza panie bywają zachwycone i szeroko się do nas uśmiechają. AS: Bez czego chciałby Pan wychować Tadzika? MS: Na razie próbujemy wychowywać go bez nadmiaru elektroniki , choć mamy świadomość, że będzie to krótka i jednak przegrana walka. Ale póki się...