Olaf ma 3,5 roku. Zauważyłam, że chętnie nago biega po domu, a kiedy się kąpie ogląda swojego siusiaka, czasem nawet dotyka go przed snem. Jestem przerażona – już wcześniej pani w przedszkolu zwróciła mi uwagę, że synek biega goły i głośno się śmieje. Czy to normalne? A może powinnam się tym niepokoić?
Krystyna z Kołobrzegu
Małgorzata Ohme: Krystyna nie powinna się martwić. To normalne, że dzieci w wieku jej synka zaczynają się bardziej interesować swoim ciałem. Zygmunt Freud jako pierwszy zwrócił uwagę na fakt, iż dziecko to istota seksualna. Okres przedszkolny nazywa nawet fazą seksualną ze względu na rosnące zainteresowanie kilkulatka własną fizycznością i związanymi z nią fantazjami.
Anna Brzezińska: Tak, poza tym okres przedszkolny to także odkrywanie siebie – dziecko dowiaduje się, kim jest, zdobywa podstawowe informacje na swój temat: czy jest chłopcem, czy dziewczynką, czy ma jasne włosy, czy ciemne itd. Płeć ma dla niego duże znaczenie. W wyraźny sposób mówi, kim jest i pozwala się identyfikować z innymi osobami podobnymi do niego – na przykład tatą albo mamą.
MO: Ale to, że Olaf rozbiera się w przedszkolu i biega bez ubrania, to chyba także chęć zwrócenia na siebie uwagi. Czy to taka manipulacja?
AB: Zachowanie Olafa rzeczywiście można różnie interpretować. Może to jego sposób na osiągnięcie jakiegoś celu, choćby ściągnięcia na siebie uwagi? Z drugiej strony to, że wybiera akurat takie zachowanie, świadczy, że cielesność jest dla niego bardzo ważna. Mógłby przecież zacząć rzucać kanapkami w inne dzieci, pluć, kopać – także w celu zyskania uwagi. Dodatkowo jego mama zwraca uwagę, że w domu dotyka się również w miejscach intymnych.
MO: Rodziców chyba najbardziej przeraża myśl, że ich dzieci mogłyby się masturbować… Nie używają nawet tego słowa. Tymczasem robi to wiele maluchów w wieku przedszkolnym. Rozróżnia się nawet 3 rodzaje masturbacji: rozwojową, eksperymentalną i instrumentalną. Ta pierwsza jest typowa dla dzieci i wiąże się właśnie z poznawaniem własnego ciała. Najczęściej maluchy odkrywają, że dotykanie się jest przyjemne. Wobec tego powtarzają tę czynność. To mija w okresie szkolnym. Drugi typ – eksperymentalny – jest bardziej niebezpieczny, ponieważ wiąże się z poszukiwaniem doznań w wymyślniejszy sposób. Dziecko może nawet używać do tego celu różnych przedmiotów – wtedy warto pomyśleć o konsultacji z psychologiem. Trzeci rodzaj masturbacji – instrumentalny – służy dziecku do osiągania pewnych celów. Wiąże się z tym, że najbliżsi zwykle żywo reagują na takie zachowania i zaczynają się nim interesować. To dodatkowo motywuje je do powtarzania takich gestów. Charakterystyczne jest, że maluch nie robi tego w samotności, ale przy innych.
AB: To może świadczyć o tym, że potrzebuje więcej uwagi. Ważne jest, by rodzice bez potrzeby nie wpadali w panikę. Ich lęk jest po części związany z tym, że seksualność człowieka nadal jest tematem tabu w naszym społeczeństwie. A warto pamiętać, że dla prawidłowego rozwoju dziecka ważna jest akceptacja także i tej sfery jego życia.
Anna Brzezińska, wykładowca na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, specjalistka w zakresie psychologii rozwoju, edukacji i zdrowia
Małgorzata Ohme, wykładowca w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, specjalizuje się w psychologii rozwoju
Czytaj też: Nago przy dziecku - tak czy nie?
Rabat -30% na cały asortyment, również produkty przecenione. Kupuj na www.gap.pl. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 239 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu – 167,30 zł
Rabat 20% na wszystkie produkty Sisley i Hair Rituel by Sisley w butiku internetowym sisley-paris.pl i stacjonarnie w Maison Sisley w Warszawie. Promocja nie dotyczy nowości, zestawów i produktów z zakładki "Ostatnia Szansa". Szczegóły dostępne u Partnera.
7% rabatu na 700 największych marek kosmetyków i perfum. Oferta dostępna na ezebra.pl. Szczegóły na stronie.
Moda ORSAY oferuje każdej kobiecie możliwość poczucia się sobą niezależnie od sytuacji, nastroju czy rozmiaru ubrania. Skorzystaj z dodatkowej 20% zniżki na wszystko w sklepach stacjonarnych i na orsay.pl. Zniżka nie dotyczy bonów podarunkowych. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Rabat 20% na biżuterię marki dostępny w salonach stacjonarnych i online. Oferta nie dotyczy kolekcji Nomination oraz nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
↓
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 3 190 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu – 2 552 zł.
Oferta dostępna na sephora.pl i w aplikacji. Nie łączy się z innymi przecenami i kodami rabatowymi. Nie obejmuje kosztów przesyłki, zakupu kalendarzy adwentowych, kart upominkowych oraz produktów marek znajdujących się pod linkiem: sephora.pl/wykluczenia. Dotyczy wszystkich form dostawy, w tym Click&Collect. Szczegóły na stronie.
Małe dziecko nie boi się nagości ani się jej nie wstydzi. W początkowej fazie rozwoju maluch traktuje ją naturalnie. Co więcej, dwulatek jest wręcz dumny ze swoich genitaliów i chętnie je pokazuje. Dopiero około 4.–5. roku życia zacznie się wstydzić, zasłaniać, zamykać drzwi do łazienki. Z pewnością nie będzie chciało również biegać nago po plaży . A co zrobić z młodszym dzieckiem? Czy pozwolić mu na chodzenie z gołą pupą? Komu przeszkadza goły maluch na plaży? Większość małych dzieci uwielbia chodzić bez pieluchy i majtek, które krępują im ruchy. Są jednak i takie, które nawet na plaży nie chcą się rozebrać. Warto to uszanować. Nie musisz obawiać się, że upodobanie do nagości uczyni kiedyś z twojej pociechy dożywotniego członka klubu nudystów. Warto przeczytać: Mamo, co to jest seks? Naucz je szacunku do własnego ciała Dziecko wyczuwa, jaki masz stosunek do nagości . Nie dopuść, by udzieliło mu się twoje skrępowanie. Gwałtowna reakcja na rozbieranie się też może być dla niego przesłaniem, że powinno wstydzić się własnego ciała. Ekstremalne postawy – purytańska, która każe okrywać się zawsze i wszędzie, oraz epatująca nagością – nie są dobre, gdy wychowujesz dziecko. Maluchy powinny uczyć się, że ciało – okryte czy nagie – jest piękne, że należy je szanować i o nie dbać. Taką naukę pobiera się w rodzinie. Wspólne życie w domu, otwartość i granice, które tam obowiązują, mają duży wpływ na rozwój dziecka jako istoty seksualnej . Na to, czy w wieku dorosłym będzie potrafiło korzystać ze swej seksualności i odpowiedzialnie się z nią obchodzić. Stosunek rodzica do nagości = stosunek do własnego ciała dziecka Wielu rodziców udaje, że nie widzi zachowań dziecka związanych z jego rozwojem seksualnym, a ich pociecha dowiaduje się z książek, jak wygląda nagi człowiek . W ten sposób kształtuje się...
Antoś ma cztery lata. Od początku był bardzo żywym dzieckiem i trudno było mu skupić się na jednej czynności przez dłuższy czas. Myślałam, że jak pójdzie do przedszkola, to szybko się uspokoi. Niestety, mam wrażenie, że jego zachowanie się pogorszyło. Jest agresywny, kopie, bije, gryzie. Wychowawczynie tłumaczą jego zachowanie zaburzeniem ADHD i kierują mnie na konsultację do psychologa. Czy to możliwe, że moje dziecko jest nadpobudliwe? Marlena z Ostrowca Na pytanie odpowiadają psycholożki prof. Anna Brzezińska* oraz Małgorzata Ohme**. Małgorzata Ohme: Antoś ma problemy z koncentracją uwagi , jest impulsywny i bardzo ruchliwy. Może to nadpobudliwość psychoruchowa, czyli ADHD? Anna Brzezińska: Zaraz, zaraz, nie tak szybko… Żyjemy w czasach, w których jedno na dziesięcioro dzieci ma diagnozę ADHD . Ale to nie oznacza, że każde ruchliwe i obdarzone dużym temperamentem dziecko cierpi na to zaburzenie. Antoś jest żywym chłopcem, ale jego agresja po powrocie z przedszkola nie musi oznaczać ADHD. Może odreagowuje trudne doświadczenia? Warto zastanowić się, dlaczego tak się zachowuje. Małgorzata Ohme: No tak, ale wychowawczynie sugerują ADHD. Może mają ku temu przesłanki… Zobacz też: Zespół Aspergera – test Anna Brzezińska: Być może. Jestem jednak ostrożna, bo rodzice i wychowawcy mają tendencję do zasłaniania się zaburzeniami u dziecka , co w ich oczach usprawiedliwia ich i zwalnia z męczącego niekiedy dyscyplinowania malucha. Lepiej powiedzieć, że ma on ADHD, niż przyznać się, że w domu lub przedszkolu nie stawia mu się rozsądnych granic lub dzieją się rzeczy, które tak stresują dziecko, że trudno mu usiedzieć spokojnie. Warto przeczytać: Nadpobudliwe niemowlę to dorosły z ADHD? Małgorzata Ohme: To prawda. Ale spora część dzieci cierpi na ADHD. Wielu myśli, że malec z ADHD wciąż biega i wydaje dzikie okrzyki. A nie...
Moja półtoraroczna córeczka ani chwili nie usiedzi spokojnie. Przez cały dzień raczkuje, chodzi, biega, kręci się w kółko, podskakuje, wspina się na meble, ciągle jest w ruchu. Do tego piszczy, krzyczy lub wydaje inne dźwięki. Trudno ją uspokoić. Boję się, czy nie jest nadpobudliwym dzieckiem . Oliwia z Poznania Dr Joanna Urbańska: Niejeden rodzic, którego dziecko to żywe srebro, chciałby mieć w domu, choć przez dzień, małego flegmatyka. Z kolei niejeden rodzic flegmatyka z nutką zazdrości patrzy na ruchliwe dziecko znajomych – tak szybko się rozwija, tak ciekawi je otoczenie... Rodzice wszędobylskiego malucha często martwią się jego szczególną żywiołowością – jak będzie się dalej rozwijał, czy nauczy się koncentrować uwagę na zadaniach? Czy usiądzie spokojnie w przedszkolu? Jak wytrzyma w szkolnej ławce? Prof. Anna Brzezińska: Obserwując pełne energii dziecko, rzeczywiście trudno oprzeć się wrażeniu, że jest nadpobudliwe . Szczególnie, jeśli nie ma możliwości porównania go z rówieśnikami. Większość mam może jednak spać spokojnie. Maluch, który wreszcie nauczył się chodzić, może, a nawet chce, wszędzie dotrzeć i niemal w każde miejsce zajrzeć. Dr Joanna Urbańska: Raczkuje, wspina się, biega jak szalony. Kiedy na nas spojrzy, zaraz jego wzrok ucieka w inną stronę... Wyniki badań przesiewowych pokazują, że nadpobudliwość jest częstsza u chłopców niż u dziewczynek. Jak ją odróżnić od intensywnego dziecięcego odkrywania świata? Prof. Anna Brzezińska: Jeśli ruchliwość dziecka, jego energia w działaniu niepokoi rodzica, należy porozmawiać o tym z pediatrą, który ewentualnie da skierowanie do neurologa lub psychologa ( Jak wygląda wizyta u psychologa? ). Nie warto diagnozować u dziecka zaburzeń na własną rękę i doszukiwać się patologii tylko dlatego, że dziecko wydaje się inne niż np. my w jego wieku czy dzieci...
