Jak sprawić, by dziecko cię słuchało? 12 sprawdzonych rad

Zawołaj je po imieniu, kucnij przy nim, spójrz mu w oczy. Możesz także wziąć je za ręce. Warto to zrobić zwłaszcza wówczas, gdy dziecko jest rozzłoszczone, przestraszone albo płacze.

Dziecko powyciągało z szafy wszystkie buty? Zamiast mówić „Masz być grzeczny” czy „Znowu rozrabiasz?”, powiedz: „Miejsce butów jest w szafce. Powkładaj je tam”.  Zamiast „Posprzątaj swój pokój”, powiedz „Pozbieraj klocki i ustaw samochody na półce”. Proste, jednoznaczne komunikaty łatwiej dziecku zrozumieć i zapamiętać. Jeśli trzeba dziecku przypomnieć, co ma zrobić, wystarczy jedno słowo „Klocki” – to zadziała lepiej niż długie kazanie. 

Czytaj też: Praktyczne sposoby na bałaganiarza, czyli o obowiązkach przedszkolaka

Zamiast mówić  „Nie hałasuj”, powiedz  „Mów ciszej”. Wbrew pozorom to spora różnica.

Perspektywa przyjemnego zajęcia („Jeśli szybko posprzątasz zabawki, będziesz mógł bawić się w wannie dinozaurami”) działa lepiej niż groźba kary („Jeśli nie posprzątasz zabawek, nie pozwolę ci zabrać dinozaurów do wanny”).

Sprawdź: Jak karać dziecko?

Dziecko, które może decydować w niektórych sprawach  (np. o tym, którą koszulkę założy, co zje na kolację – kanapki z rzodkiewką czy ogórkiem itd.), rzadziej upiera się „dla sportu.”

Jeśli powiesz dziecku „Czas na kąpiel", ale nie zareagujesz, gdy będzie przez kolejne kwadranse oglądało kreskówki, uzna, że nie musi traktować twojego polecenia poważnie. Jeśli nie słucha, weź je za rękę i zaprowadź do łazienki. Jeśli chcesz, by coś zrobiło, np. poszło umyć zęby, nie pytaj („Umyjesz zęby?"), tylko wydaj polecenie. Stanowczość nie oznacza jednak krzyku ani rozkazującego tonu. Lepiej powiedzieć: „Czas na mycie rąk" niż „Natychmiast umyj ręce!". Nikt nie lubi rozkazów.  Warto też pamiętać o słowie „proszę".
 

Nie zakazuj i nie nakazuj na zasadzie „Nie, bo nie" , „Ma być tak, jak chcę" Wytłumacz, w czym rzecz („Mów ciszej, bo tatę boli głowa"), ale nie wdawaj się w długie, zawiłe wyjaśnienia. 

„Jest mi przykro, gdy tak do mnie mówisz" działa lepiej niż „Jesteś niegrzeczny!". I nie obraża ani nie upokarza.

Czytaj też: Słowa, które ranią – 6 zakazanych zdań

Trudno jest przerwać pasjonujące zajęcie.  Dlatego jeśli chcesz, by dziecko przyszło na obiad, uprzedź je chwilę wcześniej („Za chwilę obiad. Kończ zabawę i idź umyć ręce").

Niekoniecznie prezentem, najlepiej uwagą i pochwałą. Często koncentrujemy się na dzieciach dopiero wówczas, gdy rozrabiają. To błąd, bo doceniając dobre zachowania, jasno pokazujemy im, czego od nich oczekujemy. 

Czytaj: 6 metod wychowawczych, które nie działają

Nerwy i podniesiony głos i tak nic nie dadzą. Mogą jedynie pogorszyć sytuację. 

Mnóstwo codziennych problemów da się opanować przy pomocy zabawnych komentarzy („Ciekawe, czy buty same wejdą do szafki" plus mrugnięcie okiem) i sympatycznych, wesołych rytuałów (np. zamiast zapędzać dziecko do kąpieli, można sprawić, by była dla niego przyjemnością – np. pozwolić mu zabrać zabawki).

Konsultacja: Beata Płażewska, psycholog dziecięcy, Uniwersytet Wrocławski, mama Agatki i Pawła