Moje dziecko jest spokojne, ustępliwe i posłuszne. Nigdy nie miałam z nim problemów. Nawet bunt dwulatka przeżyliśmy jako tako... Niestety, ostatnio mój trzylatek pokazuje różki – nie chce wychodzić na dwór. Dużo nerwów kosztuje mnie namawianie synka, aby się ubrał i poszedł na spacer. Nic nie działa, malec najchętniej siedziałby w swoim pokoju i przez cały dzień nie ruszał się z niego. Jak przekonać go do wychodzenia z domu? Marta z Kutna
Proponuję porozmawiać z dzieckiem, dlaczego nie lubi spacerów. Inaczej trudno znaleźć rozwiązanie. Na pewno spacer powinien być atrakcyjny. Takim jest każdy, jeśli maluch ma jakiś cel, a może nim być oglądanie kaczuszek w stawie, wizyta w cukierni, szukanie kota. Dobrze, gdy wyjście z domu kojarzy się z czymś wesołym, a wybierając trasę spaceru, trzeba wziąć pod uwagę to, że dzieci nie są wytrawnymi piechurami.
Zorganizuj zabawę
Maluch rośnie, rozwija się i to, co wcześniej robił na spacerach, teraz prawdopodobnie go nudzi. Proponuję, aby na podwórku zorganizować jakąś zabawę, coś, co go naprawdę zainteresuje. Moim córeczkom zawsze coś ciekawego przygotowuję na spacer. One to uwielbiają i nie mogą się doczekać wyjścia z domu. Czasami mówię dziewczynkom, że na podwórku czeka na nie niespodzianka. I na przykład są to słodycze lub małe zabawki, które rozkładam w różnych miejscach, tak by córeczki nie widziały. To nie wszystko. Zabieram z domu koszyczek i namawiam moje maleńkie do poszukiwań. Jeśli znajdą, a jest to coś słodkiego, mogą zjeść, co same odnalazły (oczywiście nie wszystko). Życzę udanej zabawy! Ania
Przyjrzyj się ubranku
Od tego bym zaczęła! Może malutki ma niewygodne buciki? Bo stopa mu urosła lub coś uwiera dziecko? A może problem tkwi w ubranku? Tak było z moim synkiem. Długo nie mogłam połączyć obu faktów, to znaczy kupna kombinezonu i niechęci mojego smyka do wychodzenia. Któregoś dnia, po powrocie ze spaceru, dokładnie przyjrzałam się maluchowi. Miał zaczerwienioną szyjkę (i to mocno!), jakby zadrapaną. Okazało się, że to wina firmowej metki (wyszyto ją bardzo sztywnymi nićmi). Drobiazg, ale tak dokuczliwy, że synek miał dość i kombinezonu, i spacerów. Zastanawiałam się tylko, dlaczego nie powiedział wcześniej, że coś go „gryzie”? Może dlatego, że sam wybrał ten kombinezon (bo ja proponowałam mu inny wzór) i bał się, że mu o tym przypomnę, że skrytykuję jego wybór? Sabina
Pozwól na swobodny ruch
Mam znajomą, która strasznie musztruje swoje dzieci. W domu, w gościach, także na spacerze. Poszłyśmy kiedyś do parku, ona ze swoimi maluchami, a ja z córcią. W pewnym momencie usłyszałam, jak ktoś wydaje rozkazy. Myślałam, że to jakaś wojskowa zbiórka. Ależ się zdziwiłam, gdy okazało się, że to moja znajoma. Naprawdę przeraziłam się, gdy usłyszałam, jak ona się zwraca do swoich dzieci: „Tego nie rób”, „Tu przyjdź”, „Tam nie wchodź”. Cały czas zakazy, rozkazy... A moja córcia biegała swobodnie, skakała po krawężnikach, przeskakiwała przez kałużę, wspinała się na niskie murki, prosiła tylko, by ją przytrzymać. Była taka radosna! A szkraby znajomej nie miały tęgich min... Myślę, że nie powinno się dziecka tak musztrować ani popędzać, bo np. trzeba zrobić zakupy. Taki maluch musi wyszaleć się na spacerze. Zabezpieczam tylko teren, to znaczy wybieram taki z dala od samochodów. Elżbieta
Sprawdź, czy to nie strach
Któregoś dnia chciałam zabrać synka do pięknego parku. Niestety, musieliśmy przejechać pół miasta, aby się tam dostać – mieszkamy na cichym osiedlu. Nie sądziłam, że maluch tak przeżyje tę podróż. Widziałam, że czuje się nieswojo, bo samochody, tłum ludzi... Pierwszy raz był w mieście. Ale gdy przejechała obok nas karetka na sygnale, smyk przeraził się nie na żarty! Musiałam go długo uspokajać. Później w książeczce pokazałam mu karetkę i wyjaśniłam, dlaczego miała włączony sygnał. Przekonałam go do spacerów, ale przez kilka dni nie chciał wychodzić z domu. Przestraszył się hałasu, gwaru, dlatego teraz zabieram synka w spokojniejsze miejsca. Ela
Zachęcaj do wychodzenia
Gdy pada deszcz albo jest zimno, mało komu chce się wyjść z domu. Dlatego wymyślam różne zadania, np. wyprawę po kasztany, z których po powrocie można zrobić ludziki. Zimą do opuszczenia pokoju na pewno zachęci lepienie bałwana albo karmienie zwierząt (jeśli nie kaczek czy łabędzi, to kotków na podwórku albo gołębi i wróbli). To świetna okazja, by opowiedzieć, jak żyją, co jedzą. Polecam zakup lupy. Fascynujące jest oglądanie roślin czy owadów w takim powiększeniu. Oczywiście latem. Zimą natomiast można przyjrzeć się śniegowym płatkom. No i gorąco polecam zabawę „Kto pierwszy...”! Maluchy uwielbiają rywalizację. Kto pierwszy się ubierze, zejdzie ze schodów, podbiegnie do ławki, huśtawki... I nieoczekiwanie maluch jest już na spacerze! Życzę powodzenia. Aleksandra
Jesień nie zawsze jest złota. Za oknem plucha? Wybór jest prosty: możesz siedzieć w domu i narzekać, czekając na wiosnę (zarażając ponurym nastrojem dziecko) albo w myśl zasady: „Nie ma złej pogody, są tylko nieodpowiednie ubrania” wycisnąć z jesieni , co się da: całą radość i wszystkie kolory. Lepsze to drugie! 5 powodów, dla których warto iść na jesienny spacer Dziecko potrzebuje spacerów przez okrągły rok, a nie tylko wtedy, gdy pogoda jest idealna. Dzięki nim: 1. Oddycha świeżym powietrzem. Wilgotne, chłodne powietrze jest jak balsam dla wysuszonych przez centralne ogrzewanie śluzówek. 2. Jest zdrowsze. Ma okazję się hartować, czyli przyzwyczajać do zmian temperatury. Nie ma obawy, że wyrośnie na piecucha. 3. Ma lepszy apetyt… Nawet niejadki nabierają ochoty na obiad po harcach na dworze. 4. …i dobry humor. Ruch na świeżym powietrzu i światło słoneczne poprawiają nastrój. Dlatego trzeba korzystać z każdej okazji, by naładować akumulatory. 5. Poznaje świat. Jesień to prawdziwa uczta dla zmysłów. Można dotykać gładkich kasztanów i szorstkiej kory, wodzić palcem po żyłkach liści, ścierać dłonią kropelki wody z ławki, słuchać bębnienia deszczu o parasolkę. Szkoda by było to wszystko przegapić! Tak naprawdę są tylko dwie sytuacje, gdy lepiej nie wychodzić . Pierwsza: gdy wieje wyjątkowo silny wiatr albo jest bardzo zimno i paskudnie. Druga: gdy maluch jest chory. Przeczytaj także: 9 sposobów na zachowanie zdrowia jesienią 8 rzeczy, które można robić podczas jesiennego spaceru Za zimno na robienie babek z piasku? Nie szkodzi. Na twojego smyka czeka na dworze masa atrakcji: 1. Dreptanie i skakanie. Niech dziecko chowa się za drzewem, chodzi po krawężnikach, wchodzi pod górkę (nawet tysiąc razy). Nie będzie się nudził ani marzł. 2. Karmienie ptaków. Zabierzcie trochę suchego chleba,...
Wprawdzie pogoda nas nie rozpieszcza, ale ze spacerów i tak warto korzystać. Wyjście na świeże powietrze to dla dziecka okazja do poznawania świata. Bez względu na to, czy mieszkamy na wsi, w małym mieście czy w betonowej dżungli, zawsze znajdzie się okazja do obcowania z naturą. Zapytaliśmy rodziców, gdzie najczęściej wychodzą ze swoimi pociechami. Okazało się, że nie są to jedynie wypady do supermarketu. Miejsca z własnego dzieciństwa Nie ma jak powrót do miejsc, do których sami zabierali nas nasi rodzice albo dziadkowie. W trakcie spaceru możemy opowiadać dziecku o własnym dzieciństwie i przeżyciach. Maluch nie tylko się dotleni, ale będzie też słuchał i zapamiętywał informacje, które z pewnością pobudzą jego wyobraźnię. Pamiętajmy, aby przed wyprawą przygotować wszystkie niezbędne rzeczy, które mogą nam się przydać (jedzenie, picie, ulubione zabawki, a także ochronny krem do twarzy). Dziecko powinno być ubrane adekwatnie do pogody – najlepiej na cebulkę. Unikniemy w ten sposób zarówno przegrzania, jak i wyziębienia. "My mieszkamy w małym mieście, ale wystarczy odejść kawałek od domu, by znaleźć się w sosnowym lesie. Taki las to mój powrót do dzieciństwa. Pachnie drzewkiem, które dziadek przynosił do domu, a my stroiliśmy je na Wigilię. Sosna ma wspaniały zapach. Działa też leczniczo i relaksująco, dlatego jak tylko mogę, to zabieram synów na spacer właśnie tam - do sosnowego lasu z mojego dzieciństwa" – Monika. Park, w którym mieszkają zwierzęta Dzieci kochają zwierzęta, dlatego już od najmłodszych lat, warto rozbudzać ich miłość do "mniejszych braci". Jeżeli mieszkamy w mieście, możemy udać się do parku, aby nakarmić kaczki lub podrzucić kilka orzechów wiewiórkom. Nawet koło naszego bloku znajdzie się kilka głodnych gołębi. Idąc chodnikiem możemy oderwać kawałek bułki i poprosić malucha, aby nakarmił ptaszka. Nie ulega...
Antek (cztery lata) ma non stop zatkany nos. Oddycha przez buzię i już dwa razy tej jesieni zachorował na zapalenie oskrzeli. Owijam mu buzię wełnianym szalikiem, ale to nie pomaga. Zastanawiam się, czy może lepiej nie wychodzić z nim na dwór w zimie? Joanna Mazur z Kolbuszowej Przewlekły katar może być objawem alergii wziewnej (np. na roztocza albo pleśnie). Najważniejsze, co może pani zrobić, to znaleźć przyczynę uczulenia (polecam wykonanie testów alergicznych ) i ją usunąć. Najpewniej kiedy alergia ustąpi, katar zniknie. Zaprzestanie albo skrócenie spacerów nie jest dobrym wyjściem, zwłaszcza dla dziecka z zatkanym noskiem. Zimne powietrze obkurcza śluzówkę, dlatego właśnie na spacerze małym alergikom oddycha się najłatwiej. Warto zadbać też o częste wietrzenie mieszkania: stojące powietrze pełne jest alergenów, które pogorszą stan zdrowia dziecka. Owijanie ust szalikiem (zwłaszcza wełnianym, który często uczula) nie jest zalecane – skraplająca się na nim para zamarza i może nawet być przyczyną odmrożenia buzi u dziecka. Dobrze byłoby też pokazać synka lekarzowi: zatkany nos bywa również oznaką przerostu tzw. trzeciego migdałka, który czasem trzeba usunąć operacyjnie.
