Wrocław: Roczny chłopiec zjadł proszek do prania! Gdyby nie policja, mógłby nie trafić do szpitala na czas

Wszystko zgodnie z planem... do czasu Mój kochany mąż Piotrek nazywa mnie - oczywiście trochę prześmiewczo- mistrzynią planowania . To fakt  wszystko szykuję ze znacznym wyprzedzeniem, żeby mnie nic nie zaskoczyło. Tak też było z porodem . Z racji tego, że nasz synek od 4. miesiąca ciąży był ułożony miednicowo, mieliśmy zaplanowaną cesarkę. Wszytko załatwione – termin 17 stycznia, godzina 8.00. Operację miał przeprowadzać ordynator. Pokój dla dziecka przygotowany, mieszkanie regularnie porządnie sprzątane, torba do szpitala spakowana na miesiąc przed porodem . Wszystko na tip-top. I wszystko sypnęło się przez.... egzamin na prawo jazdy. Bardzo długo nie chciałam mieć prawka. Bo nie potrzebuję, nie umiem, nie lubię, itp. Ale będąc w zaawansowanej ciąży coś mnie naszło – poszłam na kurs. Bez przekonania, bez entuzjazmu, ale rozsądek podpowiadał mi, że łatwiej będzie jechać gdzieś z maluchem autem niż komunikacją miejską. Kiedy przyszło do ustalania daty egzaminu, wybrałam 16 stycznia, godzina 6.00. Czemu akurat tak? Bo tak. Zanim na salę porodową na egzamin na prawko Tak więc, na dzień przed planowanym cesarką , pobudka o 4:30. Nerwy, pośpiech, mocne trzymanie kciuków i ... egzamin oblany. Nie chcę tu zwalać winy na egzaminatora, co prawda był strasznym bucem, ale za to ja przejechałam na "stopie" i trzy razy zgasł mi samochód, więc należało mi się. Niemniej jednak płacz i foch na cały świat były. Po powrocie do domu, wściekła i zrezygnowana, wzięłam się za sprawy doczesne. Piotrek poszedł na ostatni dzień do pracy, bo po porodzie chciał przez 2 tygodnie być ze mną w domu. A ja w tym czasie popłaciłam zaległe rachunki, zapełniłam lodówkę dla mężusia, żeby nie padł z głodu pod moją nieobecność, zrobiłam listę pomocniczą (pamiętaj żeby: karmić psa, sprzątać kuwetę, zmywać na bieżąco naczynia itp.). W końcu miało mnie nie...

7-latek cudem uniknął tragedii, gdy kilka dni temu wypadł z okna kamienicy i zawisł kilkanaście metrów nad ziemią . Uratowali go przypadkowi przechodnie. Matka nie miała pojęcia, że jej syn walczył o życie, a nie przebywał w łazience. Niebezpieczna zabawa przy otwartym oknie Chłopiec przebywał w domu pod opieką mamy. Bawił się w swoim pokoju przy szeroko otwartym oknie. Mieszkanie znajdowało się na 4 piętrze kamienicy w mieście Chongqing w Chinach. W pewnym momencie siedmiolatek wszedł na parapet, a po chwili niechcący ześlizgnął się i wypadł z okna . W ostatniej chwili udało mu się uchwycić rękami parapetu. Zwisał tak wysoko nad ziemią, machając nogami i próbując wspiąć się z powrotem, na co jednak zabrakło mu sił. Mimo że w mieszkaniu była też jego matka, nie mogła mu pomóc, bo była przekonana, że… syna nie ma w pokoju, bo jest w toalecie. Całe szczęście ktoś wpadł na pomysł, jak pomóc chłopcu. Zwisającego kilkulatka zauważył pewien mężczyzna, który akurat przejeżdżał tamtędy samochodem. Natychmiast zatrzymał auto, wyciągnął z niego prześcieradło i ruszył na pomoc dziecku . Poprosił kilka innych osób, by trzymali wraz z nim rozpostarte prześcieradło, które miało służyć za prowizoryczny materac, jaki rozkłada się zwykle podczas podobnych akcji ratunkowych. Chwilę po tym, jak przechodnie rozłożyli prześcieradło, chłopiec stracił siły, puścił parapet i runął na ziemię. Prześcieradło przerwało się na pół, a siedmiolatek został przewieziony do szpitala . Okazało się jednak, że pomysł z prześcieradłem był bardzo trafiony. W dużej mierze zamortyzował upadek i znacznie zmniejszył obrażenia dziecka. Jak uchronić dziecko przed podobnym wypadkiem? Tego zdarzenia można by uniknąć, gdyby dziecko nie przebywało samo w pokoju, w którym było szeroko otwarte okno. Co prawda chłopiec miał już 7 lat, ale jak widać nawet w takim...

Chwila narodzin dziecka to piękny czas, ale bez wątpienia powinno się to odbywać w warunkach bezpiecznych dla dziecka i mamy pod okiem doświadczonej pomocy. Pewna rodzina z Lubomina przeżyła jednak chwile grozy podczas porodu. Rodząca została odesłana ze szpitala bez pomocy. Urodziła na tylnym siedzeniu samochodu, w lesie przy minusowych temperaturach. Gdy odejdą wody Późnym wieczorem 7 lutego pani Wiesława Rafałowicz dostała telefon od córki. Odeszły jej wody i pani Wiesława wiedziała, że muszą natychmiast jechać do szpitala. Choć planowali udać się do szpitala w Olsztynie, akcja porodowa zaczęła przebiegać tak dynamicznie , że postanowili podjechać do bliższego szpitala w Dobrym Mieście. Nie ma tam porodówki jednak liczyli, że uzyskają pomoc. Rodzice rodzącej poprosili pielęgniarkę o karetkę, która zawiezie ich córkę do Olsztyna. Wszystko działo się w dużych nerwach, bo poród przebiegał bardzo szybko. Niestety w szpitalu nie było wolnej karetki, a na izbie przyjęć usłyszeli, by zadzwonić na 112. Mimo wykonania telefonu, pomoc nie nadchodziła. Jak relacjonuje pani Wiesława, lekarz ze szpitala zasugerował, by jednak samemu jechać do oddalonego o 25 km Olsztyna. Przez cały czas rodząca krzyczała w bólach, a nikt z personelu nie sprawdził, w jakim jest stanie . Rodzice rodzącej pozostawieni sami sobie, przekonani, że nie mają innego wyjścia, ruszyli do Olsztyna. Ponownie próbowali wezwać karetkę do córki, maluszek jednak nie chciał czekać. Kilka minut drogi od szpitala w Dobrym Mieście przy -10 stopniach wyszła główka. Przerażeni dziadkowie ostatecznie postanowili zatrzymać pojazd na ciemnym poboczu. Zszokowani przyjęli poród przy otwartych drzwiach (samochód był zbyt mały, by udało się inaczej). Maluszka owinęli w kurtkę, a pępowinę obwiązali kawałkiem koszulki. Dopiero wtedy nadeszła pomoc. Do rodziny podjechała karetka, ale nie taka wysłana do...