Dzięki tej metodzie dowiesz się, jak urośnie twoje dziecko! (Zabawa z przymrużeniem oka)

Jeżeli kiedykolwiek ktoś powiedział do ciebie: "Jesteś kopią swojej matki" , powinnaś wiedzieć, że jest to fałszywe stwierdzenie. W rzeczywistości my, szczególnie kobiety, wyglądamy bardziej, jak nasi ojcowie, a nie nasze matki. Agresywne męskie geny Geny matki to zazwyczaj 50 proc. DNA dziecka, a geny ojca to pozostałe 50 proc. Jednak geny męskie są bardziej agresywne niż żeńskie, dlatego zwykle są bardziej widoczne (w trakcie ciąży ciało kobiety identyfikuje płód jako częściowo obce ciało i aby uratować dziecko, musi znaleźć spokój z genami agresywnego ojca, czasami kosztem własnych genów). W praktyce oznacza to, że mama przekazuje maluchowi 40 proc. aktywnych genów żeńskich , zaś tata 60 proc.  Tata decyduje o płci dziecka Płeć przyszłego dziecka zależy od ojca. Od matki dziecko zawsze otrzymuje chromosom X, a od taty - chromosom X, co oznacza, że ​​będzie to dziewczynka lub chromosom Y, czyli że ​​będzie chłopiec. Badania pokazują, że jeżeli mężczyzna ma wielu braci, będzie też miał więcej synów, z kolei, jeżeli ma więcej sióstr, będzie miał też dużo córek. Tylko niektórzy mężczyźni mają względnie równą liczbę chromosomów X i Y w spermie i równie prawdopodobne jest, że będą mieć chłopców lub dziewczynki. Chromosomy Y mają mniej genów niż chromosomy X, a niektóre z nich są odpowiedzialne za rozwój męskich narządów płciowych. To dlatego chłopiec jest bardziej podobny do swojej matki . Jeśli chodzi o dziewczynki, otrzymują chromosomy X od obojga rodziców, więc nie można przewidzieć, jak będą wyglądać. Wysokość i zęby po tacie Ojcowie mają większy wpływ na wysokość swoich dzieci niż matki. Wysocy mężczyźni zazwyczaj mają wyższe dzieci. Średnio około 60 do 80 proc. wzrostu osoby zależy od ojca i matki, reszta to wynik diety, stylu życia i zdrowia. Poza tym nie wszystkie dzieci z tych samych rodziców mają...

Kwestia dziedziczenia jest przesądzona od momentu, gdy komórka jajowa połączyła się z plemnikiem. W chwili poczęcia zostają ściśle określone m.in. płeć , wzrost, wygląd, temperament twojego dziecka, a nawet podatność na choroby. Zanim to, co zostało zapisane w genach , przestanie być tajemnicą, próbujemy uchylić jej rąbka wspólnie z prof. Tadeuszem Mazurczakiem, genetykiem klinicznym z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie. Czy dziecko powinno być pół na pół podobne do każdego z rodziców? Dziecko otrzymuje połowę genów od taty (i jego przodków) i połowę genów od mamy (i jej rodziny). A dokładnie wygląda to tak – jądro komórki jajowej zawiera połowę składników potrzebnych do stworzenia istoty ludzkiej , drugą połowę dostarcza jądro plemnika. Z tego nie wynika jednak, że dziecko będzie w połowie podobne do każdego z rodziców. I mama, i tata mają podwójne porcje każdego genu dotyczące konkretnej cechy, np. koloru oczu . Dziecku przekażą tylko jeden gen z każdej pary -  dominujący (zapisane w nim cechy ujawniają się u dziecka) albo recesywny (cecha ujawni się, jeśli dziecko dostanie takie same geny od mamy i taty). Wniosek – cechy zawarte w genach ujawnią się u dziecka lub nie w zależności od kombinacji, w jakiej geny danej pary się znajdują. Warto pamiętać, że większość cech, np. dotyczących  inteligencji , charakteru, wzrostu, a nawet ciśnienia krwi, nie zależą od jednego genu lub pary genów, ale nawet od ich tysięcy. Czy dziecko może być bardziej podobne do dziadków niż do rodziców? Zdarza się tak, nawet dość często. To wynik wymiany materiału genetycznego w procesie podziału komórek. Wiele cech dotyczących zarówno wyglądu fizycznego , jak i osobowości to cechy recesywne (ustępujące), które mogą zostać zamaskowane genami dominującymi otrzymanymi od drugiego z rodziców i jego przodków. Recesywne cechy np. od dziadka...

Na długość niemowlęcia ma wpływ przebieg ciąży i porodu oraz to, czy było karmione piersią. Większość wcześniaków dogania pod tym względem rówieśników w pierwszych dwóch latach życia. Tylko 7–10% maluszków, które przyszły na świat z niską masą urodzeniową i długością ciała mniejszą niż prawidłowa (w stosunku do czasu trwania ciąży), pozostaje niższa. Najczęściej mierzymy dziecko w pierwszym roku życia. Potem zwykle robimy to rzadziej. Często tylko wtedy, gdy zabieramy malca na bilans zdrowotny (w wieku dwóch, czterech i sześciu lat), co dwa lata. – To zdecydowanie za rzadko – podkreśla prof. Barbara Rymkiewicz-Kluczyńska, pediatra i endokrynolog (specjalista chorób hormonalnych). – W ciągu dwóch lat może się zdarzyć wiele rzeczy, które mają wpływ na tempo wzrastania. Nakładają się one na tor wzrostu zapisany w genach i mogą sprawić, że potomek bardzo wysokich rodziców będzie znacznie niższy od rówieśników. Co zatem powinno cię zaniepokoić? Na jakie sprawy zwracać szczególną uwagę, by zapewnić smykowi optymalne warunki do wzrastania we własnym, zapisanym w genach tempie? Dieta a wzrost dziecka Kalendarz rozwoju dziecka Choć najczęstszą przyczyną tzw. niskorosłości jest niedożywienie, bardzo liczy się również jakość diety maluszka. Powinna być dobrze zbilansowana i zawierać odpowiednią ilość nabiału, mięsa, warzyw i owoców. – Jak na ironię, rodzice niejadków często nie mają powodów do obaw, bo oni zwracają szczególną uwagę na to, czy malec je wartościowe pokarmy. Nawet jeśli jest tego niewiele. No i zwykle systematycznie mierzą swoje dzieci – wyjaśnia prof. Barbara Rymkiewicz-Kluczyńska. Chociaż bywają i tacy, którzy najbardziej cieszą się, gdy maluch zje cokolwiek. Nawet jeśli są to mało wartościowe herbatniki, ciasteczka albo hot dogi. Lepiej jednak nie przyzwyczajać malca do słodkich przekąsek, bo...