Cztery fazy porodu naturalnego, fachowo nazywane okresami porodu, to czas, gdy ciąża się kończy, a ciało kobiety przygotowuje się do porodu i wydaje dziecko na świat. Poród jednak nie kończy się wraz z narodzinami dziecka. Po nim następują dwie ostatnie fazy porodu, podczas których świeżo upieczona mama może już cieszyć się nowo narodzonym maleństwem. Warto w czasie ciąży zapoznać się z tym, co będzie działo się na porodówce, bo często to niewiedza jest głównym źródłem lęku przed porodem.
Fazy porodu naturalnego:
Pierwsza faza porodu naturalnego zaczyna się, gdy odchodzą wody płodowe lub wraz z początkiem regularnej akcji skurczowej macicy. Faza ta trwa zwykle do 16 godzin. W tym czasie następują regularne skurcze porodowe, które pojawiają się coraz częściej – czas między jednym a drugim skraca się w miarę postępu porodu. Ich celem jest skrócenie szyjki macicy i jej rozwarcie. Pierwsza faza porodu kończy się, gdy rozwarcie szyjki macicy osiąga 8-10 cm.
Drugi okres porodu trwa znacznie krócej, a na jego początku pojawiają się skurcze parte. To dzięki nim możliwe jest wypychanie dziecka z macicy i dróg rodnych kobiety. Na tym etapie ocenia się, czy kobieta jest w stanie urodzić naturalnie – jeśli nie, podejmowana jest decyzja o przeprowadzeniu cesarskiego cięcia. Przedłużająca się druga faza porodu może być także wskazaniem do przeprowadzenia porodu kleszczowego. Druga faza porodu kończy się wraz z przyjściem dziecka na świat.
Przedostatni okres porodu to czas, gdy wydalane jest łożysko, a dziecku przecina się pępowinę. Łożysko rodzi się najczęściej podczas jednego skurczu, który raczej nie jest bolesny. Położna lub lekarz oglądają łożysko (musi ono zostać wydalone w całości, bo jeśli tak się nie stanie, konieczne będzie łyżeczkowanie macicy). Tylko w pełni opróżniona macica zacznie się obkurczać i da sygnał do produkcji mleka przez gruczoły mlekowe. Na tym etapie zszywa się krocze po porodzie – o ile pękło albo zostało nacięte.
Czwarty, ostatni okres porodu, to czas na obserwację kobiety po porodzie. Położna lub lekarz sprawdzą, czy krwawienie z dróg rodnych jest prawidłowe, i czy macica zaczyna się obkurczać. W tym czasie możesz już tulić dziecko w ramionach i próbować je karmić, co stymuluje macicę do obkurczania się.
Do szpitala rodząca powinna dotrzeć w pierwszej fazie porodu. Gdy skurcze pojawiają się co 7-10 minut i trwają kilkadziesiąt sekund, nie ma na co czekać i trzeba już jechać na porodówkę. Dlatego torbę do porodu spakuj z wyprzedzeniem, aby w odpowiedniej chwili tylko ją złapać i pędzić do szpitala.
U każdej kobiety fazy porodu mogą trwać krócej lub dłużej – to w dużej mierze kwestia indywidualna. Jedynie czwarty okres porodu trwa zawsze tyle samo czasu, bo jest to procedura, a nie naturalny proces. I tak:
Wbrew pozorom bardzo trudno powiedzieć, która faza porodu jest najbardziej bolesna. Część kobiet twierdzi, że najboleśniej przeżyło pierwszą fazę porodu, a część, że drugą. Wszystko zależy od indywidualnych predyspozycji, progu bólu oraz od nastawienia psychicznego.
Pierwsza faza porodu jest najdłuższa. Początkowo skurcze są słabe, rzadkie i krótkie – pojawiają się co 15-20 minut i trwają ok. 30 sekund. Z upływem czasu narasta ich częstotliwość, siła i czas trwania (nawet do 90 sekund), co staje się coraz mniej komfortowe, a część kobiet twierdzi, że jest już bardzo bolesne. W tym etapie porodu kobieta nie może zbyt aktywnie uczestniczyć, więc czekanie na pełne rozwarcie szyjki macicy jej się dłuży, a każdy skurcz dokucza coraz bardziej. Z tego względu wiele mam uznaje pierwszą fazę porodu za najbardziej bolesną.
Z drugiej strony najsilniejsze i najdłuższe są skurcze parte. Ale jest to także czas, gdy kobieta może aktywnie uczestniczyć w porodzie i wie, że już niebawem przytuli dziecko. Z tego względu niektóre mamy zapamiętują drugą fazę porodu jako mniej bolesną, choć są i takie, które przechodzą wówczas kryzys.
Dużą przeszkodą w przetrwaniu porodu może być tokofobia.
Sprawdź też:
Znieczulenie zewnątrzoponowe przy porodzie jest bezpieczne i skuteczne. Jego działanie na rodzącą zostało tak dopracowane, aby nie zaburzać przebiegu porodu. Obniżenie nasilenia bólu następuje szybko, bo średnio po kilkunastu minutach, ale rodząca nadal odczuwa parcie i może aktywnie uczestniczyć w porodzie. Spis treści: Jak podaje się znieczulenie zewnątrzoponowe Jak długo działa znieczulenie zewnątrzoponowe podczas porodu Czy znieczulenie zewnątrzoponowe przy porodzie jest bezpieczne? Wady i powikłania po znieczuleniu zewnątrzoponowym Przeciwwskazania do znieczulenia zewnątrzoponowego przy porodzie Opinia eksperta Przebieg procedury zakładania znieczulenia zewnątrzoponowego Znieczulenie zewnątrzoponowe można podać właściwie w dowolnym momencie porodu, zanim rozwarcie szyjki macicy osiągnie 10 cm . Moment podania w różnych szpitalach jest różny – w niektórych podaje się znieczulenie, gdy szyjka macicy rozewrze się na 3-4 centymetry, w innych, gdy rozwarcie osiągnie 6-7 cm. Dlatego przed planowanym porodem warto dowiedzieć się w wybranej placówce, jakie w niej obowiązują praktyki związane ze znieczuleniem zewnątrzoponowym. Aby anestezjolog mógł podać znieczulenie, pacjentka musi pochylić się w przód w pozycji siedzącej lub położyć na boku i się skulić. Chodzi o to, aby zwiększyć odległość między tylnymi krawędziami kręgów. Rodząca musi zachować spokój i nie poruszać się . Miejsce wkłucia dezynfekuje się, jego okolice osłania chustami. Najpierw lekarz robi znieczulenie miejscowe skóry, a następnie wprowadza specjalną igłę, co kobieta odczuwa jako ucisk. Przez igłę wprowadzany jest cewnik z tworzywa sztucznego. Ten moment czasami rodzące odczuwają jako lekkie kłucie. Na koniec igłę się usuwa, a cewnik pozostawia, stabilnie mocując go do ciała pacjentki. Co ciekawe, znieczulenie...
Wystarczy prezerwatywa, strzykawka i cewnik, by zatamować krwotok poporodowy w trudnych warunkach. W krajach rozwijających się krwotok poporodowy to najczęstsza przyczyna śmierci rodzących. Użycie prezerwatywy to dla wielu młodych matek jedyna szansa na przeżycie! Jak ratować życie przy pomocy prezerwatywy? Zestaw do tamowania krwotoków poporodowych opracowany w Massachusetts General Hospital kosztuje mniej niż 5 dolarów (ok. 20 zł). Nawet w krajach rozwijających się nie ma problemu z dostępem do poszczególnych elementów, z których można go zmontować. W czasie krwotoku do macicy wprowadza się prezerwatywę, którą następnie napełnia się wodą. Napełniona prezerwatywa uciska krwawiące naczynia, co przerywa krwotok. Do zbudowania takiego zestawu potrzebne są: prezerwatywa, cewnik urologiczny , strzykawka, zawór jednokierunkowy, gumki recepturki albo nić. Jak podaje Rynek Zdrowia, specjalistyczny zestaw do tamowania krwotoków poporodowych może kosztować nawet 400 dolarów! Zaletą "domowego" zestawu jest nie tylko cena i dostępność elementów, ale także łatwość w obsłudze. Nawet niewykwalifikowane osoby są w stanie rozpoznać krwotok i zatamować go przy użyciu napełnionej wodą prezerwatywy. Dzięki tej metodzie uratowano już życie setek kobiet w Sudanie Południowym, Senegalu czy Kenii. Skuteczność zestawu wynosi około 97 proc. Zobacz także: Groźny chwyt Kristellera! Nie pozwól na to przy swoim porodzie Źródło: rynekzdrowia.pl
