Dzisiejszy świat, choć piękny, niestety przesiąknięty jest złymi emocjami. Prezentowany przez społeczeństwo poziom kultury niejednokrotnie pozostawia wiele do życzenia. W codziennym życiu ludzie kierują się głównie uczuciami, a jednym ze sposobów wyrażania tych negatywnych jest właśnie stosowanie wulgaryzmów. Cóż więc zrobić, gdy także i nasze dziecko wprowadza do słownika niecenzuralne zwroty?
Mały obserwator
Brzydkie słowa niestety stały się coraz popularniejszym elementem współczesnej polszczyzny – formą ekspresji, po którą wielu (zwłaszcza młodych) ludzi sięga coraz chętniej. Wszechobecne w rozmowach, jeśli nie samych rodziców, to być może przypadkowo mijanych na ulicy czy w sklepie osób, niezwykle szybko bywają podłapywane przez ciekawe świata maluchy. Ale to nie jedyne miejsca, w których dzieci stykają się z takimi wyrażeniami. Telewizja i Internet kipią od przemocy
i pełnych agresji komunikatów, także w prezentowanych w ramówce filmach słownictwo odrzuca swoją ordynarnością. Często zdarza się również, że i nam – rodzicom przytrafi się chwila zapomnienia, w której w przypływie emocji celem wyładowania się wypowiemy przekleństwo impulsowo, bez namysłu. Najważniejsze jest jednak, aby analogicznych sytuacji unikać, starając się za każdym razem kontrolować swój język. Dzieci bardzo często nie rozumieją tego, co mówią. Jako mali obserwatorzy wielkiego świata, zwykle małpują wszystko to, co je zainteresowało. Przekleństwa z początku więc traktowane są przez nie jedynie jako forma zabawy. Wszak słowo na k… czy ch… brzmi inaczej, bardziej oryginalnie, a wypowiadane przez brzdąca – zdaje się dla niego wyłącznie piskliwym i wręcz śmiesznym naśladowaniem innych. Na szczęście stan ten zazwyczaj nie trwa długo – prawdopodobnie malec pobawi się, pośmieje i mu przejdzie. Faktyczny problem pojawia się jednak, gdy przeklinanie wkradnie się do słownika naszej pociechy na dłużej. Wówczas należałoby zastanowić się, jaki jest tego powód.
Przyczyny złego zachowania
Jedną z głównych przyczyn, w wyniku których dziecko przejawia podobne zachowanie, jest próba zwrócenia na siebie uwagi. Wie, że brzydkie słowa prowokują reakcję dorosłych, są zauważane i spotykają się z zainteresowaniem – nie tak, jak inne sposoby, których być może już próbował bez skutku. Dlatego też jedyną słuszną reakcją w takim przypadku jest wyraźne zignorowanie zadziornego malucha. Oczywiście ten sposób dobry jest tylko na samym początku. W chwili nasilania się tego rodzaju sytuacji należy bowiem rozważyć, czy pociecha poza przyciągnięciem naszego spojrzenia nie chce przekazać nam czegoś więcej. Pamiętajmy, że nie tylko dorośli, ale także i mali ludzie mają swoje problemy, rozterki i zmartwienia. Postarajmy się więc jak najwięcej czasu poświęcić dziecku na szczerą i przede wszystkim spokojną rozmowę. Wysłuchajmy go cierpliwie, spróbujmy spojrzeć na świat jego oczami. Rozumiejąc dziecięcą perspektywę, z całą pewnością dostrzeżemy problem i wspólnie znajdziemy odpowiednie rozwiązanie tak, aby maluch nie odczuwał już więcej potrzeby używania brzydkich słów. Warto zaznaczyć również, że takie zachowania nie są ogólnie akceptowalne, że wyrażając się w ten sposób, można kogoś urazić, zrobić przykrość.
Grzeczne zamienniki
Pojawia się jednak kolejne pytanie – co zrobić, gdy nasze rozmowy nie przynoszą pozytywnego skutku i dziecko dalej używa brzydkich słów? Cóż… istnieje inny sposób. Jeśli nie po dobroci, to… wprowadźmy kilka reguł Nie chodzi jednak o to, aby malucha karać czy przerażać – czasy sadzania w kącie na grochowym sienniku, odbierania przepysznego podwieczorku czy straszenia opowieściami, że zła Baba Jaga przyjdzie i urwie język, odeszły już w niepamięć. Każdy z nas przeżywa emocje, każdy z nas ma prawo się z nimi uporać na swój sposób. Celem wyzbycia się z domu wszystkich przekleństw zaproponujmy więc, aby zamiast brzydkich wyrazów używać wyłącznie zabawnych zamienników – wyrażeń, które o wiele kulturalniej i przyjemniej pozwolą na rozładowanie napięcia, a jednocześnie poprzez swoją niejednokrotnie śmieszną formę z napiętej sytuacji uczynią kolejny zabawny moment, dzięki któremu malec w mig zapomni o problemie. Język polski jest piękny i bogaty. Usiądźcie więc wspólnie z dzieckiem i stwórzcie Wasze unikalne kompozycje – „o rzesz Ty, orzeszku…”, „motyla nóżka”, „…a niech to gęś kopnie” czy „krucze pióro” to tylko kilka pomysłów. Istotne jest, aby do takiej nowej zasady stosowali się wszyscy domownicy bez wyjątków – tylko wówczas sukces murowany!
Pamiętajmy! Małe dziecko nigdy nie będzie tylko biernym słuchaczem i widzem. Choćbyśmy stanęli na głowie, próbując uchronić je przed każdym złem, nie ukryjemy go przed światem. Prędzej czy później zetknie się z przykrzejszą rzeczywistością. Najważniejsze, by zawczasu zostało odpowiednio przygotowane – wszak to my – RODZICE – winniśmy być autorytetem i nienagannym wzorem do naśladowania dla najmłodszych i to od nas przede wszystkim zależy, jakie wzorce i modele zachowań przekażemy naszym pociechom.
Wprowadź kod na stronie www.topsecret.pl/ona lub pokaż go w jednym z ponad 100 sklepów stacjonarnych i skorzystaj z oferty. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat 20% na biżuterię Artelioni dostępne w salonach i na apart.pl. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat 20% na cały asortyment dostępny na www.swederm.com. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie.
Rabat do -30% na wybrane nowości z kolekcji Wiosna/Lato 2024 i wiele więcej! Oferta dostępna w sklepach stacjonarnych i na gomez.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Produkt widoczny na zdjęciu nie jest objęty rabatami.
Rabat 20% dla wszystkich klientów przy zakupach za min. 499 zł. Oferta obowiązuje w sklepach stacjonarnych oraz na www.falconeri.com, nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły w sklepach i na stronie.
Moda ORSAY oferuje każdej kobiecie możliwość poczucia się sobą niezależnie od sytuacji, nastroju czy rozmiaru ubrania. Skorzystaj z dodatkowej 20% zniżki na wszystko w sklepach stacjonarnych i na orsay.pl. Zniżka nie dotyczy bonów podarunkowych. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Kiedy Bartek miał kilka lat, chodziliśmy na spacery do Lasu Bielańskiego. I rozmawialiśmy. Zawsze na te same tematy. Był z tego cały rytuał. Wchodziliśmy do lasu, a wtedy on zaczynał: „To opowiedz mi teraz, jak to było, kiedy się urodziłem”. Nie pozostawało mi nic innego, jak po raz kolejny szczegółowo relacjonować mu to wydarzenie. On dopytywał: „A co w tym czasie robił tata? A dziadek Witek? A babcia? A druga? I co mówili?”. I tak opowiadałam mu o ogromnej radości wszystkich po kolei aż do absolutnego wyczerpania członków rodziny. Dobry start Te opowieści świetnie ilustrują zapotrzebowanie malucha na zahaczenie się w grupie, na to, by zbudować wokół siebie ludzką przestrzeń wypełnioną miłością. Jeśli uda nam się wychować dziecko w przeświadczeniu, że otaczają je ludzie, z którymi łączą je więzy krwi, dla których jest bardzo ważne i przez których jest kochane oraz których ono może kochać i którzy dla niego są ważni, wtedy wypuścimy w świat (nie zawsze przychylny) człowieka mocnego. Istotę pewną siebie, bo mającą na kogo liczyć. Dobrym narzędziem do budowania takiej pewności siebie może być drzewo genealogiczne zrobione z dzieckiem. Wspólnie oglądając zdjęcia, rysując, wprowadzamy malucha w historię rodziny. Możemy opowiadać mu o kolejach losu, zawodach, miejscach, w których urodzili się i żyli członkowie rodziny. Warto również przytaczać zabawne anegdoty z dzieciństwa lub młodości rodziców albo dziadków. Ważna wspólnota Poznając rodzinną historię, maluch może porównać ją z własnym życiem, zauważyć, że świat się zmienia. Jednocześnie będzie czuł, że do tego świata należy, że nie jest osobą „znikąd”, tylko częścią większej całości – rodziny. Przekazujemy mu w ten sposób wiedzę o tym, że człowiek nigdy nie jest do końca sam, nawet jeśli jego bliscy odchodzą. Zostaje bowiem pamięć,...
Wiadomość o ciąży mnogiej zawsze zaskakuje i... stanowi nie lada wyzwanie. Ogromnym obciążeniem dla organizmu kobiety jest noszenie pod sercem jednego dziecka, a co dopiero dwójki! Podobnie, gdy maluchy wreszcie przychodzą na świat. To, co przytłacza mamę jednego niemowlaka, na mamę bliźniąt spada ze zwielokrotnioną siłą. Trudno się dziwić, że codzienne zmagania z karmieniem, kąpaniem, przewijaniem i ubieraniem przysłaniają sprawy wspieranie rozwoju. One nigdy nie są jednakowe „Bliźniaki, a wcale nie są do siebie podobne” – dziwią się rozczarowane ciocie i sąsiadki na widok maluchów. W rzeczywistości podobieństwo między takim rodzeństwem to zazwyczaj zwykłe podobieństwo rodzinne. W dodatku dzieci są bardzo często różnej płci. 75% wszystkich bliźniąt bowiem to bliźnięta dwujajowe, których jedyna niezwykłość polega na tym, że mają wspólny dzień urodzin, a za sobą wspólne życie płodowe. Powstają z dwóch komórek jajowych, które są zapłodnione przez dwa różne plemniki. Inaczej jest w przypadku bliźniąt jednojajowych. One rozwijają się w wyniku podziału jednej komórki jajowej, zapłodnionej przez jeden plemnik. Maluchy są wtedy identyczne pod względem genetycznym i podobne do siebie nie tylko zewnętrznie. Mają taką samą płeć, budowę, kolor włosów, linie papilarne, ten sam kolor oczu, podobny nos, usta i palce... W wielu badaniach udowodniono, że cechują je także podobny temperament, zachowanie, upodobania, nawyki i iloraz inteligencji. Dzieci nigdy jednak nie są identyczne. I nie można ich tak traktować! We własnym świecie Bliźniak od poczęcia istnieje „z tym drugim”, a po narodzinach spędza z nim niemal 24 godziny na dobę – więcej niż z mamą lub tatą. Tworzy to jedyny w swoim rodzaju silny związek uczuciowy. Bliźnięta lubią przebywać niedaleko siebie – już od pierwszych chwil życia przytulają się i grzeją...
