Gdzie jest moje dziecko? - apel przerażonej mamy

5 min. po porodzie 100 "znajomych" widzi zdjęcia jej dziecka. Zmęczona, spocona z małym zawiniątkiem na rękach wyskakuje na ścianie mojego Fb. Nie rozmawiałyśmy ze sobą od podstawówki, czyli jakieś 16 lat. Teraz patrzę na jej twarz z uśmiechem przedzierającym się przez wyraz totalnego wycieńczenia i zastanawiam się, czy rzeczywiście "Like it!" jest odpowiednim określeniem owego widoku. Macierzyństwo na pokaz Noworodek, pierwsza kupka, wózek dla dziecka, pierwszy ząbek, zwrócona zupka - matki dzielą się wszystkim na Fb. Możecie polubić, udostępnić - i tak w ciągu kilku minut setki ludzi na całym świecie mogą się dowiedzieć, że dziecko twojej koleżanki właśnie ulało na jej nową sukienkę Diora. Mało tego - do owej wiadomości dołączony jest obrazek - zdjęcie, dla tych, którzy ciekawi są koloru, ilości, czy konsystencji wymiocin małego człowieka. Dlaczego tak bardzo lubimy dzielić się informacjami o sobie? Jedna z internautek twierdzi, że w przypadku młodych matek wynika to z nudy i chęci pochwalenia się koleżankom, które dzieci nie posiadają. Mmm... w nudę przy dzieciach ciężko mi uwierzyć. Skłaniałabym się ku poczuciu odosobnienia, swoistej samotności i tęsknoty za dawnym życiem , znajomymi, tzw. wyjściem do ludzi, które dla młodej matki jest bezcenne. Tylko, czy pokazanie zdjęć dziecka z przygotowań do kąpieli, sprzed kąpieli, w trakcie kąpieli i chwilę po kąpieli – zapewni matce poczucie udziału w życiu towarzyskim? Nawet gdy owe zdjęcia polubi setka wirtualnych znajomych, to nie zastąpi to jednego spotkania z przyjaciółką lub rozmowy z siostrą. Czy duża ilość lajków poprawia nasze samopoczucie? Jeżeli tak, to może ktoś powinien wymyślić jakąś formę terapii podnoszącą samoocenę poprzez dużą ilość polubień na Facebooku? Gdzie leży granica? Internautki piszą o ataku mamusiek, które zarzucają Facebook zdjęciami z każdego USG,...

Co robić, gdy dziecko dostaje ataku histerii w miejscu publicznym? Nic! Taką metodę przyjął amerykański aktor Justin Baldoni. Post, który opublikował na Facebooku, udostępniono już ponad 40 tysięcy razy – ta metoda musi działać! Jak reagować, gdy dziecko wpada w złość? Zdjęcie, które Justin Baldoni opublikował na Facebooku, przedstawia scenkę znaną wielu rodzicom: kilkuletnia córka aktora leży na podłodze w supermarkecie i płacze. Justin nie próbuje jej uspokajać, nie tłumaczy, nie prosi, nie krzyczy, wręcz przeciwnie: stoi obok w milczeniu i obserwuje dziewczynkę. Towarzyszy mu jego ojciec, dziadek 2-letniej Mayi. W podpisie do zdjęcia aktor wyjaśnił, że pozwolenie dziecku na wyrażanie emocji jest bardzo ważne dla jego rozwoju . "Nasze dzieci uczą się, przetwarzają tak wiele informacji I nie wiedzą, co zrobić z tymi wszystkimi uczuciami, które przeżywają. Chcę się upewnić, że moja córka wie, że nie ma nic złego w tych uczuciach. Nie zawstydzam się, kiedy dostaje ataku histerii w sklepie spożywczym albo na pokładzie samolotu" – napisał Justin. "Nie wstydźmy się za nasze dzieci. Ich zachowanie nam nie zagraża. Właściwie... Powinniśmy być nieco milsi i bardziej wyrozumiali dla nas samych" – dodał. Zobaczcie zdjęcie, które opublikował: "Czujemy, że wszyscy na nas patrzą i nas oceniają" Pod zdjęciem pojawiło się kilka tysięcy komentarzy. Większość internautów pochwaliła sposób Justina na radzenie sobie z dziecięcym gniewem . Jedna z użytkowniczek, Jessica, napisała coś, co powinien przeczytać każdy rodzic: "Inną rzeczą, którą uwielbiam w tym zdjęciu, jest to, że świat idzie naprzód, a wy dwoje po prostu tam stoicie. Jako rodzice, często czujemy, że wszyscy patrzą na nas i nas oceniają, przez co gwałtownie reagujemy, zamiast skupić się na dziecku. Czasem tak jest, ale w większości przypadków ludzie są zbyt zajęci własnymi...

Dorota Zawadzka zamieściła na swoim FB list matki trójki dzieci urodzonych dzięki in vitro – która ma dość tego, że politycy – i nie tylko oni! – używają obelżywych określeń na dzieci, powstałe poprzez zapłodnienie pozaustrojowe. Jej pełen goryczy list w ciągu tygodnia zyskał na fanpejdżu Superniani ponad 1,3 tysiąca komentarzy, głównie ze słowami podziwu i poparcia dla autorki!  Przeczytajcie:  "Kochani, dziś przelała się kolejna czara goryczy. I dlatego muszę "krzyknąć"... może ktoś mnie usłyszy. Dziękuję Wam wszystkim za słowa otuchy. Dorota Zawadzka dziękuję Ci za merytoryczne wsparcie. […]   Do Rzecznika Praw Dziecka Pana Marka Michalaka Jestem dumną MAMĄ dzięki metodzie  in vitro. Razem z mężem mamy trójkę wspaniałych córek Zosię lat 13, Tonię lat 10 i Helenę lat 6. Od wielu lat z niepokojem obserwujemy niechęć i atak na rodziny takie jak nasze. Zarzuca nam się selekcję zarodków, zabijanie zarodków, aborcje . Obrzuca się nasze dzieci epitetami „dzieci Frankensteina”, dzieci z bruzdą, niedorozwinięte…. Może to wszystko byłoby do „zaakceptowania” gdyby to były głosy ludzi dzielących się swoją opinią w domowych pieleszach ale to są głosy ludzi, którzy korzystają z dostępu do mediów, z mównicy sejmowej. To są ludzie, którzy sprawują urzędy publiczne, to są ludzie, którzy przemawiają z ołtarzy kościołów… Zasięg i znaczenie ich wypowiedzi jest tak wielki, że nasze ciche głosy sprzeciwu nie mają szansy być usłyszane.  Gdzie jest odpowiedzialność za głoszenie nieprawdy? ! Dlaczego nie ma żadnego prawa, które wspiera rodziców i dzieci poczęte metodą in vitro do obrony ich dóbr osobistych przed kłamstwem, oszczerstwami i manipulacją faktami?! Ile jeszcze przyjdzie nam znieść potwarzy? Ile jeszcze pomyj zostanie na nas wylanych?! W warszawskiej klinice nOvum, spotkaliśmy wiele takich par jak nasze i wiem...