Co z tą płcią, co z tym gender?

Trudno nie zacząć od pytania o gender. Nadal błędnie odczytujemy to słowo. Gdy dziecko przychodzi na świat, to rodzice zwykle wiedzą, czy urodziła się dziewczynka, czy chłopiec. To płeć biologiczna. Oprócz niej jest jeszcze płeć społeczno-kulturowa, czyli właśnie gender (z ang. płeć). Gdy kobieta jest w ciąży, często odpowiada na pytanie, czy spodziewa się córki czy syna. Te niewinne pytanie jest emanacją oczekiwań społeczeństwa, które płciom przypisuje konkretne role. Zresztą różne badania potwierdzają, że rodzice, gdy dowiedzą się, jakiej płci będzie dziecko, inaczej zwracają się do przyszłej dziewczynki, a inaczej do chłopca. Gender pokazuje, że kobiety nie rodzą się z naturalnymi skłonnościami do sprzątania i gotowania, a mężczyźni – do polowania czy majstrowania w aucie. Te role narzuca nam społeczeństwo. Oczywiście jest część dziewczynek i chłopców, którym to się podoba, ale nie jest tak, że wszyscy chłopcy kochają auta, a wszystkie dziewczynki lubią różowy. To dorośli mówią dzieciom, że mają się tak a tak zachowywać i że taki a taki kolor przypisany jest do danej płci. Zresztą to się zmienia, bo kiedyś niebieski był dziewczyński, a różowy chłopacki. Dzieci tego nie wiedzą, ale szybko od nas to przejmują. Ograniczając dzieciom wybór, działamy na ich niekorzyść.  Ma Pani na myśli wybór zawodu? Chętniej uczymy się, gdy mamy motywację, jak coś nas pasjonuje. Jeżeli dziewczynka interesuje się motoryzacją, mogłaby rozwijać się w tym kierunku i w przyszłości zostać np. projektantką samochodów. Jeśli jednak usłyszy, że to zajęcie nie jest dla dziewczynek, to może się zamknąć na to, co ją interesowało. Tak samo jest z chłopcami. Być może dlatego nie narodził się jeszcze drugi Janusz Korczak, bo chłopcy słyszą, że zajmowanie się dziećmi jest niemęskie, to zadanie kobiet. Kto studiuje na kierunkach humanistycznych? Kobiety!...

Kiedy mówię „ przedszkole ”, myślę „pani Ala”. Pani Ala to przedszkolanka , którą pokochały moje dzieci. To osoba, którą najczęściej prosiłam o rady w sprawach wychowawczych. Jej myślenie i sposób rozmawiania z najmłodszymi przekonywał nie tylko maluchy, ale też ich rodziców i dziadków. Pani Ala pracuje z dziećmi od ponad 40 lat ! Pracowała w placówkach w różnych miastach, w przedszkolach państwowych, założyła też domowe. Teraz pracuje w prywatnym prowadzonym przez jej córkę. Oprócz setek kochających ją wychowanków ma czwórkę dzieci i ośmioro wnucząt. O niej pomyślałam, gdy wybuchła ta awantura wokół gender i przedszkolaków . Przeczytaj koniecznie: Co to znaczy gender? Program o równości „ Równościowe przedszkole ” to program, który wywołał burzę. Dlaczego? Zajrzymy do programu. Czytamy w nim, że wyjaśnia on dorosłym pracującym z dziećmi, jak unikać stereotypów płciowych , jakie przekazy wzmacniać, a jakie osłabiać, na co zwrócić uwagę dzieci, jak dostosować gry, zabawy i ćwiczenia, by nie utrwalać płciowych stereotypów . Co w tym złego? Komu zależy na tym, by stereotypy jednak funkcjonowały? Ja nie lubię stereotypów, nie chcę, by moje dzieci nimi przesiąkały. Ale wróćmy do programu. Jego autorki piszą, że powstał ponieważ „równe traktowanie, szacunek dla równości ludzi, w tym dla równości płci nie jest normą w naszym społeczeństwie”. Dalej zaznaczają, że „program do edukacji przedszkolnej (...) jest nietypową propozycją. Nie można według niego, krok po kroku, prowadzić zajęć dla dzieci przez cały rok. Nie ma też takiej potrzeby”. Reasumując, walczy ze stereotypami, uczy równego traktowania dziewczynek i chłopców. Nikt nie pyta o gender O to, czy w przedszkolu, w którym teraz pracuje moja znajoma, prowadzony jest program „Równościowe przedszkole”, nikt z rodziców nie pytał. Byłam pierwsza. – Ten...

Kiedyś ludzie próbowali rozpoznać płeć dziecka po zachciankach ciążowych lub kształcie brzucha ciężarnej. Dziś mamy badanie ultrasonograficzne, czyli USG, dzięki któremu na długo przed porodem w wiarygodny sposób można określić, czy urodzi się chłopiec, czy dziewczynka.  To, kiedy dokładnie poznamy płeć dziecka, zależy między innymi od  doświadczenia lekarza,  jakości aparatu USG i od tego, czy to pierwsza, czy kolejna ciąża. Decyduje o tym też samo dziecko, a dokładnie pozycja, jaką przyjmuje podczas badania. Niektórzy rodzice mogą skorzystać również z innych metod poznawania płci niż USG. Wszystkie sposoby sprawdzania płci dziecka opisujemy poniżej. Spis treści:  Kiedy można poznać płeć dziecka? Kiedy widać płeć dziecka na USG? Czy na USG dopochwowym lepiej widać płeć dziecka? Czy lekarz wykonujący USG może się pomylić w ocenie płci dziecka? Test na płeć dziecka – czy warto zrobić? Jak rozpoznać płeć dziecka – przesądy Kiedy wykształca się płeć dziecka? Kiedy można poznać płeć dziecka - w którym tygodniu, miesiącu?  Płeć dziecka można poznać wtedy, gdy wykona się jedno z trzech opisanych niżej badań .  Pierwszym i najczęściej wykonywanym badaniem, które pozwala poznać płeć dziecka, jest USG . Aby lekarz mógł stwierdzić, czy urodzi się chłopiec czy dziewczynka, dziecko musi być tak ułożone, aby za pomocą ultradźwięków udało się wykonać przekrój podłużny płodu w linii środkowej jego ciała. USG w ciąży nie daje 100 procentowej pewności co do płci dziecka, zwłaszcza jeśli wygląda na to, że ma się urodzić chłopiec – czasami lekarze mylą pępowinę z penisem. Drugim badaniem jest amniopunkcja i badanie kariotypu dziecka . Amniopunkcję wykonuje się od 13. tygodnia ciąży zgodnie z kalendarzem ciąży. Pobiera się wtedy płyn owodniowy i...