Gotowanie z dzieckiem. Eksperymentuj z maluchem w kuchni i poznaj proste przepisy!

Dzieci uczą się bez ustanku, także wtedy, gdy tego nie chcemy. Maluch widzi, kiedy wsypujesz do herbaty trzy łyżeczki cukru lub jesz chipsy, popijając farbowanym napojem. I wyciąga wnioski. Cukier? OK. Chipsy? Dobre. To różowe z bąbelkami? Pycha. Rodzice przecież nie mogą się mylić! Jednak już kilkulatek może poznawać zasady zdrowego jedzenia. Najlepiej, gdy uczy się ich w czasie codziennych posiłków czy zakupów z mamą, obserwując rodziców. Bo nawet najwspanialsze wykłady o witaminach w rzodkiewce albo buraczkach idą na marne, jeśli dziecko nie widzi warzyw także na twoim (a nie tylko własnym) talerzu. Spróbuj więc wprowadzać poniższe zasady w życie. Posiłki to przyjemność. I warto je celebrować. Nie namawiamy cię, byś jadła „bułkę przez bibułkę” i kazała rodzinie przebierać się do kolacji. Chodzi raczej o to, by dziecko wiedziało, że je się spokojnie, a nie w biegu, przy stole, a nie na sofie przed telewizorem, z talerza, a nie z plastikowego pojemnika. I że miło jest wtedy pogadać o tym, co się zdarzyło w ciągu dnia. Liczy się różnorodność. Jeśli w poniedziałek były ziemniaki, we wtorek zaserwuj kaszę gryczaną, w środę makaron itd. Korzystaj z rozmaitych składników i przyrządzaj je na różne sposoby. Dzięki temu malec będzie wiedział, że możliwości nie kończą się na zestawie: rosół na zmianę z ogórkową, schabowy lub mielony, ziemniaki. Warzywa powinny często gościć w menu. Nawet kilka razy dziennie. A jeśli dziecko ich nie lubi? Spróbuj mu je przemycać w naleśnikach, pastach, sosach. Nie ograniczaj się do marchewki, pietruszki, cebuli i pomidorów. Może twoja pociecha polubi patisona albo brokuły? Szykuj jarzyny w rozmaitych konfiguracjach: por z kawałkami jabłka smakuje inaczej niż np. por z ogórkiem kiszonym. Mądrych zakupów można się nauczyć. Nie kupuj byle czego: napojów, które owocowe są tylko z nazwy,...

Niestety, moje dziecko jest niejadkiem. Piszę „niestety”, bo miałam nadzieję, że mnie to nie spotka – gdy córcia była mała, nasłuchałam się opowieści o dzieciach, które nie chciały jeść. Boję się, że moja córeczka będzie miała przez to kłopoty ze zdrowiem. Dlatego biegam za nią, podtykam smakołyki, namawiam do próbowania różnych dań. Szkoda, że nic to nie daje. Córcia jak nie jadła, tak nie je. Co robić? Jak przekonać małą do jedzenia? Agata z Cieszyna Stałe pory posiłków, koniec z bieganiem z łyżką zupy, kontrolowanie przekąsek między posiłkami... To na pewno pomoże. Proponuję też zmienić postawę. To trudne, ale skuteczne. Czyli przez pewien czas lepiej nie robić z „niejedzenia” problemu. Nie zwracać uwagi dziecku, że nie zjada wszystkiego, a także starać się o miłą atmosferę w czasie posiłków. Jeśli smyk rozwija się dobrze, to jedzenie nie powinno być dla niego i dla rodziców udręką. Skończ z namawianiem... Najważniejsze – koniec z podtykaniem, nadskakiwaniem, proszeniem, zmuszaniem i bieganiem za dzieckiem z posiłkiem. Sprawiaj wrażenie, jakby wcale nie zależało ci na tym, czy maluch zje, czy nie. Postaw przed smykiem danie, powiedz „smacznego” i koniec. Jeśli zje – pochwal, jeśli nie – odstaw talerz bez komentarzy. Radzę też trzymać się stałych godzin posiłków i nie pozwalać dziecku na podjadanie. Pozwól, by dziecko zgłodniało. Wtedy na pewno zje z apetytem. Aldona ...i bądź konsekwentna To prawda, uganianie się za dzieckiem z jedzeniem nie ma żadnego sensu. Przekonałam się o tym całkiem niedawno. Moja córcia ma niespełna półtora roku i jest, a właściwie była niejadkiem. Postanowiłam coś z tym zrobić. Wyznaczyłam pory jedzenia. Jeśli córcia nie zjadła, musiała wytrzymać do następnego posiłku.Czasem marudziła, żebym dała jej coś słodkiego, lecz byłam konsekwentna. Nie ulegałam jej prośbom i kiedy...

W kuchni można się nauczyć o wiele więcej niż tylko, jak zjadać to, co zostało ugotowane – napisał Jamie Oliver w książce „Lubię gotować”. Jego zdaniem w gotowaniu z dziećmi najważniejsze jest nie pieczenie ciasteczek w kształcie zwierząt, ale „wąchanie, dotykanie, tworzenie, smakowanie, radosny śmiech i pałaszowanie”. Nie czekaj, aż twój przedszkolak podrośnie. Gotujcie razem już teraz. Najlepiej od dziś!   Naprawdę warto! Zaproszenie kilkulatka do kuchni to trochę jak wpuszczenie do środka trąby powietrznej: bałagan gwarantowany. Wymazany dżemem czy masłem blat to jednak nic wobec tego, co się zyskuje.  ✔ Dziecko uczy się czerpać przyjemność z gotowania i jedzenia. Ma okazję przekonać się, że starannie przyrządzony domowy frykas jest smaczniejszy niż bułka w papierze albo gotowy baton. I że nie wszystko musi być z torebki, kostki, pudełka... A to oznacza, że jest szansa na to, iż w przyszłości nie zechce jeść byle czego. ✔ Poznaje warzywa i inne produkty. Gdy przebrany za fasolkę Jamie Oliver rozmawiał o warzywach z sześciolatkami, okazało się, że maluchy nie mają pojęcia jak wygląda por czy bakłażan! Twoje dziecko nie będzie nikogo szokować brakiem podstawowej wiedzy – będzie ją miało. ✔ Świetnie się bawi... Możne nalewać, przelewać, wsypywać, mieszać i robić mnóstwo innych rzeczy. A przy okazji uczy się, że to, czy przyjemnie spędzamy czas, zależy głównie od nas, a nie od tego, czy w pobliżu jest Aquapark albo kino. ✔ …i tworzy! Przyrządzając obiad czy kolację, można wymyślać nowe potrawy i  nietypowe połączenia. No bo w końcu kto powiedział, że naleśników nie smaruje się musztardą? Można też (i warto!) wymyślać nowe, śmieszne nazwy dla tego, co dobrze znamy. A także twórczo podejść do odwiecznych kuchennych problemów i na przykład kroić cebulę w masce do......