Grochola wyznała, że nie zamierza być babcią na pełen etat

Zaimponować wnukom nie jest łatwo. No ale dziadek lub babcia śmigający na smartfonach to już zupełnie inny poziom. To robi wrażenie! Ale nie tylko z tego powodu dziadkowie mają dobre relacje z wnukami. Są dużo głębsze sprawy. Zobacz, dlaczego nigdy nie będziesz mieć takiej więzi ze swoim dzieckiem. Chyba że się zestarzejesz... Dziadkowie to nowi nastolatkowie "Świadomość, że babcia czy dziadek są sprawni technologicznie, może być dla wnuka powodem do dumy " - mówi psycholog z Uniwersytetu SWPS w Sopocie i Nauczyciel Roku 2018 Przemysław Staroń. Jak podkreślił, współcześni dziadkowie nie potrzebują pomocy, aby korzystać z dobrodziejstw techniki i nawet telefony dotykowe nie są dla nich szczególnym wyzwaniem. Senior is a new teen – senior to nowy nastolatek – takie określenie zaczyna być używane w stosunku do dziadków. "To zdanie jest więcej niż prawdziwe" - mówi Staroń. Popularność Bogumiły Bodziarek, zwanej Babcią Playstation, która podbiła YouTube’a dzięki faktowi, że jest emerytką grającą na konsoli, stanowi przedmiot zachwytu dzieci mieszkających na jej osiedlu. Akceptacja bez żadnego "ale" Okazuje się, że dzieci z dziadkami łatwiej dogadają się, ponieważ mają podobny stosunek do rzeczywistości i po prostu, aż tak się nią nie przejmują. "Młody człowiek jeszcze nie tkwi w garniturze poprawnej do bólu dorosłości, a senior - już w nim nie tkwi" - wyjaśnił psycholog. - Może dlatego wielu z nas wspomina to niezwykłe porozumienie, wyrażające się w pozwalaniu przez dziadków wnukom na późniejsze chodzenie spać i jedzenie słodyczy wieczorem. Nie wynika to z tego, że dziadkowie chcą godzić w autorytet rodziców. Po prostu suma doświadczeń i mądrość życiowa właśnie pozwala im widzieć szczeliny w myśleniu swoich własnych dzieci - opisuje Staroń.   W ten sposób powstaje szczególna więź między dziadkami a wnukami, polegająca...

Często w naszym wychowaniu niebagatelną rolę odgrywali dziadkowie – to oni opiekowali się nami, gdy rodzice byli w pracy, pielęgnowali podczas choroby, bawili się z nami i zabierali na wakacje. Dlatego wielu z nas wydaje się, że gdy na świecie pojawią się nasze własne dzieci, nasi rodzice z radością przejmą odwieczne obowiązki dziadków i bez reszty poświęcą się opiece nad wnukami. Coraz częściej jednak nasi rodzice mają własny pomysł na życie, a stereotyp dziadków, których jedynym sensem istnienia jest rozpieszczanie wnuków, powoli odchodzi do lamusa. Jeszcze nie tak dawno temu… Gdy młode małżeństwo oznajmiało swoim rodzicom, że spodziewają się dziecka , przyszli dziadkowie zazwyczaj pękali z dumy i nie mogli doczekać się wejścia w nową rolę. Babcia już planowała, jakie ubranka uszyje czy zrobi na drutach dla wnuka lub wnuczki, a dziadek – że nauczy jeździć na rowerze i sklejać modele samolotów. Pomoc dziadków przy nowo narodzonym maleństwie wydawała się oczywista – przecież wcześniej pomagali im ich rodzice, a jeszcze wcześniej – rodzice rodziców. Było to szczególnie łatwe dawniej, kiedy rodziny wielopokoleniowe żyły wspólnie pod jednym dachem, ale nawet jeśli młodzi mieli własne mieszkanie, babcia i dziadek zawsze byli w pogotowiu. Czasem nawet babcia przeprowadzała się na kilka tygodni do córki, by pomóc jej w opiece nad noworodkiem. Dziecko chore , a rodzice muszą iść do pracy? Nie ma problemu, wystarczy zadzwonić do dziadków. Trzeba posłać dziecko do przedszkola? Po co? Przecież jest babcia. Sylwester, wesele koleżanki czy wieczorne wyjście ze znajomymi? Babcia albo dziadek na pewno mogą zaopiekować się wnukiem. Szef nie chce dać urlopu? Trudno, maluch na wakacje pojedzie z dziadkami. Poza tym babcia zawsze potrafi stworzyć ciepłą, domową atmosferę, upiecze ciasto i ugotuje obiad, wysłucha skarg na kolegę z przedszkola i zaradzi coś na...

Halina nazywa siebie babcią z doskoku, przyjezdną. Pracuje w Warszawie, a tylko weekendy spędza w domu w Krakowie. Tam może spotkać się z wnuczką. Krótki pobyt w domu, wiele spraw do załatwienia. Wspólne chwile nie zawsze są możliwe, więc babcia Halina głównie tęskni. Za Zuzią i półrocznym Oskarem, dzieckiem drugiego syna, który mieszka jeszcze dalej – w Londynie. W innej sytuacji jest dziadek Marek. Często odbiera wnuczkę z przedszkola i zajmuje się jej siostrami, gdy rodzice pracują. Ma czas, bo od niedawna jest na emeryturze. Ale wcześniej też udawało mu się pomagać w opiece nad wnukami. Kiedy chłopcy byli mali, nasza trzecia bohaterka, babcia Wanda, mieszkała razem z nimi. Jeszcze wtedy pracowała, więc starała się przede wszystkim odciążać córkę w bieżących sprawach – zakupach, gotowaniu. Po przeprowadzce dzieci do nowego mieszkania, podobnie jak dziadek Marek, spędza z wnukami czas do powrotu rodziców z pracy. Blisko, ale nie zbyt... blisko – Nie chciałabym mieszkać z wnukami, choć takie rozwiązanie może mieć pozytywny wpływ na dzieci – uważa babcia Halina. – To uczy wnuki, że jest coś takiego jak rodzina, uczy szacunku dla starszych ludzi. A dziadkom może przynieść spełnienie, bo zwykle gdy przechodzą na emeryturę, czują się niepotrzebni – dodaje. Zalety bliskiego kontaktu podkreśla też Marek, dziadek pięciorga wnucząt, który sam mieszkał w jednym domu z rodzicami (oni na parterze, on z żoną i synami na piętrze). Jego starsze wnuki mieszkają na drugim końcu Warszawy, ale do trzech najmłodszych, którym poświęca teraz najwięcej czasu, ma zaledwie dziesięć minut szybkim marszem. Choć blisko znaczy wygodnie, lepiej jego zdaniem, gdy rodzice i dzieci nie prowadzą wspólnego gospodarstwa. – Musi być jakaś odrębność –  mówi. Babcia Wanda też przyznaje: – Dobrze, gdy wieczorem każdy może wrócić do siebie....