Wygląd i samopoczucie
Imię dla dziecka
23 września 2008
Imię towarzyszy nam do końca życia i w pewien sposób określa naszą tożsamość. Co wziąć pod uwagę, szukając tego właściwego, skoro moda zmienia się tak szybko?
Według niektórych źródeł, obecnie około pięćdziesiąt dziewczynek w Polsce (w większości już całkiem dużych) nosi imię Izaura. Kto dziś pamięta ten serial, który sprawiał, że pustoszały ulice? Czy na pewno chwilowy zachwyt wart był tego, by w ten sposób uwieczniać jego bohaterkę? Moda na imiona nie jest niczym nowym ani złym, jeśli tylko, jak we wszystkim, zachowuje się umiar i nie ulega przesadnie wpływom. Ale to właśnie owe przejściowe trendy zmieniają na moment pierwszą dziesiątkę na imiennej liście przebojów. Na szczęście.
Tradycyjnie, czyli w spadku po dziadku
Jan, Maria, Franciszek, Zofia, Antoni. Od kilkunastu lat trwa moda na stare imiona damskie i męskie, która najpierw pojawiła się w środowisku artystycznym. To znak czasu, ale wpisuje się też w tradycję nadawania imion po znamienitych przodkach – po walecznym pradziadku, który brał udział w powstaniach, po babci, która pisała wiersze. Taka praktyka jest w równym stopniu miła, co niebezpieczna: niesie ryzyko, że wraz z imieniem zechcesz odnaleźć w potomku te same cechy, którymi odznaczał się jego imiennik. Dziecko już na starcie zostaje więc obciążone poczuciem, że musi sprostać legendzie przodka.
Zobacz też: Imię dla dziewczynki 2014
Tańcowały dwa Michały
Czasem rodzice nazywają syna imieniem ojca. I tak w domu jest dwóch Wojciechów: senior i junior. Tatuś, trzymając malucha na rękach, jest dumny i szczęśliwy, że urodziła się jego mała kopia. Ale to, co cieszy tatę, dla syna może być ciężarem, który będzie musiał dźwigać całe życie. Nadając synowi imię ojca, wysyłasz tym samym komunikat: twój ojciec jest wspaniały i mądry, nosisz jego imię, więc musisz być taki sam jak on. Choć oczekiwania rodziców wobec dzieci, ich charakteru czy przyszłości są czymś naturalnym, to warto jednak pamiętać, że mały Wojtek, to nie jest nieukształtowany tata Wojciech. Tylko zupełnie nowy człowiek, z własnym zestawem zalet i wad.
Zobacz też: Lista imion męskich i żeńskich
Czysta Agnieszka i syn oracza
Nasi przodkowie wierzyli, że imię nadane dziecku wyposaży je w pewne cechy, „zaprogramuje” jego przyszłość lub odwróci nieprzychylny bieg wydarzeń. Imię miało być wróżbą, błogosławieństwem i życzeniem. Najstarsze dwuczłonowe imiona przedsłowiańskie i słowiańskie wyrażają jakieś życzenie. Są wyrazem wiary, że moc słów zawartych w imieniu zapewni jego właścicielowi opiekę Boga, dzielność wojenną czy dobre cechy charakteru, np. Bogumił (miły Bogu) albo Sędzimir (ten, komu sądzone jest życie w pokoju).
Dziś te funkcje imienia są już w zaniku. Kto z nas bowiem pamięta, że polskie imię damskie Agnieszka znaczy: dziewicza, czysta, a Bartłomiej to „syn oracza”? Nikt dziś nie nazwie swojego syna Dawidem tylko z tego powodu, że imię to oznacza w języku hebrajskim „ukochanego, ulubieńca”. Możliwe, że gdyby ambitne, robiące karierę mamy wiedziały, że pierwotnie imię Marta znaczyło: „pani domu, gospodyni, kobieta usługująca domownikom”, nigdy by tak nie nazwały swoich córek.
Zobacz też: Popularne imiona dla chłopców 2014
A w przedszkolu same Natalie
W pewnych okresach nasila się występowanie niektórych imion. Nagle rodzą się Karoliny, Natalie i Aleksandry, a wśród imion męskich zaczyna dominować Mateusz, Jakub i Michał. Za nimi Kamil, Patryk oraz Klaudia, których skutecznie doganiają Paulina, Dawid, Katarzyna. Tak właśnie kształtowała się popularność imion w ciągu minionych paru lat. Moda na dane imiona damskie i męskie wiąże się, wbrew pozorom, z dążeniem rodziców do oryginalności i niepowtarzalności. Bartosz, imię znane na wsi od dawna, stało się modne w miastach, gdzie brzmiało niezwykle. Taki sam walor mają imiona nadawane dopiero od kilku dziesięcioleci, np. Patryk, albo reaktywowane, jak popularna przed drugą wojną światową – Paulina. Modę na konkretne imiona kształtuje także szklany ekran – stąd Diana, Sandra, Oskar.
Zobacz też: Najpopularniejsze imiona męskie
Przepłakana noc Mercedes
Jeśli twój syn będzie jedynym Alanem w przedszkolu czy szkole, może czuć się z tym źle. Prawdopodobnie będzie się wstydził, że nikt nie nazywa się tak jak on. Koledzy potrafią być okrutni i mała Mercedes może przepłakać z powodu ich drwin niejedną noc. Dorośli też przeżywają stres związany z nietypowym imieniem albo wstyd, gdy przedstawiając się, stale widzą zdziwione spojrzenia. Aby tego uniknąć, dorosła Kunegunda każe nazywać siebie Kasią, a Napoleon – Poldkiem.
Wybierając niespotykane imię dla dziecka możesz narazić się na podejrzenia, że rekompensujesz sobie swoje niepowodzenia życiowe albo próbujesz naprawić swój wizerunek. Wiele osób szuka też imienia, które w ich mniemaniu pasuje do wysokiego statusu rodziny, podkreśla jej zamożność i wpływy w środowisku.
Niefortunnie dobrana para
Imię zawsze idzie w parze z nazwiskiem, przynajmniej do czasu ślubu. Dobrze jest zestawić oba człony i zastanowić się, czy pasują do siebie, czy dobrze razem brzmią. Źle dobrane imię może rozwinąć u dziecka kompleks niższości. Maluch będzie się wstydził przedstawiać, a przecież to duma z własnego imienia lub choćby obdarzanie go sympatią jest ważnym elementem kształtowania się poczucia własnej tożsamości. Trzeba więc jasno powiedzieć, że naprawdę dziwnie brzmi zestawienie: Kasandra Młotek, Gerald Byczek czy Scholastyka Pietruszka. Tymczasem tak nazywają się osoby, które istnieją naprawdę – urodziły się w latach dziewięćdziesiątych.
