Czy twoje dziecko ma kłopoty z integracją sensoryczną? Zrób test!

Integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania i reagowania na informacje dostarczane z otoczenia i własnego ciała. Gdy wszystko działa dobrze, dziecko sprawnie porusza się, odbiera bodźce z zewnątrz i zachowuje się odpowiednio do sytuacji. U większości dzieci integracja sensoryczna rozwija się w sposób naturalny, między innymi dzięki rozwijającym zabawom . Jeśli jednak tak się nie dzieje - konieczna jest diagnoza i terapia zaburzeń integracji sensorycznej.  Spis treści : Terapia integracji sensorycznej - czym jest i kiedy jest potrzebna? Jakich efektów można się spodziewać po terapii integracji sensorycznej? Terapia integracji sensorycznej - ćwiczenia w przedszkolu Jak poznać, czy konieczna jest terapia integracji sensorycznej? Jak wygląda terapia integracji sensorycznej? Jakie przedmioty wykorzystuje się w terapii integracji sensorycznej? Szczotka sensoryczna - wsparcie terapii Integracja sensoryczna - jak rozpoznać zaburzenie? Opowieść o 6-letnim chłopcu, który ma problemy z integracją sensoryczną Jak działają zmysły dziecka? Układ zmysłów - ważne dla integracji sensorycznej Jak sprawdzić, czy dziecko ma kłopoty z integracją sensoryczną Wpływ zaburzeń integracji sensorycznej na samopoczucie dziecka Terapia integracji sensorycznej - czym jest i kiedy jest potrzebna? Terapia integracji sensorycznej jest potrzebna, aby wszystkie rozwijające się zmysły  dziecka zaczęły ze sobą współpracować. Terapia sensoryczna to zajęcia, dzięki którym kilkulatek lepiej będzie sobie radził na co dzień, a w przyszłości będzie miał mniej problemów w szkole i dorosłym życiu. Terapia sensoryczna i ćwiczenia, które dziecko wykonuje pomogą też w trudnościach z czytaniem i różnych problemach z mową. Im wcześniej dziecko je zacznie, tym lepiej. Terapia sensoryczna  jest adresowana przede wszystkim do...

Dziecko, które za nic nie chce założyć jakiejś koszulki (albo wszystkie chce zakładać na lewą stronę), panicznie boi się balonów albo robi inne trudne do wyjaśnienia rzeczy, wcale nie jest dziwne. Prawdopodobnie ma kłopoty z tzw. integracją sensoryczną . Co to jest integracja sensoryczna? Najprościej mówiąc, integracja sensoryczna (SI) to proces „obróbki” (rozpoznawania, segregowania, łączenia) informacji płynących do nas z otoczenia i z własnego ciała. Dzięki integracji sensorycznej to, co widzimy, wiążemy z tym, co słyszymy, czujemy itd., a co za tym idzie, możemy reagować odpowiednio do sytuacji, planować ruchy i działać. Do czego dokładnie jest nam potrzebna? Odbieramy świat wszystkimi zmysłami : widzimy, słyszymy, czujemy zapach, smak, dotyk. Odczuwamy także ruch, własną pozycję w przestrzeni i odbieramy wiele innych wrażeń. Nowe informacje (z otoczenia i z własnego ciała) napływają do nas nieustannie. Żebyśmy mogli się w tym wszystkim połapać i odpowiednio reagować (np. narysować to, co zaplanowaliśmy), nasz mózg musi je błyskawicznie zinterpretować, posegregować, połączyć ze sobą i porównać z doświadczeniami, które zgromadziliśmy wcześniej („Aha, gorące, trzeba natychmiast to wypuścić z rąk, żeby się nie oparzyć!”). Jak objawiają się problemy z SI? Specjaliści porównują mózg do policjanta kierującego ruchem na ogromnym skrzyżowaniu w godzinach szczytu. Jeśli sobie radzi, ruch odbywa się płynnie i bez zgrzytów. A jeśli nie, powstaje chaos . No dobrze, a jak to się ma do dziecka, które zakłada koszulkę na lewą stronę? Ano tak, że jeśli „policjant”, czyli mózg , nie radzi sobie z napływem informacji , źle je interpretuje (wzmacnia niektóre bodźce ponad miarę), źle segreguje itd., człowiek reaguje nieadekwatnie do sytuacji. Dotyk szwów koszulki albo drapiącej metki może stać się czymś nie do wytrzymania....

Maluch, który zobaczy z daleka plac zabaw, ze wszystkich sił puszcza się w jego kierunku. Trudno go przed tym powstrzymać, bo radosne piski, śmiechy dobiegające z daleka to najlepsza zachęta do zabawy. Już niespełna roczne dziecko cieszy się na widok minizjeżdżalni czy piaskownicy. Nic dziwnego, że kiedy czas wracać do domu, nie można go od nich odciągniąć. Dzieci wiedzą, co dla nich dobre! Pomożemy ci zrozumieć tę fascynację. 1. Na placu zabaw dziecko trenuje sprawność Oczywistą zaletą placów zabaw jest fakt, że są na dworze. To ogromnie ważne zwłaszcza obecnie, ponieważ już małe dzieci zbyt dużo czasu spędzają w domu. A przecież w czasie, gdy dzieci najbardziej intensywnie rosną, to właśnie ruch na świeżym powietrzu jest im niezbędny. Sprawia, że dobrze rozwijają się fizycznie. Jeśli dziecko od małego dużo się rusza, będzie mu to dawało wiele radości także w dorosłym życiu. Zobacz 23 pomysły na szalone zabawy ruchowe   2. Dziecko uczy się zachowań społecznych Na placu zabaw maluchy trenują nie tylko swoje ciało, ale również umiejętności społeczne: uczą się stać w kolejce do zjeżdżalni, wymieniać się foremkami czy wspólnie wprawiać w ruch karuzelę. To trening współpracy, kreatywności, no i współzawodnictwa. Dzieci nie tylko poznają zasady współżycia w grupie, ale też lepiej rozumieją własne możliwości. Zaczynają się uczyć, jak budować relacje z innymi dziećmi. Zdobywają wiedzę o sobie i kontaktach między rówieśnikami. A przy tym doświadczają różnych, pozytywnych i tych mniej przyjemnych, uczuć. Sprawdź, co robić, by dziecko odnalazło się w grupie 3. Dziecko ćwiczy wszystkie zmysły Wydaje się, że dzieci lubią placyki zabaw, bo mogą się tam wyszaleć, poznać kolegów czy wzmocnić mięśnie. Bezsprzecznie tak. Ale zabawa oraz ruch dostarczają także bodźców, których potrzebuje dziecięcy mózg do prawidłowego...