Jak brat z siostrą – czyli jak sprawić, by starszak pokochał młodsze rodzeństwo

Dzieci mają oddzielne pokoje, a my śpimy w salonie – takie rozwiązanie jest jednym z najczęściej proponowanych, gdy na internetowych forach dla rodziców mowa o mieszkaniu z dwojgiem dzieci. Czy słusznie? Plusy wspólnego pokoju rodzeństwa Wspólny pokój dla rodzeństwa ma dużo plusów. Dzieci mogą razem bawić się i zasypiać, czyli… więcej czasu spędzać wspólnie. Spanie w tym samym pomieszczeniu zwykle służy relacjom między rodzeństwem. Dzieci mieszkające ze sobą na dobre i złe szybciej rozwiązują konflikty . Zresztą po co się kłócić, skoro można razem pod kołdrą bawić się w jaskinię albo rankiem, kiedy rodzice jeszcze śpią, cichcem zajadać wyniesioną z kuchni czekoladę. W pojedynkę nie smakuje tak dobrze! Wspólny pokój uczy dzielenia się, czekania na swoją kolej i ustępowania – a to bardzo ważne zasady społeczne. Czytaj też: Zabawa, kłótnia, współpraca – co robić, by dziecko odnalazło się w grupie Aby jednak wspólna przestrzeń nie była źródłem zbyt częstych kłótni, trzeba ją dobrze zaaranżować. Warto, aby dzieci miały oddzielne kąciki do samodzielnej zabawy i utrzymania porządku (a starsze do nauki) i nie przeszkadzały sobie wzajemnie. Takie miejsca wydzielisz, ustawiając np. regał albo biurko. Sprawdź: Jak urządzić pokój dla dziecka? Kiedy lepiej, by rodzeństwo miało oddzielne pokoje? Przede wszystkim pamiętaj, że wspólny pokój dla rodzeństwa zawsze jest lepszym wyjściem niż oddanie jednej sypialni starszakowi i przeniesienie młodszego do sypialni rodziców. Kiedy powinnaś rozważyć oddzielne pokoje dla rodzeństwa? Gdy między dziećmi jest znaczna różnica wieku (powyżej 3 lat). Kiedy dzieci są różnej płci (choć nie jest powiedziane, że jako dzieci brat i siostra nie mogą spać w tym samym pokoju). Kiedy dziecięca sypialnia jest bardzo malutka. Kiedy rodzeństwo się kłóci Kłótnie...

Kolejność, w jakiej dzieci pojawiają się w rodzinie, ma wpływ na ich charakter. Mimo że rodzicom wydaje się, iż traktują pociechy jednakowo, zmienia się przecież układ rodzinny. W tej kwestii nie bez znaczenia jest także różnica wieku między starszym a młodszym dzieckiem. Dużo starsze, nieco starsze, tylko o rok starsze – to wszystko nie jest bez znaczenia i dla dzieci, i dla wychowujących je rodziców. Zanim zaplanujesz braciszka lub siostrzyczkę dla swojego jedynaka, sprawdź, jakie konsekwencje wynikają z różnicy wieku. A może mając dwie pociechy, dzięki naszym radom lepiej zrozumiesz ich wieczne wojny? Jedno jest pewne: idealna różnica wieku między rodzeństwem nie istnieje! Mała różnica wieku między rodzeństwem: rok, 2 lata „Moja półtoraroczna córka Kasia często krzyczy, kiedy zajmuję się jej dwumiesięczną siostrzyczką. Ma smutną minkę, gdy biorę Anię na ręce. Czasem bywa smutna i z zazdrością patrzy, jak karmię malutką. Mnie też to smuci, bo nie wiem, jak postąpić” – martwi się Dorota, mama dwóch dziewczynek z niewielką różnicą wieku. Z punktu widzenia dziecka Roczne i niewiele starsze dziecko przyjmuje narodziny rodzeństwa w sposób naturalny. Bywa ono jednak bardzo zazdrosne, gdy mama lub tata zajmują się maleństwem, więc zwraca na siebie uwagę płaczem lub krzykiem. Dwulatek często naśladuje młodszego brata albo siostrę. Niechętnie dzieli się zabawkami, bo jeszcze nie umie bawić się z innymi dziećmi. Wkrótce jednak podczas wspólnej zabawy odkrywa korzyści z posiadania rodzeństwa. Nawiązuje się pierwsza nić porozumienia. Mała różnica wieku ułatwia dzieciom dogadywanie się ze sobą, wspólne spędzanie czasu. Sprzeczki są nieuniknione i burzliwe, ale pozwalają dzieciom bardziej realistycznie oceniać swoje możliwości. Z punktu widzenia rodziców Rodzicom jest z jednej strony łatwiej, bo dzieci w zbliżonym wieku mają podobne...

Starszy braciszek głaszcze siostrzyczkę z taką siłą, że mała zaczyna natychmiast płakać. Młodsza córka krzyczy w złości, że mama zawsze trzyma stronę starszej. Dzieci zaczynają przepychać się i kłócić, bo każde z nich chce usiąść na twoich kolanach. Tak, jak radość, miłość, ale także złość czy gniew, zazdrość to jedno z uczuć towarzyszących człowiekowi od początku życia. Nie jest jednak (podobnie jak inne emocje) czymś niewłaściwym, złe mogą być jedynie sposoby jej okazywania. Zazdrość między rodzeństwem - to normalne Zazdrosne bywają starsze dzieci o młodsze i maluchy o starszaki. Nie spodziewaj się zatem po swoim 3-latku, że od razu przyjmie nowo narodzoną siostrzyczkę z wielką miłością i nigdy nie będzie miał ochoty jej uszczypnąć. Kilkulatek z pewnością nie raz poczuje ukłucie zazdrości na widok małej przy twojej piersi czy zwykłych rytuałów przewijania, kołysania do snu. Podobnie młodsze dziecko może być zazdrosne, gdy ze starszym wybierzesz się do kina czy teatru albo pochwalisz go za pięknie napisane pierwsze litery. Kto jest ważniejszy w rodzeństwie Widząc objawy zazdrości u swych dzieci, przede wszystkim nie obwiniaj siebie. To nieprawda, że faworyzujesz jedno z nich, bo więcej spędzasz z nim czasu. Pamiętaj, że „sprawiedliwie” nie zawsze oznacza „po równo”. Każdy maluch z racji swojego wieku, temperamentu, zainteresowań, a także konkretnej sytuacji (np. choroby) potrzebuje innej dawki pieszczot, różnego czasu wspólnie spędzanego, odmiennych prezentów. Dlatego nie daj się wciągnąć w machinę oskarżeń dziecka: „Bo mama kocha mnie mniej”, tylko postępuj zgodnie z tym, co uważasz w danym momencie za słuszne. Póki malec swą zazdrość będzie wyrażał w sposób bezpieczny (np. kilkulatek zacznie demonstracyjnie kłaść się na przewijaku, żądając smoczka przed snem czy większej dawki pieszczot), nie ma powodów do...