Jak gdacze kura - zabawa logopedyczna

var _gde_wnisivoibe = new Image(1,1); _gde_wnisivoibe.src='https://edipresse.hit.gemius.pl/redot.gif?l=8/tstamp='+(new Date()).getTime()+'/id=dwA64UMYbvVudrsKZ6_kRma0nKRZzhfxq3XHrleDNQP.97/stparam=wnisivoibe/fastid=ltohsejlabwmrrainctpjiogdvku'; Ach! Wspaniale byłoby mówić! Nie musiałbym biec do mamy, ciągnąć ją za spódnicę, łapać za rękę, prowadzić do miejsca, gdzie znajduje się to, co chcę. Nie potrzebowałbym wdrapywać się na kolana taty, chwytać go za uszy, aby spojrzał w tę stronę, gdzie jest zabawka, którą chcę się bawić. Mógłbym powiedzieć parę słów i już rodzice wiedzieliby, czego oczekuję.  Początki nauki mowy u dziecka Zabieram się za naukę języka, słucham uważnie, co mówi mama i o co pyta tata! Ale… nic z tego nie rozumiem. Tata rzuca do mnie okrągłą, kolorową zabawką i mówi „piłka”, potem „łap”, a innym razem „hooop!”. To jak to się nazywa?! Mama czyta książeczkę i pokazując wciąż ten sam obrazek, mówi „kotek”, powtarza „kiciuś”, a potem dodaje „miau, miau”. A na takie samo coś, co biega po naszym domu, krzyczy „Mruczek! Kici, kici!”. To takie trudne i wiem, że później nie będzie łatwiej! Na wycieczce do lasu słyszałem, jak starszy brat rozmawiał z rodzicami.  - Tato, co to jest? - Czarne jagody. - Jak to czarne jagody? Przecież one są czerwone. - Bo jeszcze są zielone. Nie wiem, czy on czegoś się dowiedział, ja dalej nic z tego nie rozumiałem. Po powrocie do domu znalazłem nową zabawkę – Edukacyjną Stację Szczeniaczka „Pierwsze słówka”. Mój ulubiony Szczeniaczek, barwne klocki i jeszcze coś! Kolorowa platforma, która opowiada mi o wszystkim, co jest narysowane na klockach. Teraz już wiem, że „rower” to zarówno czerwony pojazd, jak i rysunek białego dwukołowca, a nawet jakiś napis. Jeszcze nie znam literek,...

W sklepach jest mnóstwo zabawek tak nowoczesnych, że… w zasadzie bawią się za dziecko. Szczekają, grają, jeżdżą i robią milion innych rzeczy. Są wspaniałe, ale lepsze są te proste, które da się wykorzystywać na rózne sposoby inigdy się nie nudzą. To właśnie one najlepiej stymulują dziecięcą wyobraźnię. Pokazuj malcowi, jak można używać zabawek, ale nie ingeruj, gdy robi to po swojemu. W końcu odwrócony „do góry nogami” bębenek naprawdę świetnie nadaje się do gotowania klockowej zupy, prawda? Czy dziecko potrzebuje różnych zabawek? Na początku dziecko używa wszystkich zabawek w podobny sposób : bada je na wszelkie możliwe sposoby, ogląda, ściska, przekłada z ręki do ręki, wkłada do buzi.  Tak samo traktuje piłkę, klocki i każdą inną rzecz. Mimo to potrzebuje najróżniejszych przedmiotów, bo dzięki temu gromadzi różne doświadczenia.  – Każda zabawka jest  inna w dotyku: piłka – chłodna i gładka, pluszak – ciepły i mięciutki. Każda inaczej się  zachowuje: klocek stuka o podłogę, piłka się toczy itd.). Dzięki eksperymentom dziecko gromadzi wiedzę nie tylko o przedmiotach, ale też o świecie i prawach fizyki! – mówi dr Agnieszka Maryniak, neuropsycholog z Centrum Zdrowia Dziecka.  Przeczytaj także:  Twoje dziecko ciągle upuszcza  zabawki? Burzy zamki, które mu budujesz? Rozrabia? To dobrze. Sprawdź, dlaczego! Z czasem dziecko uczy się używać zabawek bardziej celowo . Wie już, że i piłką, i klockiem można rzucić, ale z piłek nie da się zbudować wieży, a klocka nie można potoczyć. Kolejny etap rozpoczyna się, gdy malec włącza do zabaw wyobraźnię (a wtedy np. klocek może być autem). Sprawdź także:  Wyobraźnia też jest ważna. 7 sposobów na rozwijanie wyobraźni dziecka. Jak zabawki zabawki rosną wraz z dziećmi? Zajrzyj na następną stronę! [CMS_PAGE_BREAK] Zabawki, które rosną wraz z...

Kotek Psotek z tego znany, że nie lękał się niczego, przestać słuchać własnej mamy, postanowił dnia pewnego. Kocia mama, piękna Kicia, chcąc nauczyć synka życia powtarzała na okrągło, czego robić mu nie wolno. Nie spaceruj wanny brzegiem, nie przechodź przez jezdnię biegiem, nie zadawaj się z pieskami, nie drap dzieci pazurkami. Nie rozchlapuj wkoło mleka, nie wychodź kiedy pies szczeka, nie oddalaj się od domku a wszystko będzie w porządku. Kotek Psotek już po uszy miał miauczenia swej mamusi, chciał zobaczyć kawał świata, tak jak kiedyś jego tata. Koci tata w swej młodości wielu zaznawał radości, podróżował na kraj świata, zresztą tak jak jego tata. Psotek, jak tata i dziadek przejąć chciał rodzinny spadek i nie bacząc na przestrogi już szykował się do drogi. Dnia pewnego tak bez słowa z domu sobie wywędrował, jedna łapka, druga, czwarta, ta przygoda tego warta. Nowe miejsca i zwyczaje, zwiedzę sobie wszystkie kraje i za pierwszym już zakrętem szybko spotkał się z prezentem. Na trawniku w gęstej trawie leżał niewidoczny prawie pies włóczęga bardzo zły co bez przerwy szczerzył kły. Mały Psotek myśli sobie: od niego się wiele dowiem, skoro błąka się po świecie, wszystko mi opowie przecież. Wiec nie martwiąc się już o nic przez ulicę zrobił hyc, chciał szybko jezdnię przeskoczyć, a tu auto wnet się toczy. Zamknął oczka w strachu Psotek, taki to niemądry kotek, tuż przed jego małym noskiem stanął pojazd z opon piskiem. Ledwo umknął z jezdni w trawę, a tu ma zmartwienie nowe, kieł włóczęga nagle wstał i groźnie zaszczekał: Hau! Nie miał wcale miłej miny, z pyska ciekło mnóstwo śliny, szczękał głośno cały w gniewie, aż się Psotek skrył na drzewie. Jak się szybko okazało, tych kłopotów jeszcze mało, bo wysoko na gałęzi Psotek sam się już uwięził. Nie potrafił na dół zleźć, aż tu brzuszek...