Jak pokonać nieśmiałość?

Jeśli chodzi o dzieci, to zasada " robię to, co widzę, nie to, co każą mi robić " sprawdza się doskonale. Nic więc dziwnego, że jeśli sam leżysz na kanapie, przerzucając kanały i próbujesz przekonać syna, żeby pomógł przy sprzątaniu, twoje wysiłki na nic się zdadzą. Poniżej znajdziecie kilka dobrych rad, które sprawdzą się nie tylko w komunikacji z dzieckiem . Nawiąż z dzieckiem kontakt  Nawiązanie bezpośredniego kontaktu z dzieckiem jest dużo skuteczniejsze niż przypadkowe wykrzykiwanie poleceń, gdy stoisz odwrócony plecami. Duże prawdopodobieństwo, że dziecko nawet cię nie usłyszy. Ukucnij, żeby wasze twarze były na tym samym poziomie. Zwróć się do dziecka po imieniu, upewnij się, że cię słyszy i słucha . Możesz zrobić krótki wstęp w rodzaju "Teraz chciałbym cię o coś poprosić". Mów do dziecka prostym językiem Nie staraj się przesadzać rozmawiając z dzieckiem, używać trudnych słów i wyszukanej składni. Prostszy przekaz ma większą szansę trafić do dziecka. Powstrzymaj się też przed próbą przekazania długich instrukcji - jest prawie pewne, że w głowie zostanie dziecku tylko pierwsze i ostatnie zdanie. Zamiast mówić: "Pozbieraj książeczki, idź do pokoju, po drodze umyj ręce ", powiedz: "Posprzątaj książeczki i powiedz, jak skończysz". Wtedy będzie czas na kolejny etap. Pamiętaj, że rozmawiasz z dzieckiem Rozmawiając z dzieckiem, nie tylko dostosuj treść przekazu, ale też ton głosu i sposób, w jaki do niego mówisz. Najlepiej, gdyby wasze oczy znajdowały się na podobnej wysokości, wystarczy ukucnąć lub wziąć dziecko na kolana (patrz: nawiąż z dzieckiem kontakt). Pozwól dziecku wybierać Dzieci lubią wybór, ale nie olbrzymi. Jeśli zapytasz, w którym kubku chce wypić kakao, możesz być pewien, że albo będziecie pić kakao z dziesięciu kubków, albo nigdy nie skończycie śniadania. Wybór: czerwony lub w kropki w...

"A wiesz, że policjant najpierw strzela, a potem zadaje pytania?" – powiedział (oczywiście na głos, a głos miał donośny) mój kilkuletni syn w chwili, gdy funkcjonariusz drogówki wlepiał mandat jego tacie. Nie mam pojęcia, skąd kilkulatek  wziął to zdanie (pewnie z filmu),  ale wiem jedno: nie ma chyba na świecie dziecka , które choć raz nie wpędziłoby rodziców w równie kłopotliwą sytuację.   Celują w tym zwłaszcza przedszkolaki. Psycholog Beata Płażewska  podpowiada, jak sobie radzić w chwilach, gdy najbardziej chcielibyśmy zapaść się pod ziemię. Przeczytaj także: Twoje dziecko nie jest niegrzeczne, gdy... Tajna misja Jako kilkuletnia dziewczynka powiedziałam panu, który naprawiał telewizor: „Rodzice kazali mi pilnować, żeby nic nie zginęło”. Aldona Jak ratować sytuację: Poza krótkim „przepraszam” tak naprawdę niewiele można zrobić. – Najważniejsze to nie pogarszać sytuacji – mówi psycholog. – Bronienie się słowami „Co ty za bzdury pleciesz? Niczego takiego nie mówiłam!” jeszcze bardziej pogrąża rodzica. Pan od telewizora i tak wie, że maluch nie przydzieliłby sobie takiego zadania z własnej inicjatywy. Co gorsza takie postępowanie jest nie fair wobec dziecka. Rodzic robi mu wodę z mózgu („Jak to nie mówiłaś, skoro mówiłaś?” – myśli skołowany malec) i uczy go, że można ratować własną skórę cudzym kosztem. Co robić na dłuższą metę: Nie namawiaj dziecka do tajnych misji ani kłamania w twoim imieniu, bo nie dość, że dasz mu zły przykład, to jeszcze narazisz się na wstyd („Mama kazała powiedzieć, że nie ma jej w domu”). A ja coś mam! Podczas uroczystego obiadu w eleganckiej restauracji moje dziecko pochwaliło się, że ma ... robaki. Renata, mama 3-letniej Beatki Jak ratować sytuację: Przeproś i nie wdawaj się w wyjaśnienia, bo tak mało apetyczny temat lepiej zakończyć jak...

Każdemu dziecku zdarza się czasem nie posłuchać. Ale są też dzieci, na których rodzicielskie prośby nie robią żadnego wrażenia. Rodzice uciekają się wtedy do różnych sposobów: nie tylko proszą, ale czasem też grożą, straszą, zabraniają, powtarzają wiele razy... I co? I nic. Bo aby dziecko posłuchało, trzeba nauczyć się do niego mówić . Oto, jak tego dokonać. Nie traktuj dziecka jak partnera Dziecko jest twoim partnerem jedynie w tym sensie, że należy mu się szacunek . Nie ubieraj go więc w to, czego nie lubi, nie zmuszaj do jedzenia znienawidzonej owsianki. Ale nie musisz mu skrupulatnie tłumaczyć wszystkiego, o co go prosisz. Są rzeczy, które dziecko po prostu musi zrobić , bo od tego zależy jego bezpieczeństwo, zdrowie. Mówisz np.: „Przed przejściem przez ulicę rozejrzyj się w lewo, w prawo, a potem raz jeszcze w lewo”. „Ale dlaczego, przecież nie jadą samochody. Po co mam patrzeć dwa razy w lewo? Dlaczego nie odwrotnie” – słyszysz w odpowiedzi. Wygadany pięciolatek ma często tak dużo argumentów, że w końcu opadają ci ręce. Albo wpadasz w furię, bo masz już dosyć tłumaczeń. W takich sytuacjach nie musisz bawić się w długie wyjaśnienia. Dziecko powinno wiedzieć, że są zasady, które nie podlegają żadnej dyskusji , i trzeba się do nich stosować. Mów tak, żeby dziecko usłyszało Dziecko często nie może zrobić tego, o co je prosisz, bo po prostu cię... nie słyszy! Nie ma to nic wspólnego z problemami ze słuchem. Jeśli jest zaaferowane zabawą, nie zwraca uwagi, co do niego mówisz. Jego pracujący na wysokich obrotach mózg jest zajęty czymś innym. Gdy malec się bawi, a ty chcesz, by zrobił coś innego, najpierw zawołaj go do siebie lub sama podejdź. Potem powiedz jasno, krótko i zwięźle , o co ci chodzi, np. „Idź do łazienki, umyj rączki, kolacja na stole”. Ale jeśli widzisz, że dziecko bawi się w najlepsze, już kilka minut przed...