Zapytałyśmy mamy na naszym fanpage'u jak rodziła się więź między dzieckiem a jego tatą. Dostałyśmy piękne, wzruszające odpowiedzi:
Ciąża była dla nas zaskoczeniem. Bałam się, że jesteśmy za młodzi, że wcześniej czy później rola taty przerośnie mojego męża. Pomyliłam się, oczywiście bardzo pozytywnie. Mój mąż wspierał mnie od samego początku. Dotykał brzuszka i mówił do Kacperka. Od początku czuł, że to będzie syn, jego krew! – jak mówił. Mówił też do jeszcze nienarodzonego synka, że jest jego tatusiem, że zrobi dla niego wszystko, byle było mu na tym świecie dobrze.
Z czasem, gdy Kacperek nauczył się kopać w brzuszek, to nie mogłam oderwać męża od mojego wielkiego jak balon brzucha. A on głaskał, tulił, całował. Byłam w wielkim szoku. Przez całą ciążę pracował od rana do wieczora – powtarzał, że robi to dla naszego syna. Oczywiście, był ze mną przy porodzie. W jednej chwili nawet powiedział, cytuję: „Masz wyłazić do taty, czekam tu na ciebie, a ty siedzisz i siedzisz”. Pamiętam te słowa do dziś!
Gdy Kacperek w końcu raczył wyjść na świat, jego tata nie mógł się na niego napatrzeć. Popłakał się, gdy go zobaczył. Pierwszy raz widziałam jak płakał.
Gdy wróciliśmy do domu, to on wstawał w nocy, zabierał na spacerki. Dzisiaj Kacperek ma prawie trzy miesiące i nadal, gdy zapłacze na jedzenie o trzeciej w nocy, jego tata zrywa się, karmi go i usypia. Nie boję się powiedzieć, że nasz syn ma większą więź z tatą, niż ze mną.
Czytaj także: Tata sam w domu – Stefan Jakóbczyk, trener Zumba Fitness opowiada o opiece nad córeczką
Mój mąż dowiedział się o ciąży w osobliwy sposób. Kiedy wrócił z delegacji, dostał mały pakunek do rąk. Zdziwiony otworzył. W środku był test z dwiema kreskami, a pod nim ubranko, malutki dresik FC Barcelona, jego ukochanej drużyny piłkarskiej. Przetarł oczy i nie mógł uwierzyć! Po kilku dniach poszliśmy razem na pierwszą wizytę do ginekologa. Był ze mną też podczas każdej kolejnej i każdą przeżywał razem ze mną.
Razem też zdecydowaliśmy, że będziemy rodzić Kasię wspólnie. Mąż był dla mnie ogromnym wsparciem w tych trudnych chwilach. Gdyby nie on, nie wiem jak dałabym radę. To on przeciął łączącą nas pępowinę i jako pierwszy wziął córeczką na ręce na kilka sekund. Nigdy wcześniej nie widziałam, żeby miał łzy w oczach.
To właśnie mąż zobaczył pierwszy świadomy uśmiech Kasi i to on podał jej pierwsze jabłuszko i banana. Pierwszy prowadził wózek na spacerze, a kiedy Kasia trochę urosła, ubrał ją w końcu w dresik FCB. Uwielbia z nią wychodzić: tatuś w koszulce klubowej a córeczka w dresiku.
Ja spędzam z córką cały dzień, on widzi ją wieczorami i w weekendy. To znacznie mniej czasu. Łzy w oczach stają, kiedy widzę, jak Kasia się cieszy, że jej tatuś wraca z pracy. A on, już od progu, mimo że pada ze zmęczenia, to musi na chwilę ją wziąć na ręce. Pogugają chwilę po swojemu i dopiero po tym mąż idzie jeść. Córeczka jest teraz jego oczkiem w głowie.
Czytaj także: Nowe „Tato, To Ja” już w kioskach!
Podobno dziecko tatę rozpoznaje dopiero po jakimś czasie, ale mam wrażenie, że u nas było inaczej. Jestem pewna, że córcia od samego początku rozpoznawała głos taty, który słyszała już w brzuszku. Więź między nimi nie musiała się rodzić, ona po prostu była.
Córa uwielbia zostawać sama z tatą. Mówi mi wtedy: „trzymaj się" i to znaczy, że mam już sobie pójść. Z kolei jej wyjście na półgodzinny spacer z tatą oznacza powrót po trzech godzinach z „bananem” na ustach.
Po każdym powrocie taty z wyjazdu służbowego następuje jednak dwudniowa kwarantanna, czyli wielkie obrażenie. No bo jak tata mógł zostawić swoją kochaną córeczkę na dłużej niż kilka godzin?!
Ale jeżeli tylko tata jest w domu, każdy wieczór obowiązkowo zawiera pół godziny przytulanek, do których mama nawet nie próbuje się wtrącać.
Ostatnio doszło jeszcze jedno wspólne zainteresowanie: piłka nożna. Przed każdym meczem mąż pyta córeczkę, kto wygra mecz i ile będzie bramek. Najczęściej przepowiednia małej się sprawdza! A za sprawą taty-kibica hymn biało-czerwonych rozpoznaje już po pierwszych dźwiękach.
Polecamy: Chcesz być dobrym tatą? Wystrzegaj się tych błędów!
Rabat 20% dla wszystkich klientów przy zakupach za min. 250zł. Oferta obowiązuje w sklepach stacjonarnych oraz na www.intimissimi.com, nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły w sklepach i na stronie.
Wprowadź kod online lub pokaż go w jednym z ponad 230 sklepów stacjonarnych i skorzystaj z oferty. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Odbierz rabat -20% na naszyjniki złote oraz -20% na bransoletki srebrne. Rabat nie łączy się z innymi. Oferta i szczegóły promocji dostępne w salonach stacjonarnych i na jubilerschubert.pl.
Rabat 20% na wszystkie produkty Sisley i Hair Rituel by Sisley w butiku internetowym sisley-paris.pl i stacjonarnie w Maison Sisley w Warszawie. Promocja nie dotyczy nowości, zestawów i produktów z zakładki "Ostatnia Szansa". Szczegóły dostępne u Partnera.
Rabat 40% na wszystkie nieprzecenione produkty dostępny na christianlaurent.eu. Wpisz w polu kod rabatowy tuż przed finalizacją zamówienia. Szczegóły na stronie.
Rabat -30% na cały asortyment, również produkty przecenione. Kupuj na www.gap.pl. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 239 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu – 167,30 zł
Od chwili gdy dowiedzieliśmy się z mężem o ciąży, planowaliśmy wspólny poród . Nie wyobrażałam sobie, żeby w tej wyjątkowej chwili nie było go obok mnie. On również nie miał żadnych wątpliwości. Życie lubi płatać figle Termin porodu przewidziany był na 17 lipca. Niestety na początku tego miesiąca zmarła babcia mojego męża. Nie odważyłam się na podróż na drugi koniec Polski (choć do ostatniej chwili miałam taki zamiar); mąż pojechał sam. Do porodu został ponad tydzień, czułam się dobrze. Nic nie wskazywało, by mogło się wydarzyć coś nieprzewidzianego. Niestety życie lubi płatać figle . Jestem w szpitalu. Czy mamy czas? Noc przed pogrzebem trafiłam do szpitala z dolegliwościami niezwiązanymi z porodem. Uspokajałam więc męża przez telefon i prosiłam, by został na pogrzebie , choć on się denerwował i chciał, jak najszybciej wracać. "Spokojnie mamy jeszcze czas, nic się nie będzie działo" – mówiłam. Następnego dnia po południu, gdy mąż był gdzieś na autostradzie, kolejna niespodzianka – odeszły mi wody płodowe . Byłam przerażona tym, że zaczynam rodzić, i że jestem sama – inaczej to przecież planowaliśmy. Mieliśmy być razem, a on był tak daleko! Wody płodowe mi odeszły, miałam bóle – czułam, że rozrywa nie na kawałeczki, ale dziecko nie wychodziło. Chyba czekało na tatusia. Córeczka tatusia Mąż dojechał późno w nocy, ale został odesłany do domu ; miał czekać na telefon. To była najdłuższa noc mojego życia. Te mamy, które już rodziły wiedzą o co mi chodzi. O 5.00 w szpitalu pojawił się mąż – nie mógł spać, nie wytrzymał napięcia związanego z oczekiwaniem na telefon. Gdy wszedł do szpitala, akcja porodowa nabrała tempa. Cztery godziny później drżącymi rękami przecinał pępowinę . Tak przejętego swoją rolą męża nie widziałam nigdy. Położna śmiała się, że nasza Zuzia to prawdziwa...
