Już od pierwszych dni życia warto dziecko wprowadzać w świat muzyki, co w przyszłości może zaprocentować szybszą nauką mówienia, a także mieć pozytywny wpływ na ogólny rozwój dziecka. Jest to jedno z założeń teorii Gordona, która przekonuje, że istnieją powiązania pomiędzy uczeniem się muzyki, a nauką mowy.
Dziecko może nauczyć się języka muzyki w taki sam sposób, jak języka ojczystego, z którym ma kontakt już w łonie matki. Dlatego, tak często, jak mówimy do maluszka, warto mu śpiewać, nucić kołysanki, puszczać przyjemną dla ucha muzykę, żeby niemowlę mogło "osłuchać się" i rejestrować w mózgu język muzyki.
– Dzieci na początku słuchają, następnie zaczynają powtarzać sylaby, tworzyć wyrazy i zdania, aż w końcu komunikują się ze zrozumieniem. Tak też działa nauka muzyki – mówi Anita Wleklińska z Akademii Music Baby Art.
– Konieczne jest, aby słuchały one języka muzyki tak samo jak innych. Wtedy dzieci będą mogły posługiwać się nim ze zrozumieniem. Przede wszystkim chodzi o rozwinięcie umiejętności improwizacji. Tak jak my posługujemy się mową i nie musimy się nad nią zastanawiać, tak chcemy by dzieci szybko wiedziały co zaśpiewać i zagrać – mówi Anita Wleklińska.
Zwolennicy metody Gordona przekonują, że dzięki muzyce u dziecka bardziej rozwija się wyobraźnia, kreatywność i umiejętność logicznego myślenia, a w przyszłości dziecko szybciej będzie uczyło się języków.
– Dzięki takim zajęciom dziecko rozwija się językowo. Powód jest prosty. Im więcej bodźców, tym dziecko szybciej je różnicuje. Pozwala to rozwinąć umiejętności lingwistyczne. Poprawie ulega także koordynacja ruchowa. Dzieci potrafią połączyć oddech z ruchem, co jest ważne także przy koncentracji – dodaje pedagog.
Od kiedy zatem warto rozpocząć naukę metodą Gordona? – Nasze zajęcia skierowana są do dzieci już od chwili narodzin. To jest pierwszy, krytyczny moment. Można porównać go do zdolności pływania u niemowlaków, którą tracą po ósmym miesiącu życia. Następne przedziały to sześć i dziewięć lat. Uczą się one zupełnie nieświadomie, chłoną cały świat zewnętrzny, wszelakie bodźce przez swoje narządy zmysłu – tłumaczy Wleklińska.
Zobacz także: Jak rozwijać zmysły dziecka w wieku 0-3 miesiące
1. Każde dziecko rozwija się w swoim tempie, ale... Jeśli maluch rozwija się dużo wolniej niż jego rówieśnicy albo zachowuje się w sposób, który cię niepokoi, na wszelki wypadek wybierz się nim do pediatry albo neurologa. Wiele problemów da się rozwiązać pod warunkiem, że nie zwleka się z tym zbyt długo. Sprawdź, jak układać niemowlę do snu 2. Najpierw głowa, potem reszta Przejmowanie kontroli nad ciałem odbywa się w dwóch kierunkach: od głowy ku stopom (najpierw zaczyna "słuchać" głowa, potem tułów i ręce, a na końcu nogi) i od środka ciała ku "końcówkom". A więc zanim dziecko okiełzna np. paluszki, musi zapanować nad ramionami. Sprawdź, jak bezpiecznie podnosić niemowlę 3. Jedna umiejętność wynika z drugiej Zanim malec zacznie chwytać, musi nauczyć się wyciągać rączkę, a jeszcze wcześniej zorientować się, że ją ma. Podobnie jest z siadaniem, raczkowaniem itd. 4. Zdrowe niemowlę uczy się poruszać samo Nie trzeba pokazywać dziecku jak się chwyta zabawki czy pełza. Ono po prostu musi do tego dojrzeć. Musi także mieć po co, gdzie i dla kogo to robić. Potrzebuje swobody ruchu, przestrzeni i bodźców, które prowokują do działania. A przede wszystkim choć jednego wiernego kibica. 5. Rozwój fizyczny i psychiczny są ze sobą ściśle związane Ciekawość pobudza malca do działania, a coraz większe umiejętności sprawiają, że przybywa rzeczy, które budzą ciekawość i prowokują do jeszcze większego wysiłku. 6. Wcześniaki w początkowym okresie życia rozwijają się zgodnie z tzw. wiekiem skorygowanym, a nie metryką Jeśli dziecko przyszło na świat w 30. tygodniu ciąży to w wieku 2. miesięcy ma prawo zachowywać się tak, jakby w ogóle się jeszcze nie urodziło (np. leżeć pozycji zgięciowej).
