Mamy to do siebie, że ciągle kwestionujemy to, czy jesteśmy dobrymi matkami. Nieważne, czy wychowujemy dzieci z ich ojcem, z całą rodziną, z całą wioską, czy samodzielnie – oczywiście wiemy już, że idealnych rodziców nie ma (i dobrze!) i że wystarczy być wystarczająco dobrymi matkami, ale i tak w tyle głowy kołacze pytanie: czy na pewno jestem dobrą mamą? W przypadku samotnej mamy jest jeszcze trudniej, bo rzeczy, które ciągle słyszy od "życzliwych", nie ułatwiają życia. Ale nie martw się, jesteś świetną mamą, jeśli:
I to nie znaczy, że musisz być absolutnie przekonana, że każdy twój wybór jako matki jest właściwy. Wystarczy, że wiesz, że twoje decyzje dotyczące dziecka są przemyślane i podejmujesz je z myślą o jego dobru. Wątpliwości są częścią naszego życia, dlaczego miałoby być inaczej w przypadku macierzyństwa?
Przyznajmy sobie szczerze: nieprzejmowanie się opiniami innych ludzi jest bardzo trudne i nie mam pewności, czy komukolwiek udaje się to w 100 proc. A jednak, jeśli przynajmniej starasz się nie brać sobie do serca tego, co mówią inni, możesz sobie pogratulować sukcesu.
Znasz to powiedzenie: szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko. I co z tego, skoro dni nie są z gumy i ciągle brakuje na wszystko czasu? Jest tyle ważniejszych rzeczy do zrobienia, niż wyrwanie chwili tylko na własne przyjemności. Czy jeśli poprosisz kogoś, żeby od czasu do czasu zaopiekował się twoim dzieckiem, kiedy ty idziesz do fryzjera, kosmetyczki lub umawiasz się na wino z przyjaciółką, to czujesz się winna? Nie? To świetnie, bo nie powinnaś! Tak trzymaj!
Pamiętanie o wszystkim, kiedy pracujesz i wychowujesz dzieci nie jest łatwe: te wszystkie rachunki do zapłacenia, składki szkolne i przedszkolne, zebrania, wizyty u lekarza, rozliczenia podatków, bilanse 2-latka... Bez kalendarza ani rusz! To jest trudne dla każdego, a ty na dodatek nie możesz części rzeczy do zapamiętania zrzucić na partnera. A mimo to: ogarniasz. Nawet, jeśli czasem o czymś zapomnisz, świat trwa nadal, a wy w nim. Brawo!
Kiedy wychowujesz dziecko samodzielnie, wiesz, że musisz jasno określić, które rzeczy są ważne, a które mniej. I nie przejmować się za bardzo tymi, które mogą poczekać lub które można całkiem odpuścić. Taka postawa jest zresztą zbawienna dla każdej mamy, bez względu na to, czy wychowuje dziecko z ich tatą, czy samotnie.
Któregoś dnia przestałaś w ciszy przyjmować krytykę obcych pań na spacerze ("To dziecko powinno mieć czapeczkę!")? Powiedziałaś cioci, że ma przestać powtarzać, że twojemu dziecku dzieje się krzywda, bo wychowuje się bez taty? Tupnęłaś nogą, gdy koleżanka po raz kolejny stwierdziła, że ty jesteś taka biedna, bo nie masz męża? Brawo ty! Musimy pamiętać, że takie negatywne komentarze i zachowania innych ludzi wpływają na naszą samoocenę i na to, czy jesteśmy szczęśliwe. Nie dajmy się. Brońmy siebie, swojego dziecka i naszego życia.
Nie boisz się wyjechać na wakacje sama z dzieckiem (lub dziećmi!), a twoja koleżanka, mężatka, narzeka, że nie może pojechać pociągiem odwiedzić krewnych, bo sama nie dałaby sobie rady z córeczką. Brzmi znajomo? Oczywiście. Ty nie masz wyjścia, ale wiesz też, że to żaden koniec świata i że to wcale nie jest trudne. Wręcz przeciwnie: można nadal świetnie się bawić i cieszyć urlopem. Życie wymaga od ciebie siły, a ty ją masz, dlatego dziwisz się, kiedy ktoś mówi, że wizyta z dzieckiem u pediatry, bez partnera u boku, przekracza ich możliwości. A niby dlaczego?
Nie umniejszasz swoich zasług, nie krytykujesz się ciągle, potrafisz powiedzieć wprost, że coś ci się udało. Twoje dziecko. Ciasto marchewkowe, które wczoraj upiekłaś. Spodnie, które upolowałaś w super cenie. A kiedy jest ci źle, nie ukrywasz tego. Nie robisz z siebie ofiary, ale nie boisz się powiedzieć bliskim, że są dni, kiedy jest ci ciężko. Prosisz o pomoc, kiedy jej potrzebujesz. Wiesz, że ludzie nie są superbohaterami i nie widzisz powodu, dla którego miałabyś udawać, że jest inaczej.
Kiedy patrzysz na swoje dziecko, widzisz, że jest szczęśliwe. Potrafi biegać z kolegami, układać wieże z klocków, a jego twarz rozjaśnia uśmiech, kiedy tylko cię zobaczy. Ma tyle energii, pomysłów i naiwności! "Biedne dziecko"? Coś podobnego! Wiesz, że wszystko jest w porządku, bo widzisz, że twoje dziecko ma do ciebie zaufanie. Czy jest coś ważniejszego?
Zobacz też:
Chyba każda kobieta doświadczająca samotnego macierzyństwa ma czasami którąś z tych myśli – pisze w swoim artykule Laura Lifshitz z Popsugar Moms. Rzeczywiście, takie myśli się pojawiają. Są też inne, których Lifshitz nie wymienia. Przyjrzyjmy się temu. Nie są to myśli, które samotna mama chciałaby wypowiedzieć głośno (chyba, że ktoś ją przyłapie w słabszym momencie lub wypije za dużo wina z przyjaciółkami!). Odnajdujecie się w nich? Dodałybyście coś do tej listy? Gdzie się wszyscy podziali? Ponieważ samotna matka musi wszystko robić samodzielnie, czasem przyłapuje się na myśli: "gdzie są wszyscy?". To ten moment, kiedy przydałaby się kolejna para rąk do pomocy. Kiedy zdaje sobie sprawę, że "wszyscy" to w tym przypadku ona, sięga po telefon i dzwoni do przyjaciółki albo po prostu przyznaje sama przed sobą, że jest świetna: daje radę, jest zorganizowana i godna podziwu . Poproszę o bilet do raju! Kiedy wszystkiego jest za dużo – rachunków do zapłacenia, dat do zapamiętania, lekarzy do odwiedzenia i ubrań do wyprania – samotnej mamie zdarza się usiąść i pomyśleć, że oddałaby wiele za bilet na samolot. Gdzieś gdzie jest ciepło, morze szumi zachęcająco , a piasek grzeje w stopy. Dziecię radośnie buduje zamki z piasku, a ona na leżaku sączy drinka z parasolką. Wystarczyłby chociaż jeden taki dzień! Świetnie sobie radzę! Kiedy przychodzi wieczór, dziecko utulone kołderką spokojnie oddycha, samotna mama siada na kanapie i myśli: " naprawdę dobrze sobie radzę . Nie zapomniałam o składce na wycieczkę z przedszkola, upolowałam super buty na wyprzedaży i zaoszczędziłam dzięki temu pieniądze na rachunek za prąd. Wszędzie dziś zdążyliśmy i nawet udało się zagrać w planszówkę. Jestem silną babką". Kompletnie nie daję rady Takie myśli też przychodzą. Dziecko marudziło przy kąpieli, walka, żeby położyło się spać trwała...
Dorośli ludzie potrzebują towarzystwa dorosłych ludzi. Uwierz mi, nawet jeśli jesteś właśnie w pierwszym okresie macierzyństwa i wszystko cię zachwyca, jeśli już teraz będziesz o tym pamiętać i od czasu do czasu znajdziesz czas na dorosłe rozrywki, to okres twojej macierzyńskiej sielanki potrwa dłużej. Obiecuję, że ja też sobie załatwię wychodne, jeśli i ty to zrobisz! To jak, umowa stoi? 1. Ostatni raz założyłaś sukienkę na wesele brata To było dwa lata temu. Teraz na szybko ogarniasz garderobę i może i narzucisz na siebie jakąś fajną spódnicę, ale czy pamiętasz, kiedy ostatnio ubrałaś się naprawdę odświętnie, nałożyłaś staranny makijaż i ułożyłaś włosy? No właśnie. A fajnie byłoby tak pobłyszczeć przez jeden wieczór, prawda? Żeby bycie księżniczką nie ograniczało się tylko do przebieranek z córką i udawania księżniczek Elsy i Anny... 2. Czas dla siebie masz tylko pod prysznicem Szybkim prysznicem, dodajmy. Bo młodsze dziecię już dobija się do drzwi łazienki, niemowlę właśnie przebudziło się z drzemki, a starsze spóźnią się zaraz do przedszkola. Zadzwoń do przyjaciółk i i oznajmij tacie dziecka, że wieczorem wychodzisz. No już, działaj! 3. Pijasz kawę przez cały dzień. Tę samą! A obiad zjadasz na stojąco. Nie masz czasu. Wszystko zimne, wszyscy cię potrzebują. Pora się zatrzymać . Wyjdźcie do restauracji, zjedzcie coś na mieście. Dziecko zabierzcie ze sobą , jeśli nie macie go z kim zostawić. Pójdź na obiad do teściowej albo upiecz ciasto z przyjaciółką. I wypij tę kawę. Ciepłą! 4. Kalendarz zajęć dziecka jest pełny Twój za to świeci pustkami. Musisz pamiętać o wszystkich kinderbalach , wizytach w przychodni, szczepieniach, zajęciach dodatkowych, terminach płacenia rachunków, ale nie pamiętasz kiedy ostatnio wpisałaś do kalendarza: "kawa z Kaśką" czy "kino z M.". Pora to zmienić! 5. O życiu...
Fajnie jest mieć babcię pod ręką albo wychowywać dziecko w wielopokoleniowej rodzinie. Współczesne czasy nie ułatwiają jednak tego zadania, bo często wyprowadzamy się z rodzinnych miejscowości – czy to w poszukiwaniu pracy , czy znajdując miłość swojego życia w odległym mieście, czy też po prostu nie wracając do domu po studiach. Wychowywanie dzieci z dala od rodziny przebiega inaczej, niż kiedy w pobliżu są dziadkowie, ciocie, kuzynki... Oto 9 rzeczy, o których może opowiedzieć każda mama mieszkająca z dala od rodziny: Zazdrościsz koleżankom Trudno nie odczuć ukłucia zazdrości, kiedy koleżanka wzdycha, że znowu musi w niedzielę iść na obiad do mamy albo proponuje wieczorne wyjście, bo jej dzieckiem zaopiekuje się teściowa. Jeśli nie masz rodziny w swoim miejscu zamieszkania, możesz polegać wyłącznie na partnerze i płatnych opiekunkach, rzadziej przyjaciołach. A wtedy spontaniczne wyjście odpada, każde wychodne dla ciebie oznacza planowanie z wyprzedzeniem. Omijają cię ważne wydarzenia W porządku: pojedziesz na ślub brata, nawet jeśli oznaczałoby to przejechanie pół globu, ale na Gwiazdkę już niekoniecznie zapukasz do drzwi rodzinnego domu, jeśli mieszkasz za granicą. Nawet jeśli mieszkacie w Polsce, ale dzieli was kilkaset kilometrów, będą was omijać urodziny siostrzeńców, weekendowe grille u brata i niedzielne obiady u babci. Żal tego. Przedszkolne imprezy dla dziadków bywają smutne Jak wytłumaczyć dziecku, dlaczego jego dziadek nie przyjdzie na występ z okazji Dnia Dziadka , a dziadkowie innych dzieci oklaskują ich przedstawienie ze łzami w oczach? Dlaczego jedna babcia przyjeżdża odebrać laurkę, a drugiej nie ma? To jest trudne dla wszystkich: dla dziecka, ciebie, dziadków. Dzieci wychowują się z dala od bliskich Nawet jeśli staracie się widywać tak często, jak to możliwe i korzystacie z dobrodziejstw nowoczesnej technologii , i tak...
