Jak spędziłam dzień kobiet: pracowałam, zajmowałam się dziećmi, gotowałam

Środa, 21 stycznia 2015 r. Jest pięć dni po wyznaczonym terminie porodu . Leżę w szpitalu podpięta pod KTG . Nagle dzwoni mąż – twierdzi, że ma przeczucie i że dzisiaj, lada chwila, będę rodzić . Rzeczywiście coś drgnęło – urządzenie pokazuje, że mam skurcze, czuję ból. Po badaniu zostałam zabrana na salę porodową, chociaż położna twierdzi, że to jeszcze nie poród. Coraz silniejsze skurcze pokazują, jak bardzo się myli. Dzwonię do męża – przeczucie go nie myliło . Na szczęście jest już w drodze do szpitala. Pojawia się w ciągu 10 minut, jeszcze na korytarzu zakłada niebieski fartuch i czepek (kupione w przyszpitalnej aptece).   Słyszę, jak położne zwracają się do niego: "Nie musi mieć pan czepka przy porodzie ; może go pan zdjąć". Na co mąż kwituje: "Znam się, to wiem, jak mam się ubrać, żeby syna odebrać". Wszedł do sali, by mi towarzyszyć. Akcja porodowa trochę trwa, ale on dzielnie przy mnie czuwa. Spacerujemy po pokoju. Mam coraz silniejsze i częstsze skurcze, odchodzą mi wody płodowe . Mąż biegnie po położną. Ta ze zdziwioną miną po badaniu stwierdza, że rzeczywiście rodzę. Mąż prosi, by przyszedł anestezjolog i podał mi znieczulenie . Jednak, gdy ten przychodzi okazuje się, że jest już za późno. Mąż ciągle trzyma mnie za rękę, wspiera, podaje wodę. Położna twierdzi, że zbliżamy się do kolejnej fazy porodu i widać już główkę. Nie wierzę jej, ale mąż spokojnym tonem uspokaja mnie: "Kochanie, widzę śliczną główkę naszego synka, o zaraz wyjdzie rączka". Spoglądam na zegar wiszący na ścianie. Na co mój mąż krzyczy: "Nie patrz na zegarek i nie odliczaj czasu; damy radę. Już mamy naszego synka". Tak mnie dopinguje, że zapominam o całym świecie, koncentruję się tylko na porodzie . Przez cały czas mąż rozśmiesza mnie, opowiadając różne historie, dzięki temu rozładowuje napięcie i stres. W końcu po czterech...

W zdecydowanej większości polskich domów wyłącznie na kobietach spoczywają pranie, prasowanie i gotowanie. Partnerski model rodziny opiera się głównie na tym, że oboje partnerów pracuje zawodowo i dokłada się do rodzinnego budżetu. Coraz więcej na kobiecych barkach  To zdumiewające, że mimo tylu przemian w naszym kraju, w tym w relacji między kobietą i mężczyzną prawda wciąż od lat pozostaje ta sama - to  kobiety zajmują się domem.     Także zadania  "typowo męskie"  coraz częściej kobiety wykonują wspólnie lub zamiennie z partnerami. Partnerski układ tylko na papierze W porównaniu z badaniami sprzed 5 lat, na mężczyznach jeszcze rzadziej spoczywa np. zlecanie wykonania usług czy wykonywanie napraw. Z kolei sprzątanie i gruntowne porządki jeszcze częściej niż 5 lat temu spoczywają wyłącznie na barkach kobiet.   - Spodziewaliśmy się zmian w zakresie wykonywania czynności domowych, w związku z tym, że polskie rodziny deklarują realizowanie partnerskiego modelu rodziny. Okazuje się jednak, że opiera się on głównie na pracy zawodowej obojga małżonków, bez większego wpływu na współdzielenie obowiązków w domu. Zadania "typowo kobiece" pozostają takimi, mimo upływu czasu, a zadania "typowo męskie" coraz częściej są wykonywane wspólnie lub zamiennie - napisali autorzy badania. Coraz częściej z wiertarką w ręku Są dwie czynności w domu - drobne naprawy i zlecenia wykonywania usług, które zawsze były domeną męską. I to się nie zmienia, ale panowie rzadziej niż 5 lat temu wykonują te prace. Za zlecanie wykonania usług odpowiada 60 proc. panów, co oznacza spadek o 8 punktów procentowych, zaś za wykonywanie drobnych napraw - 81 proc. (spadek o 7 punktów procentowych). W obu przypadkach zajęcia te stają się coraz mniej domeną mężczyzn, a częściej są współdzielone z partnerką. CBOS zadał pytanie o to na kim...

Z pełnym portfelem można przecież nie tylko realizować własne zachcianki. Pieniądze pozwalają rządzić drugą osobą – nagradzać ją, przepraszać, karać... Tak się składa, że wiesz coś o tym? Sprawdź więc, co robić, by temat "kasa" nie był już powodem małżeńskich niesnasek. Problem: partner ukrywa część dochodów Umówiliście się, że kasa jest wspólna, a on z wpływów ekstra kupuje sobie np. modny zegarek. Czujesz się oszukiwana, bo twoja pensja w całości idzie na życie. Musicie doprecyzować umowę tak, by oddawała stan faktyczny. Uzgodnijcie: "Dokładamy się po równo do wspólnego koszyka, a resztę własnych zarobków każde zachowuje dla siebie". To dość często obecnie praktykowany układ tam, gdzie są spore dysproporcje w zarobkach. W wielu związkach małżonkowie podpisują nawet przedślubną intercyzę , chcąc uprzedzić spory majątkowe, gdyby związek jednak nie wypalił. Pieniądze będą jednak wspólne? Jakąś pulę i tak zachowuj tylko dla siebie. Odrębne, choćby skromne zasoby dadzą ci poczucie komfortu psychicznego. Problem: On zarabia mniej od ciebie Awansowałaś i teraz pensja męża jest sporo niższa od twojej. Trudno mu się z tym pogodzić. Zrobił się ironiczny i uszczypliwy. Nie podkreślaj bez potrzeby, kto ile pieniędzy przynosi do domu. Przecież on i tak wie, że nowy telewizor to głównie twoja zasługa. Najlepiej nie rozgraniczaj niczego na "twoje i moje" – niech kasa będzie wspólna. Wtedy on tak bardzo nie odczuje, że jego pensja wygląda mizernie przy twojej. Nawet w żartach nie mów, że musisz męża utrzymywać. Pamiętaj, zarobki to zaraz po seksie najczulszy punkt męskiej ambicji! Problem: on wydziela ci pieniądze Ponieważ ty wychowujesz dziecko, rodzinę utrzymuje mąż. Jednak nie masz dostępu do jego zarobków. On łaskawie wydziela ci pieniądze lub musisz go o nie prosić. Bardzo źle się czujesz w tej roli. Postanowiłaś to...