"Właśnie położyłam moją 6-miesięczną córeczkę do łóżeczka. Położyłam ją, pocałowałam w czoło i zamknęłam drzwi. Jeśli dzisiejsza noc będzie taka jak dwanaście poprzednich, to mała będzie spała do rana" – napisała Erin Riley, mama Abby. Erin choruje na depresję poporodową. Wstawanie każdej nocy co 40 minut, by utulić do snu rozbudzoną córeczkę, nie było dobre dla jej zdrowia. Gdy dowiedziała się o książce "The Gift of Sleep" Elizabeth Sloane, postanowiła wypróbować opisywaną w książce metodę usypiania niemowląt.
"Przygotowaliśmy łóżeczko Abby zgodnie z instrukcjami z książki. Położyliśmy ją i ułożyliśmy tak, jak radziła Sloane. Wyszliśmy z pokoju, płakała, wróciliśmy dokładnie po 5 minutach i zaczęliśmy ja uspokajać zgodnie z radami z książki. Powtórzyliśmy to trzy razy, za każdym razem włączając stoper na 5 minut. 2 minuty po nastawieniu stopera po raz czwarty, w pokoju zapanowała cisza. 17 minut po położeniu jej do łóżeczka, uspokoiła się i usnęła. Spała później całą noc. W swoim łóżku. Ja nie spałam za wiele tamtej nocy, czekałam, aż się obudzi, sprawdzałam, czy śpi. O 7 rano następnego dnia zaczęła mamrotać i zasygnalizowała, że się obudziła. Sprała prawie 12 godzin z rzędu" – napisała Erin. "Nigdy nie spała tak długo. Uśpienie jej zgodnie z planem z książki zajęło nam mniej niż 20 minut. Pomyśleliśmy, że to łut szczęścia, kolejnej nocy znów podążaliśmy za planem. Znów zasnęła, w mniej niż 20 minut. Obudziła się w nocy 2 razy i trochę popłakiwała, ale zasypiała od razu, bez brania jej na ręce czy karmienia. A my tylko działaliśmy zgodnie z planem Sloane" – dodała.
Czytaj także: List dziecka pozostawionego przez mamę w łóżeczku
“Teraz, 12 nocy później, to nasza nowa codzienność. Mała przesypia każdą noc, bez kwilenia. Kiedy się budzi, co jest rzadkością, zaraz znów zasypia bez jakiejkolwiek ingerencji z naszej strony. Drzemki w ciągu dnia wciąż są wyzwaniem, ale będziemy nad nimi pracować. Teraz cieszymy się, że w końcu jesteśmy wypoczętą rodziną. Napisałam o treningu snu w internecie i ktoś krytyczne odniósł się do naszej metody. Konsekwencje wpływu podwyższonego poziomu kortyzolu (hormonu stresu) wciąż są badane, jednak nie ma żadnych dowodów, że krótkotrwałe skoki kortyzolu mają długotrwałe skutki, wręcz przeciwnie. Nie znamy opinii naukowców, ale dla naszej rodziny wyspane dziecko i mama, która ma pod kontrolą depresję, są warte każdego ryzyka" – napisała na koniec Erin.
Sposób usypiania, o którym pisze Erin, to trening snu z wykorzystaniem metody wypłakiwania się (ang. cry it out). Na oficjalnej stronie poradnika możemy przeczytać, że płacz jest manifestacją niezadowolenia dziecka i sposobem, w jaki reaguje na zmiany. Nic dziwnego, że dziecko płacze – zmienia się jego rytm dnia i codzienne nawyki. Mimo takiego tłumaczenia nie każdy rodzic zdecydowałby się na wypróbowanie takiej metody usypiania dziecka. Dzieci potrzebują bliskości rodziców. Płacz jest sposobem na okazanie strachu, potrzeby bliskości, tęsknoty. Być może metoda z książki Elizabeth Sloane działa, my jednak odradzamy jej stosowanie.
Co wy myślicie o takim sposobie usypiania niemowląt? Zdecydowałybyście się na taką metodę?
Zobacz także: "Ta metoda usypiania podziałała, ale wciąż czuję się winna!"
Źródło: kidspot.com.au
Dziecko nie rodzi się z umiejętnością samodzielnego zasypiania. Musi się jej nauczyć, podobnie jak chodzenia i mówienia. Monika Huntjens, ekspertka od snu dziecka, autorka książki „Dobry sen maluszka” , krok po kroku pomaga rodzicom zmierzyć się z tym wyzwaniem. Podaje szczegółowy plan działania, który pozwoli cieszyć się przespaną nocą już po 2 tygodniach, a wyraźną poprawę odczuć po 3-5 nocach! Czy w myśl powiedzenia, że szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko, wyspany rodzic to wyspane dziecko? Monika Huntjens : Tak, ponieważ kiedy dziecko śpi dobrze, na zdrowy sen ma szansę cała rodzina. W przeciwnym wypadku, nikt nie śpi i pojawia się problem ogromnego zmęczenia. A jeśli do tego kolejne, nawet najbardziej oryginalne próby usypiania dziecka zawodzą, to prowadzi to już nie tylko do chronicznego niewyspania i obniżenia jakości życia całej rodziny, ale również do frustracji z powodu tych niepowodzeń. Często towarzyszy im poczucie bezsilności. Idą za tym niepotrzebne nerwy, które nie działają dobrze ani na malucha, ani na jego rodziców. Jakie najbardziej szalone bądź oryginalne sposoby usypiania dziecka pani spotkała? Te historie to tak naprawdę mój chleb powszedni. Jednocześnie to kluczowa kwestia przy przygotowywaniu zaleceń dla rodzin, z którymi współpracuję, ponieważ to nasza sytuacja wyjściowa. Bardzo ważne jest, by zidentyfikować, jakie dziecko ma swoje rozwiązanie na sen, a zazwyczaj jest ich kilka. Na przykład wieczorem maluszek zasypia kołysany na rękach, w nocy potrzebuje do zaśnięcia mleka, a drzemki udają się tylko na spacerach. Zdarzają się jednak dużo bardziej oryginalne, ale też wyczerpujące i rodzica, i dziecko sposoby. Kiedyś pracowałam z chłopcem, który miał prawie 2 lata i wiele razy budził się w nocy. By znowu zasnąć musiała przyjść do niego mama, wziąć go na ręce i pójść z nim do salonu. Tam stało radyjko, na które...
„Jestem u kresu wytrzymałości”, „Usypiam dziecko godzinami, nosząc je na rękach, a gdy tylko odłożę je do łóżeczka, ono natychmiast się budzi!”, „Wyglądam jak zombie” – internetowe fora dla młodych mam są pełne takich skarg. Większość świeżo upieczonych rodziców oddałaby pół królestwa za niezawodny sposób na usypianie dziecka. I są tacy, którzy mówią: „Znam taki sposób! Jest skuteczny i nie ma na świecie lepszego”. Problem w tym, że tych „jedynie słusznych” metod usypiania niemowląt jest wiele – tyle, że gdybyśmy chcieli przetestować wszystkie, dziecko zdążyłoby pewnie zdać maturę. Wiele z tych sposobów to tak naprawdę najrozmaitsze warianty tych najpopularniejszych. Zatem: jak usypiać niemowlaka skutecznie? Opisujemy najczęściej stosowane metody i przedstawiamy argumenty za i przeciw. Spis treści: Jak usypiać niemowlę – ważne zasady Jak usypiać niemowlę – różne metody Jak usypiać niemowlę – sposoby rodziców Kontrowersyjne metody usypiania niemowląt Jak usypiać niemowlę: ważne zasady Usypiając niemowlaka, warto pamiętać o kilku ważnych sprawach. Stosuj je niezależnie od tego, czy próbujesz usypiać maluszka w łóżeczku, na rękach, przy karmieniu piersią, w nocy lub w dzień. Małe dziecko potrzebuje bliskości – z tego powodu dzieci wolą zasypiać w towarzystwie dorosłych (oczywiście zdarzają się wyjątki). Płacz to wołanie dziecka o uwagę, pomoc – nigdy nie zostawiaj płaczącego dziecka w nadziei, że się zmęczy i uśnie, w ten sposób uczysz je, że jego potrzeby nie są dla ciebie ważne. Dzieci lubią rytuały i przewidywalny porządek dnia - dzięki nim szybciej są w stanie zrozumieć, kiedy nadchodzi pora na nocny (nieco dłuższy) odpoczynek. Małe dzieci potrzebują snu, ale nie wszystkie tyle samo – jeśli dziecko często płacze i nie chce...
Metoda usypiania " Cry It Out " wzbudza wiele kontrowersji i oburza tysiące mam. "Wypłacz się sam" polega na pozostawieniu dziecka w łóżeczku i niereagowaniu na jego płacz. Rodzic może podejść do dziecka, jednak nie może go wziąć na ręce i przytulić. Dzięki temu niemowlęta uczą się samodzielnego zasypiania już od pierwszych miesięcy życia. Dla nas to całkowicie niezrozumiała metoda usypiania. Gdy dziecko płacze, potrzebuje bliskości i wsparcia rodziców. Płacz to jedyny sposób komunikacji maluszka z rodzicami. Alana Romain, mama bliźniaków i pisarka, opublikowała wpis, w którym tłumaczy, czym dla niej był trening snu i dlaczego wciąż ma wyrzuty sumienia, że wybrała taką metodę usypiania. Przeczytajcie: „Wypłakiwanie się podziałało, ale czuję się winna” „Zanim zostałam mamą, nie sądziłam, że sposób usypiania dziecka może być tak kontrowersyjnym tematem. Jak się okazało, ludzie mają swoje zdanie w kwestii treningu snu i nie boją się go wyrażać na głos. Tak naprawdę, przez to, że trening snu (czy też metoda wypłakiwania) jest uznawany za nieludzki i przerażający, sama zaczęłam wątpić w to, że podjęłam dobrą decyzję, kiedy bliźniaki były niemowlętami. W naszej rodzinie metoda wypłakiwania zdała egzamin, ale przez te wszystkie osądy czuję się winna, że ją wybraliśmy, chociaż wiem, że to było najlepsze rozwiązanie. Doszliśmy z mężem do wniosku, że nauczenie dzieci samodzielnego zasypiania będzie naszym priorytetem. Tak naprawdę wcale nie trwało to długo i maluchy nauczyły się spać nocą we własnych łóżeczkach. Przez większość czasu, Maddie i Reid nie mieli problemów ze snem. Nigdy nie naginaliśmy ustalonych granic. Wcześnie kładliśmy ich do łóżeczek, nigdy z nami nie spali, chyba że byli chorzy albo bardzo smutni. Tak, czasem oznaczało to płacz w porze snu, ale sen był ważny dla ich rozwoju, łóżeczka były...
