Budujmy i uczmy się razem! Zabawa, która wspiera rozwój dziecka

Czy rodzice muszą się bawić z dzieckiem? Niektórzy rodzice nie mają czasu. Inni energii. Jeszcze inni po prostu nie czują się swobodnie turlając się po dywanie lub udając owcę. Każdy z nich prędzej czy później zada sobie to pytanie: czy ja naprawdę muszę być kumplem mojego dziecka? Czy do zabawy nie wystarczy mu rodzeństwo lub rówieśnicy ? A może pokój pełen zabawek to dla niego dostateczna rozrywka?  Nowa definicja zabawy Absolutnie nie namawiamy do tego, żeby w ogóle nie bawić się ze swoimi dziećmi. Ale wiemy, że czasami można oszaleć od ilości zaleceń związanych z wychowaniem. Psycholog dr Joanna Urbańska z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu mówi, że gubi nas nowoczesna definicja zabawy. Niepotrzebnie myślimy o niej tylko jako oddzielnej aktywności, przeznaczonej wyłącznie dla dzieci. Tymczasem, zabawą mogą być zwyczajne czynności wykonywane wspólnie z rodzicami, np. rozwieszanie prania, podlewanie kwiatów. "Wydaje mi się, że definiujemy zabawę w zbyt wąski sposób. W zależności od wieku dziecka, zabawą mogą być bardzo zwyczajne rzeczy. Np. dla kilkumiesięcznego dziecka będzie to leżenie na brzuszku na kolanach taty. Dla starszego dziecka będzie to naśladowanie rodzica, samo bycie z nim. Dopiero w wieku 5, 6, 7 lat włącza się pragnienie gry i rywalizacji. Wtedy spokojnie można zapewnić dziecku towarzystwo rówieśników i tylko nadzorować zabawę. Nie trzeba się w nią włączać." - mówi psycholog. Dobra mama "Chciałabym podbudować te matki, które nie lubią wcielać się w role księżniczek. Jest mnóstwo sytuacji, w których dzieci tę zabawę dostają – w żłobku, przedszkolu, szkole. W domu chodzi o przebywanie ze sobą. Warto włączyć dziecko w czynności, które samemu się lubi. Wtedy nie będzie to męczące dla rodzica, a dla dziecka wciąż atrakcyjne" - dodaje Urbańska.  Zalety zabawy z dziećmi Wiadomo, są liczne zalety...

Dlaczego warto jak najwięcej biegać, skakać, turlać się po trawie, kąpać się i budować zamki z piasku? Bo ruch nie tylko wzmacnia organizm dziecka, ale także pozwala maluchowi nauczyć się czegoś o sobie, innych ludziach i otaczającej go przestrzeni i przedmiotach. Ruch to nie tylko zdrowie fizyczne, ale także dobra kondycja psychiczna oraz lepszy rozwój umysłowy. Dlatego podczas letnich miesięcy ruszajmy się całą rodziną! Harce na placu zabaw Jedną z pierwszych dziecięcych zabaw jest zjeżdżanie z podwórkowej zjeżdżalni. Żeby jednak poczuć wiatr na twarzy, dziecko musi najpierw wdrapać się po drabince, usiąść w odpowiednim miejscu, odepchnąć się, zjechać, a potem wstać i... wszystko zaczynać od nowa. Podczas wykonywania tych czynności kształtuje się odwaga i koordynacja ruchowa . Bujanie się na huśtawce czy kręcenie na karuzeli reguluje za to siłę napięcia mięśni tułowia, ramion i nóg. Stymuluje również układ przedsionkowy, który wpływa na koordynację naszych zmysłów – ruchu, dotyku, słuchu, wzroku. Wspinanie się na drabinki uczy planowania przestrzennego ruchu – dziecko musi zastanowić się, jaki ruch wykonać, by dostać się w konkretne miejsce. Warto więc malucha zachęcać do tego typu zabaw – zacząć od prostych, łatwych dla niego zadań, powoli zwiększając stopień trudności. Przez cały czas dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że mu się udaje. Jeśli smyk nigdy nie chce bawić się na podwórku, warto poradzić się specjalisty – psychologa, terapeuty integracji sensorycznej bądź rehabilitanta dziecięcego. Budowanie zamków z piasku Codziennie dotykamy czegoś gołymi dłońmi. A stopy? Są poszkodowane przez większość roku. I wielka szkoda, bo kryją w sobie receptory odpowiadające wszystkim narządom wewnętrznym. Dlatego latem maluch jak najczęściej powinien chodzić boso po piasku, kamieniach, trawie. Na plaży smyk...

Dlaczego warto jak najwięcej biegać, skakać, turlać się po trawie, kąpać się i budować zamki z piasku? Bo ruch nie tylko wzmacnia organizm dziecka, ale także pozwala maluchowi nauczyć się czegoś o sobie, innych ludziach i otaczającej go przestrzeni i przedmiotach. Ruch to nie tylko zdrowie fizyczne, ale także dobra kondycja psychiczna oraz lepszy rozwój umysłowy. Dlatego podczas letnich miesięcy ruszajmy się całą rodziną! Harce na placu zabaw Jedną z pierwszych dziecięcych zabaw jest zjeżdżanie z podwórkowej zjeżdżalni. Żeby jednak poczuć wiatr na twarzy, dziecko musi najpierw wdrapać się po drabince, usiąść w odpowiednim miejscu, odepchnąć się, zjechać, a potem wstać i... wszystko zaczynać od nowa. Podczas wykonywania tych czynności kształtuje się odwaga i koordynacja ruchowa. Bujanie się na huśtawce czy kręcenie na karuzeli reguluje za to siłę napięcia mięśni tułowia, ramion i nóg. Stymuluje również układ przedsionkowy, który wpływa na koordynację naszych zmysłów – ruchu, dotyku, słuchu, wzroku. Wspinanie się na drabinki uczy planowania przestrzennego ruchu – dziecko musi zastanowić się, jaki ruch wykonać, by dostać się w konkretne miejsce. Warto więc malucha zachęcać do tego typu zabaw – zacząć od prostych, łatwych dla niego zadań, powoli zwiększając stopień trudności. Przez cały czas dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że mu się udaje. Jeśli smyk nigdy nie chce bawić się na podwórku, warto poradzić się specjalisty – psychologa, terapeuty integracji sensorycznej bądź rehabilitanta dziecięcego.   Budowanie zamków z piasku Codziennie dotykamy czegoś gołymi dłońmi. A stopy? Są poszkodowane przez większość roku. I wielka szkoda, bo kryją w sobie receptory odpowiadające wszystkim narządom wewnętrznym. Dlatego latem maluch jak najczęściej powinien chodzić boso po piasku, kamieniach, trawie. Na plaży smyk...