Mamo, co to jest seks?

Film powstał we współpracy z Centrum Medycznym  

Dzieci w starszym wieku, które pamiętają wszystkie nieprzyjemne sytuacje związane z pobytem u lekarza (np. badania, zastrzyki, pobieranie krwi), boją się kolejnych wizyt. Aby nie potęgować strachu dziecka, należy przede wszystkim podejść ze zrozumieniem do jego lęków i nie bagatelizować ich. Przed każdą kolejną wizytą trzeba dziecko nastawić psychicznie , opowiadać o spotkaniu z lekarzem i przedstawić możliwy scenariusz wydarzeń. Bardzo ważne są częste rozmowy na ten temat, odpowiadanie na każde pytanie, czytanie książek i oglądanie obrazków lekarzy i pielęgniarek, a także zabawa w lekarza, aby dziecko przywykło do tego tematu. Przy każdej wizycie trzeba dziecku okazać maksymalnie dużo wsparcia, zapewniając jak największe poczucie bezpieczeństwa. Dobrze jest wziąć dziecku jego ulubioną zabawkę, która może się okazać dla niego dużym wsparciem psychicznym. Dobry skutek przynosi też obietnica dziecku jakiejś nagrody po wizycie u lekarza. Pobyt dziecka w szpitalu Pobyt dziecka w szpitalu jest zawsze koniecznością i wiąże się z dużym stresem, lękiem i poczuciem osamotnienia. Źródłem lęku jest zazwyczaj brak wiedzy i wyobrażeń na temat szpitala i tego, co tam się dzieje. Dlatego, aby zmniejszyć negatywne uczucie, należy dziecko jak najlepiej przygotować na czekające go przeżycia. Pierwszym krokiem jest wyczerpująca rozmowa (do której dziecko może wracać przez kilka kolejnych dni), w czasie której rodzice powinni wytłumaczyć dziecku: co to jest szpital , co się tam robi, po co dzieci tam chodzą. Trzeba się postarać wytworzyć dobre nastawienie dziecka do szpitala i znajdujących się tam lekarzy i pielęgniarek. Trzeba również nastawić swoje dziecko, że rodzice najprawdopodobniej nie będą mu towarzyszyć cały czas i będzie musiało pobyć tylko z personelem medycznym i z innymi dziećmi które też tam poszły żeby się wyleczyć; ale również trzeba...

Nagle stwierdzasz, że twoje dziecko zaczyna zwracać uwagę na to, co dotychczas było poza jego zainteresowaniami – z zaciekawieniem przygląda się intymnym miejscom na twoim ciele. Tak zaczyna się zupełnie nowy etap w rozwoju. Po zapoznaniu się ze swoim ciałem obiektem beztroskiej obserwacji malucha stają się ciała rodziców. Dziecko chce je oglądać i zadawać pytania. To naturalny sposób poznawania świata. Nowo odkryte przez malucha zwierzę w zoo także wywołuje takie reakcje! Dzieci pytają o to, czego nie widzą, czyli o miejsca, które na plaży czy na basenie dorośli skrzętnie skrywają pod strojem kąpielowym. Ta ciekawość utrzymuje się przez kolejne lata życia. Nie ma jednak nic wspólnego z zainteresowaniem seksualnym. Służy wyłącznie porównaniu. Aby móc przyporządkować własne ciało do określonej płci, trzeba widzieć inne ciała, a w tym celu oglądana osoba powinna być naga. Rozmowa na temat genitaliów często zaczyna się podczas kąpieli, przy pielęgnacji ciała czy w toalecie. Niektórym rodzicom to nie przeszkadza i bez skrępowania potrafią odpowiadać na setki zadawanych przez malucha pytań. Inni mają z tym problem. Bez względu na płeć małe dzieci są bardziej zainteresowane męskimi genitaliami – kobiety są dla nich pod tym względem mniej atrakcyjne. Ciekawi je np., dlaczego tata robi siusiu na stojąco. I nie ma w tym nic złego. Bardzo ważne jest, aby na tego rodzaju zainteresowanie nie reagować złością czy krzykiem. Postaraj się, by twoja pociecha miała poczucie, że miejsca intymne to takie same części ciała, jak ręka, noga, ucho. Warto też od razu uczyć malca, że każdy człowiek chroni swoją intymność. Nie pokazuje intymnych miejsc obcym ludziom i nie pozwala im ich dotykać. Ekspert odpowiada: Małgorzata Ohme, psycholog, wykłada w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, specjalizuje się w psychologii rozwoju, mama Klary i Jurka....