Jak zadbać o zdrowe menu dziecka na wakacjach

Dzieci przejmują złe nawyki żywieniowe od rodziców   Dzieci są doskonałymi obserwatorami.  Przyglądają się rodzicom i naśladują ich, także w kwestii tego, co i jak jeść.   - Skłonność do nadwagi nie jest dziedziczna. To kwestia nawyków i prowadzonego stylu życia – uważa Monika Ciszek-Skwierczyńska, psychoterapeuta, specjalista w dziedzinie zaburzeń odżywiania. - Dlatego dieta rodziców i ich aktywność fizyczna lub jej brak są istotne nie tylko w kontekście ich własnej kondycji, ale także zdrowia całej rodziny. Dziecko, które widzi, że tata spędza wolny czas przed telewizorem, opróżniając miskę kalorycznych przekąsek , taki sposób relaksu uznaje za wzorcowy i będzie go powielać. Mama podjadająca słodycze dla poprawy nastroju również nie powinna czuć się bezkarna, bo syn czy córka często widzą więcej niż może się wydawać.   – Warto zastanowić się nad swoimi nawykami żywieniowymi w tym kontekście – przekonuje psychodietetyczka. - Uczymy bowiem nasze dzieci nie tylko chodzić, sznurować buty i liczyć, ale także dbać o zdrowie.   Odchudzanie mamy a dieta reszty rodziny A co jeśli na przykład mama postanowiła się odchudzać ? Jak reagują pozostali członkowie rodziny? Niestety, zazwyczaj dobrotliwym poklepaniem po ramieniu lub ironicznym pytaniem o to, jak długo mama wytrwa. – Decyzja o przejściu na dietę przez choćby jednego członka rodziny to mała rewolucja domowa – podkreśla Ciszek-Skwierczyńska. – Rezygnacja ze spożywania tradycyjnych posiłków, odrzucenia prezentów w postaci słodyczy, powstrzymanie się od objadania się ciastami na uroczystościach rodzinnych to sytuacje stresujące i wymagające wsparcia pozostałych członków rodziny – zaznacza. Zdarza się, że pozostali domownicy buntują się przeciwko zmianom w domowym menu i nie chcą zaakceptować nowego stylu życia. A ich pomoc jest bardzo cenna i stanowi ważny element...

Spacer zamiast czekoladki Problem zaczyna się w domu, gdzie dziecko jest uczone, że słodycze są nagrodą – za zjedzony obiad, za posprzątanie zabawek, za to, że było grzeczne u cioci na imieninach. - Jest to nie tylko szkodliwe wychowawczo, bo dziecko uczy się, że za dobre zachowanie zawsze coś dostaje, ale również po prostu niezdrowe - uważa radzi mgr Monika Ciszek-Skwierczyńska, koordynator programu leczenia zaburzeń odżywiania. - Dziecko przez to nabiera także nawyku nagradzania się czekoladką czy lodami , co często robi później w dorosłym życiu. A lepszą i zdrowszą nagrodą może być wyjście do kina czy spacer. Podobnie jest, gdy jesteśmy w złym humorze – najłatwiejszym rozwiązaniem wydaje się sięgnięcie po batonik. I to faktycznie działa, ponieważ podnosi się nam poziom endorfiny , tzw. hormonu szczęścia i czujemy się lepiej. Na krótko i ze szkodą dla naszego zdrowia. A przecież zabawa z psem w ogrodzie czy rowerowa wycieczka to też dobry sposób na poprawę nastroju – równie skuteczny a zdrowy.    Słodko-gorzkie stereotypy - Co dostawały moje córki z okazji Dnia Dziecka, gdy 1 czerwca spacerowałyśmy po mieście?  - opowiada psychodietetyk. - Cukierki i czekoladki. Tylko w jednym sklepie zostały poczęstowane pomarańczami. To pokazuje, jak mocno tkwi w nas przekonanie, że słodycze są najlepszym prezentem dla dziecka i może je ono zjadać bez konsekwencji. A później dziwimy się, że dziecko nie chce jeść innych posiłków . Skoro uczymy je, że fajne jest to, co słodkie, dlaczego ma jeść coś innego? Zdaniem psychodietetyka powinniśmy pokazywać, że fajne są też warzywa i owoce . Niech one będą prezentem i nagrodą. Zabierzmy synka czy córkę na targ, wyjaśnijmy, skąd biorą się te produkty. Dzieci fascynuje przyroda i to, jak ona funkcjonuje, więc jeśli wskażemy proste zależności i pomożemy im je zrozumieć – że jabłko powstaje z pięknie...

Dziecko, które nie skończyło jeszcze pół roku, jest niezwykle wrażliwe na zmiany klimatu i ostrzejsze warunki, które panują w górach. Dlatego pierwsze zimowe wakacje niemowlę powinno spędzić niedaleko domu. Za to dla starszego dziecka zmiana klimatu i pobyt w górach działa lepiej niż witaminy – może zwiększyć odporność organizmu! Sprawdź odporność swojego dziecka Z jakim dzieckiem można jechać w góry Najlepiej, gdybyście na zimowe wakacje w góry wyjechali na dwa, trzy tygodnie. Aklimatyzacja dziecka w nowych warunkach potrwa około siedmiu-dziewięciu dni. Przez ten czas może zachowywać się inaczej niż zwykle, spać o innych porach lub miewać problemy z zaśnięciem. Jeżeli nie możesz sobie pozwolić na długie zimowe wakacje, przemyśl decyzję o wyjeździe. Pamiętaj przedszkolak na pewno będzie się cieszyć z każdego dnia w górach zaś niemowlę bardziej się zmęczy wyprawą niż ją doceni pobyt w górach. A przecież, żeby pobawić się na śniegu czy pojeździć na sankach, nie trzeba jechać w Tatry. Gdy maluch co chwilę domaga się piersi albo kilka razy dziennie robi kupę, zimowy wyjazd w góry może być trudnym doświadczeniem i dla niego, i dla rodziców. Starsze niemowlęta, które raczkują, często z kolei spotykają w hotelowych pokojach wiele niebezpieczeństw, chociażby w postaci niezabezpieczonych schodów i brudnego dywanu. Warto więc korzystać z rekomendacji i wybierać hotele przyjazne rodzinie, w których ze szczególną troską podchodzi się do potrzeb rodziców i dzieci. Aby pozbyć się wątpliwości i usłyszeć potwierdzenie, że dziecko jest gotowe do podróży, porozmawiaj z lekarzem. Kiedy i dokąd wyjechać na zimowe wakacje Jeśli nie musicie wyjeżdżać podczas ferii, wybierzcie się w góry w marcu, kiedy dni są dłuższe, słońce mocniej świeci i można pełniej wykorzystać pobyt. W marcu zwykle nie ma też już siarczystych mrozów, jest za to...