Jak zrozumieć niemowlaka?

Pierwszy rok życia dziecka to czas niezwykle intensywnych i szybkich zmian w jego jeśli to miał być myślnik, to należy napisać "organizmie — niemowlak".---#---Pierwszy rok życia dziecka to czas niezwykle intensywnych i szybkich zmian w jego organizmie - niemowlak rozwija się fizycznie, psychicznie i umysłowo.---#---organizmie-niemowlak#organizmie — niemowlak---#---organizmie - niemowlak">organizmie - niemowlak rozwija się fizycznie, psychicznie i umysłowo. Zmienia się z bezbronnego noworodka, całkowicie zależnego od mamy w samodzielne dziecko wypowiadające pierwsze sylaby, a następnie słowa, siedzące, raczkujące i próbujace stawiać nieśmiałe kroki. Zobacz ten niezwykły 12-miesięczny proces stawania się dziecka samodzielnym małym człowiekiem. Wodzenie wzrokiem Już niemal od narodzin dziecko potrafi uważnie na coś patrzeć – specjaliści nazywają to fiksowaniem wzroku na przedmiocie. Jak dziecko to osiąga? Gdy dziecko skończy miesiąc , zaczyna robić coś więcej: wodzi oczami za poruszającym się przedmiotem, potem za osobami itd. Interesuje go balonik albo zabawka z karuzeli. Teraz już może patrzeć na te przedmioty nie tylko wtedy, gdy przypadkiem znajdą się w polu jego widzenia. Jest w stanie śledzić wzrokiem ich trasę (o ile nie poruszają się zbyt szybko). To ogromny krok naprzód, bo może już świadomie kierować swoim wzrokiem – oczy zaczynają „słuchać” rozkazów wydawanych przez mózg. Jak pomóc? Noworodki i małe niemowlęta nie widzą zbyt wyraźnie (wzrok wyostrza się stopniowo), dlatego łatwiej im śledzić przedmioty w „konkretnych”, nasyconych barwach. Dlatego:   nie kupuj różowych czy błękitnych zabawek , pastele są dla malca za mało wyraziste; pokazuj przedmioty w nasyconych barwach - czerwienie, zielenie, granat; niemowlaki lubią duże, wyraźne wzory, np. czarno-białe pasy. Sprawdź, kiedy i co widzi noworodek....

Gdybyś spróbowała (do czego nie namawiamy) posadzić bez podparcia  3 lub 4-miesięczne dziecko, to od razu przechyliłoby się na boczek i przewróciło albo złożyło w pół (tułów poleciałby do przodu, na nóżki). W tym wieku mięśnie brzuszka i te wokół kręgosłupa nie są jeszcze na tyle mocne, by utrzymać tułów w pionie. Na to potrzeba czasu i gimnastyki. Zobacz, jak wyglądają kolejne etapy nauki siadania i jak można w nich pomóc dziecku. 5 miesiąc - przygotowania do siedzenia Dziecko ułożone np. w leżaczku może próbować przyjąć pozycję bardziej pionową: stara się unieść główkę i oderwać plecki od oparcia – ciągnie w ten sposób tułów do siedzenia. Pamiętaj, by maluch był zawsze przypięty w leżaczku (inaczej przy próbach dźwignięcia plecków łatwo może z niego wypaść). Jak pomóc dziecku w nauce siadania? Codziennie układaj dziecko na brzuszku . W tej pozycji, unosząc coraz pewniej główkę, a potem także klatkę piersiową, niemowlę systematycznie ćwiczy mięśnie karku oraz niższych partii plecków. Tak samo przygotowuje się do siadania (i do nauki wielu innych umiejętności ruchowych ). Gdy niemowlę leży na brzuszku, z głową i ramionami wyżej od reszty ciała, unosi główkę, często razem z ramionkami, opierając się na łokciach.   Podawaj dwa palce leżącemu na pleckach maluchowi , wtedy całą górną połowę ciała będzie ciągnąć do siadu. Dziecko nie utrzyma się jeszcze samo w takiej pozycji, więc trzeba je ponownie położyć. Nie będzie mu się to podobać, bo chciałoby wciąż robić coś, co jest nowe, fascynujące i takie przyjemne. Powtarzaj te ćwiczenia przy różnych okazjach – są dla malucha nie tylko wielką frajdą, ale też dobrym treningiem mięśni grzbietu i brzucha . Ciesz się, że twój maluszek jest taki sprawny, silny i chętny do podejmowania nowych wyzwań. Pamiętaj jednak, że to jeszcze nie jest...

  Bieganie na czworakach to trening idealny: ćwiczy mięśnie i koordynację, doskonale wpływa na kręgosłup. Jest także świetną gimnastyką dla... mózgu.  Wydaje Ci się, że raczkowanie jest banalnie proste? Wręcz przeciwnie. Chodzenie na czworakach wymaga pokonania grawitacji (trzeba unieść brzuszek), umiejętności przenoszenia ciężaru z jednej strony ciała na drugą i zgrania ze sobą pracy rąk i nóg. Zanim ruszy do przodu Pamiętasz, jak trudno zapanować nad zdalnie sterowanym autkiem? Trzeba je najpierw „wyczuć”. Podczas raczkowania jest chyba nawet trudniej. Centrum sterowania, czyli mózg maluszka, musi wziąć pod uwagę nie cztery (prawo, lewo, przód, tył), a tysiące parametrów: jedne mięśnie się napinają, inne kurczą, prawa ręka i lewa noga ruszają do przodu, pozostałe kończyny czekają na swoją kolej itd. Nic więc dziwnego, że zanim malec ruszy przed siebie, musi sporo ćwiczyć. Około 10. miesiąca zaczyna bujać się w przód i tył, później raczkuje „na wstecznym” (jak robi to rak) albo z opuszczoną na pięty pupą. Czasem nawet zastyga w bezruchu i nie bardzo wie, co ze sobą zrobić. Warto zachęcać Ale spokojnie, dziecko samo do tego dojdzie. Zacznie raczkować prawdopodobnie około 11. miesiąca życia. Musi mieć jednak okazję do ćwiczeń, a także powód, by podjąć wysiłek. Dlatego nie trzymaj za długo malca w łóżeczku albo na leżaczku i nie wyręczaj go we wszystkim (np. podając mu każdą zabawkę, na którą spojrzy). Daj mu szansę: może sam dotrze do przedmiotu, który go interesuje? Przywołuj malucha do siebie i śmiej się radośnie, kiedy podejmie wyzwanie – radość mamy to dla niego najlepsza motywacja. Gdy nabierze wprawy, możesz jego „trasę” urozmaicić przeszkodami, np. klockami. Zdarza się, że malec nie raczkuje, bo mu się... nie opłaca. Niektóre dzieci pełzają na tyle sprawnie, że nie...