„Jeśli nie masz niejadka w domu – nie masz prawa mnie pouczać!”

Chcesz wyrobić dobre nawyki żywieniowe? Nie karm w biegu! Niemowlę, które już potrafi siedzieć, na czas posiłków sadzaj w krzesełku dla dziecka z blatem, zawiąż mu śliniak z kieszonką. Od początku stawiaj przed dzieckiem miseczkę, z której go karmisz, a dodatkowo do rączki daj drugą łyżeczkę – niech próbuje trafić nią do buzi. Po pierwszych urodzinach dziecko może już siedzieć na podwyższonym krzesełku przy stole i uczestniczyć w rodzinnych posiłkach. Nie zabawiaj dziecka przy jedzeniu To duża pokusa, bo wiadomo, że zaaferowane dziecko otwiera buzię automatycznie, więc zjada więcej. Używając takich podstępów, na pewno wychowasz niejadka . Nie wręczaj więc dziecku grzechotki czy nowej zabaweczki. Pozwól na samodzielność - tak wyrobisz dobre nawyki żywieniowe u dziecka Starsze niemowlę będzie zachwycone, jeśli pozwolisz mu brać jedzenie rączkami i wkładać je do buzi. To dla niego nie tylko zabawa, ale i nauka. Roczne dziecko zachęć, by jadło samodzielnie . Mimo że potrwa to dłużej i będzie przy tym bałagan, pozwól mu na to. Dziecko jest bystrym obserwatorem – chce jeść tak jak rodzice. Podczas posiłków wyłączaj więc telewizor, nie rozmawiaj przez telefon. Takie rzeczy nie powinny odwracać uwagi od jedzenia . Urozmaicaj, ale nie zmuszaj dziecka do jedzenia Dziecko nie zawsze jest ciekawe nowych smaków czy nowych dań. Wprowadzaj je zatem powoli i... sprytnie, np. mieszając nowość z tym, co już znane i lubiane. Jeżeli dziecko spróbuje i  odmówi jedzenia – to trudno. Nie rób nic na siłę, ale również nie zniechęcaj się, tylko powtórz próbę za kilka dni. Czasem trzeba to robić wiele razy. Nie bądź rygorystyczna, dziecko może czasem w ogóle odmówić zjedzenia danego posiłku lub zjeść tylko część naszykowanej porcji. Szanuj upodobania dziecka , ale nie ograniczaj się do gotowania jedynie jego ulubionych dań, np. zupki pomidorowej....

Cieszysz się, że twoja pociecha chodzi do przedszkola i uczy się tam samodzielnie jeść. Ale martwi cię pewnie to, że co czwarty przedszkolak nie jest odżywiany tak, jak powinien (potwierdzają to liczne badania). Boisz się, że i twoje dziecko może trafić do tej grupy? Spokojnie. Są sposoby na to, by dobrze zbilansować przedszkolne i domowe menu. Pod warunkiem że nie robi się tego przegryzkami kupowanymi po drodze z przedszkola do domu. Ale to akurat pewnie już wiesz... Przeczytaj, jakie dylematy dotyczące zawirowań kulinarnych na linii dom – przedszkole mają rodzice. Kto właściwie układa jadłospisy w przedszkolach? W państwowych są one narzucone przez MEN i sanepid (który w prywatnych może kontrolować tylko sprawy związane z higieną posiłków). Dyrektorzy mają gotowe, tzw. dekadowe jadłospisy (dziesięciodniowe), w których są konkretne porcje produktów, jakie powinny trafić na talerze dzieci. To menu opracowano tak, by w 70 procentach pokrywało dzienne zapotrzebowanie na wszystkie witaminy i mikroelementy. Uwzględniono sezonowe owoce i warzywa. Stworzono jadłospisy na sezon wiosenno-letni i jesienno-zimowy. Z tych gotowców mogą też korzystać prywatne przedszkola , które komponują diety we własnym zakresie. To w prywatnym przedszkolu menu nie układa dietetyk? Nie ma takiego obowiązku. Natomiast niektóre placówki chwalą się tym, że współpracują z konkretnym dietetykiem, który nie tylko komponuje ogólny jadłospis dla wszystkich dzieci, ale może też opracować indywidualną dietę dla każdego malca. Z reguły trzeba wtedy dopłacić za specjalne menu, np. dla alergika. Czy to prawda, że najważniejszy jest jedzeniowy bilans całego tygodnia, a nie to, co dziecko zjadło tylko jednego dnia? Owszem, tak jest. Dlatego nie ma sensu na siłę wmuszać w dziecko drugiego obiadu, jeśli wiemy, że w przedszkolu niewiele zjadło. Po jednym, dwóch dniach smyk jeszcze nie opadnie z...

Czy dobrze znasz swoje dziecko? Dlaczego nie można go nazwać małym smakoszem ? Czy zastanawiałaś się kiedyś nad tym, co może powodować u niego niechęć do jedzenia ? Dlaczego dziecko nie lubi jeść? Zanim zaczniesz szukać przyczyny, spróbuj określić zachowanie swojej pociechy, analizując następujące możliwości: prawie nigdy nie jest głodne ; je bardzo mało, a mimo to czuje się syte, nic mu nie smakuje , ciągle grymasi, przeżuwanie pokarmu męczy je i nudzi, nie potrafi usiedzieć spokojnie przy stole , Każde z wymienionych zachowań może przyprawić matkę o ból głowy, a to tylko pogorszy sytuację. Wystarczy, że dziecko dostrzeże u rodziców najmniejsze oznaki słabości, a już potrafi rozwinąć cały wachlarz zachowań, które mają skupić uwagę wszystkich domowników na jego małej osóbce. Jeśli karmisz je zbyt szybko – wymiotuje , jeśli zbyt wolno – męczy się i zamyka buzię na cztery spusty. Zdarza się też, że wypluwa jedzenie lub przewraca talerz. Kłopoty z jedzeniem niekoniecznie muszą wynikać z samej awersji do ziemniaka, mięsa czy marchewki. Najprawdopodobniej zachowanie naszego dziecka jest wyrazem jego postawy wobec innego problemu. Masz w domu niejadka - kto jest winny? Z pewnością przyczyna braku apetytu tkwi nie w samym dziecku, ale w jego otoczeniu, może nawet w postawie nas – rodziców. Nie zawsze potrafimy rozpoznać potrzeby żywieniowe naszych dzieci , a warto się nad tym zastanowić. Teoria to teoria, służy do tego, aby nas ukierunkować, natomiast zastosowanie jej w konkretnych sytuacjach może okazać się zawodne. Trudno jest ustalić sztywne reguły postępowania. Oto kilka wskazówek, które mogą okazać się pomocne. Pamiętaj przy tym, że choć twoje dziecko jest niejadkiem , to jeśli przybiera na wadze, rośnie i rozwija się prawidłowo, nie ma powodu do niepokoju. Dobrze jeść, niekoniecznie znaczy dużo Musisz...