Obiecywałam, że po ukazaniu się książki, na pewno wam o niej napiszę. Słowa dotrzymuję. Bo słowo, o czym wiecie nie tylko z książek Starego Doktora, to rzecz najwyższej rangi. W Józkach zresztą nie tylko słowo się liczy. Liczy się poczucie bezpieczeństwa, odróżnianie dobra od zła i przyjaźń. Książkę gorąco polecam i przedstawicielkom płci piękniejszej, bo o niej także jest mowa, i tej odrobinę brzydszej.
Wakacje 1908 roku. Na kolonie do Wilhelmówki zjechało stu pięćdziesięciu chłopców, a każdy z nich to gejzer pomysłów, energii, wyobraźni. I najróżniejszych charakterów od tego idealnego po ten wymagający gruntownej naprawy. Dla większości z tej gromady ten kolonijny wyjazd był pierwszym wyjazdem za miasto, dla wielu była to pierwsza w życiu okazja uwolnienia się choćby na chwilę od ojca pijaka, a także do zjedzenia trzech posiłków dziennie.
To prawda, że świat przedstawiony przez Janusza Korczaka idealny nie jest, bo problem goni problem, ale prawdą jest i to, że wielu kolonistów udaje się oszlifować, uładzić, opanować. To zasługa nie tylko oddanych wychowawców, ale i chłopców, którym takie normalne życie i dobre wzorce nagle zaczynają odpowiadać. Pewnie, że jeszcze w pierwszych dniach chłopcy potrafią nabroić, zniszczyć na przykład ptasie gniazdo, wyjeść z kolonijnej spiżarni miód, ale już pod koniec pobytu tych incydentów prawie nie ma. A jeśli nawet się zdarzają, to sąd z kolonii złożony z chłopców z winnym odpowiednio się policzy. Wszystko jak w prawdziwym sądzie, tylko kary bardziej wyszukane.
Powiecie pewnie, cóż to za kolonie, na których nie ma dziewczyn. Ależ są, i to niemalże za płotem. Z kolonią chłopaków sąsiaduje bowiem Zofiówka, obóz dla dziewcząt. Jak dziewczyny, to i pierwsze miłości. Tak, ale o tym już w powieści.
Nie myślcie jednak, że z kart książki wieje nudą i tanią dydaktyką, bo niby cóż mądrego można napisać o dziecięcych koloniach. Nic podobnego. W świecie stworzonym przez te dzieciaki jest i pracowicie, i radośnie, i pomysłowo, i wyjątkowo sprawiedliwie. Fantastyczna szkoła życia.
Józki, Jaśki i Franki
Autor: Janusz Korczak
Ilustratorka: Marianna Sztyma
Wydawca: W.A.B.
Amerykanin Paul Axtell, trener biznesowy, konsultant osobistej efektywności, prywatnie ojciec dwójki dorosłych dzieci i dziadek trzynaściorga wnucząt uważa, że prawidłowa komunikacja to najważniejszy element wychowania dziecka . Niektóre słowa pomagają w tworzeniu trwałych i dobrych relacji pomiędzy rodzicami i dziećmi. Poniżej 10 najpotężniejszych wyrażeń, które wzmacniają poczucie własnej wartości i kształtują nasze dzieci. Lubię cię To proste zdanie oznacza " Lubię cię za to kim jesteś (jaką jesteś osobą)" i jest czymś innym niż wyznanie "Kocham cię". Oczywiście w przypadku dziecka należy stosować oba sformułowania, ale pamiętając, że odnoszą się one do zupełnie innych uczuć. Można przecież cały czas kogoś kochać, ale czasem go nie lubić Bardzo szybko się uczysz! Uczenie się jest dla dzieci jest czymś niezwykle naturalnym. Wiedzę przyswajają właściwie bezwiednie. Warto jednak, gdy nauczą się nowych rzeczy, podkreślać ich wyjątkowość. "Szybko się uczysz" jest jak komplement "Ze wszystkim świetnie sobie radzisz ". Dzieci, które słyszą takie pochwały, o wiele chętniej uczą się w późniejszym okresie. Chętniej też poszukują nowych wyzwań. Warto wiedzieć: Słowa, które ranią – 6 zakazanych zdań Dziękuję To słowo ma wyjątkową moc. Oznacza, że dostrzegamy to, co zrobiła dla nas druga osoba – nawet jeśli jest to prosta czynność, taka jak podanie widelca. Słowo "dziękuję" jest oznaką szacunku . Najlepiej uczy się dziecko tego słowa, dając mu osobisty przykład. Umówmy się, że... W tym wyrażeniu zawarta jest chęć dojścia do porozumienia , zawarcia kompromisu, który satysfakcjonowałby obie strony. Takie porozumienia nadają ramy współpracy w rodzinie, a dzieciom dają poczucie, że odgrywają w niej istotną rolę (w końcu mają wpływ na zasady, jakim hołduje cała rodzina). Powiedz mi więcej... Ten...
Bóg się rodzi jest kolęda polską, składającą się z pięciu zwrotek. Wiele w niej oksymoronów, np. "blask ciemnieje", które podkreślają cud , jaki wydarzył się w momencie narodzin Chrystusa. Spis treści: Bóg się rodzi – historia Tekst kolędy Bóg się rodzi Bóg się rodzi – nuty Bóg się rodzi – historia Kolęda powstała na zamówienie księżnej Izabeli Lubomirskiej z Czartoryskich. Jej napisanie zostało powierzone Franciszkowi Karpińskiemu. Pierwszy raz utwór został wykonany w 1792 roku w Białymstoku w Kościele Farnym. Na przestrzeni lat śpiewano ją do różnych melodii. Obecna wersja melodii jest przypisywana Karolowi Kurpińskiemu. Melodia utrzymana jest w rytmie poloneza – może dlatego niektóre źródła łączą ją z polonezem koronacyjnym królów polskich. Tekst kolędy Bóg się rodzi Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony; Ogień krzepnie, blask ciemnieje, Ma granice nieskończony. Wzgardzony okryty chwałą, Śmiertelny Król nad wiekami; A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami Cóż masz niebo nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście twoje Wszedł między lud ukochany, Dzieląc z nim trudy i znoje; Nie mało cierpiał, nie mało, Żeśmy byli winni sami, A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami. W nędznej szopie urodzony, Żłób mu za kolebkę dano? Cóż jest, czem był otoczony? Bydło, pasterze i siano. Ubodzy, was to spotkało Witać Go przed bogaczami, A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. Potem i Króle widziani Cisną się między prostotą, Niosąc dary Panu w dani: Mirrę, kadzidło i złoto; Bóstwo to razem zmieszało Z wieśniaczymi ofiarami; A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. Podnieś rękę, Boże Dziecię! Błogosław krainę miłą, W dobrych radach, w dobrym bycie Wspieraj jej siłę swą siłą. Dom nasz i...
Czas szybko leci, a maleństwo Izabeli Janachowskiej ma już ponad 2,5 miesiąca. Z tej okazji mama zamieściła w internecie przepiękne zdjęcie z synkiem. Nas zachwyciło ubranko chłopczyka, bardzo przypominające te, jakie nosił najmłodszy synek Williama i Kate - książe Louis. Staranne wychowanie od samego urodzenia Synek Janachowskiej dostał zagraniczne imię Christopher Alexander. Jak tłumaczyła tancerka, zdecydowali się z mężem - biznesmenem Krzysztofem Jabłońskim - na takie imiona ze względów praktycznych. Rodzina dużo podróżuje, a w przyszłości synek będzie się kształcił za granicą i posiadanie anglojęzycznych imion będzie ułatwieniem w jego życiu. Ostatnie zdjęcie zamieszczone na Instagramie tancerki pokazuje, że mama przykłada od samego urodzenia maleństwa dużą wagę do wychowania go w wysmakowanej estetyce. Na zdjęciu widzimy śpiące maleństwo wtulone w jej ramiona. Chłopczyk jest ubrany w biały pajacyk z pastelowo niebieskim kołnierzykiem i wełniany klasyczny sweterek . Na stópkach ma dopasowane pod kołnierzyk niebieskie skarpetki. Wyświetl ten post na Instagramie. Już od 10 tygodni jestem Mama 🤗 Nie mogę się doczekać kiedy pierwszy raz usłyszę MAMA albo lepiej KOCHAM CIĘ MAMA 😜 #inlove #motherandson #motherhood #babylove #sweetestlove #familyfirst #qualitytime #hugging Post udostępniony przez Izabela Janachowska (@izabelajanachowska) Lip 19, 2019 o 12:41 PDT Małe książątko Przyznacie, że ubranko synka Janachowskiej bardzo, przypomina to, w jakie ubrany był książe Louis na swojej pierwszej sesji zdjęciowej? Wyświetl ten post na Instagramie. The Duke and Duchess...
