Sposób, w jaki ta mama karmi swoje dziecko, wywołał zachwyt!

Ania Lewandowska zaskoczyła fanów zdjęciem, na którym karmi Klarę piersią. Przy zdjęciu napisała, że karmienie piersią to coś więcej niż żywienie, to budowanie relacji z dzieckiem i dawanie mu poczucia bezpieczeństwa. To również "czułe oczy wpatrzone we mnie pełne miłości i wdzięczności". Maja Bohosiewicz, która kilka dni temu urodziła córeczkę Leonię, ma nieco inne zdanie na temat karmienia piersią. Nie jest tak kolorowo, jak pisze Lewandowska? "Na początku to koszmar i załamka" O korzyściach płynących z karmienia piersią nie trzeba nikogo przekonywać. Podobnie jak Ania Lewandowska, z okazji Międzynarodowego Tygodnia Karmienia Piersią Maja Bohosiewicz opublikowała na Instagramie zdjęcie, na którym karmi Leonię. "Nie będzie słodzenia w piernik, nie będzie motylków" – napisała przy opublikowanym zdjęciu. Co jest zamiast słodkości? Prawda. Prawda Mai, jak sama podkreśliła. Karmienie piersią to coś więcej niż uśmiechnięta mama i bobas wpatrzony w nią jak w obrazek. To popękane sutki, bolesne piersi, wątpliwości. "Koszmar i załamka" – jak pisze Maja. "Kiedy mówią o karmieniu, wszyscy, jak w jakiejś zmowie, zaczynają przypinać temu wydarzeniu kokardki i sypać kwiatki. Wiecie, czego nie widziałam nigdzie? Nie widziałam zdjęcia, jak babka zgina się w pół i zezuje, bo myśli, że zaraz odpadnie jej sutek. Nie widziałam nigdzie opisów, że po porodzie przykładamy dziecko do piersi i, uwaga spoiler, pewnie wam się to nie uda. Macie za płaskie/grube/wypukłe/czarne/szalone sutki, dziecko nie ssie, dziecko za płytko łapie, nie macie jeszcze pokarmu, macie za dużo pokarmu , macie nawał, macie zastój" – pisze Maja. Zobaczcie zdjęcie i przeczytajcie, co napisała o karmieniu piersią:     Międzynarodowy tydzień karmienia piersią. Damn. Ale mnie trafili. Długo myślałam nad tym postem. Uwaga spoiler. Nie będzie słodzenia w piernik, nie będzie...

Decydowała się jej przyszłość, czy uda się jej usamodzielnić , stanąć na nogi i być kobietą spełniającą się zawodowo. Każda młoda mama wie, że nie jest to łatwa rzecz. A już zwłaszcza jak się żyje w kraju, gdzie rola kobiet jest zredukowana do zajmowania się domem. Takich mam jak ona nie jest wiele w tym kraju Zdjęcie młodej Afganki - Jahan Taab, kandydatki na Uniwersytet w Nilli obiegło już świat. Widać na nim kobietę w niebieskiej chuście na głowie, siedzącą na ziemi i trzymającą na kolanach maleństwo. Dziewczyna jest w trakcie pisania egzaminu wstępnego, aby dostać się na kierunek związany z naukami społecznymi. W momencie, w którym ważyły się jej losy, maleństwo zaczęło płakać. 25-latka postanowiła nie rezygnować z marzeń - wstała z krzesła, usiadła na ziemi i zaczęła publicznie karmić głodne dziecko. To, co zrobiła w Polsce mogłoby tak nie dziwić, ale w Afganistanie było aktem wielkiej odwagi. Kobieta pochodzi z bardzo biednej rodziny, jest żoną rolnika i mimo młodego wieku, ma już trójkę dzieci. Na szczęście udało się jej zdobyć odpowiednią liczbę punktów i pomyślnie zdać egzamin. W tym kraju kobieta musi być zdeterminowana i odważna, aby studiować  Autorem zdjęcia jest Yahya Erfan, jeden z egzaminatorów uniwersytety w Nilli. Postawa młodej mamy zrobiła na nim bardzo duże wrażenie - opisał całą sytuację i zamieścił zdjęcie na swoim Facebooku. Internauci, nie tylko z Afganistanu, ale z całego świata chwalą dzielną Jahan. "Tysiąc Zdrowasiek dla Ciebie siostro!", "Podziwiam Cię za odwagę i determinację!" , "To, co zrobiłaś jest godne podziwu!" - pisali. Organizacja Afghan Youth Association zajmująca się wyrównywaniem szans afgańskiej młodzieży postanowiła rozpocząć zbiórkę dla Taab. " Jest wzorem do naśladowania dla tysięcy innych afgańskich kobiet, które stoją przed podobnymi wyzwaniami. Ważne jest,...

Karmienie piersią może uratować dziecku życie? Tak, to żadna przesada! – przekonała się o tym Agata Krawiec, mama trzyletniego Kacpra, urodzonego w 30. tygodniu ciąży.  Posłuchajcie co mówi o swoim doświadczeniu karmienia piersią:  Przed moim porodem wcale nie byłam taka pewna, że będę karmić piersią. Oczywiście wiedziałam, że karmienie naturalne to najlepsze, co można dać dziecku, ale kiedy myślałam o praktyce, a nie o teorii – to planowałam, że mniej więcej po pierwszym miesiącu wprowadzę karmienie mieszane: raz piersią, raz butelką. Układałam sobie, że nocami wprowadzę jedną butelkę, w ciągu dnia też jedną, dzięki czemu uda mi się zachować laktację, tak długo, jak będę chciała, a jednocześnie nie będę musiała spędzać całej doby na karmieniu. Bardzo mi zależało na tym, żeby po porodzie zachować odrobinę swobody. Wydawało mi się, że o karmieniu wiem wszystko, tymczasem (jak się potem okazało) nie wiedziałam nic.  Przede wszystkim nie wiedziałam tego, że zamiast urodzić swojego synka po 9 miesiącach ciąży – urodzę go o 3 miesiące za wcześnie.  Nie wiedziałam, że pierwsze tygodnie mojego macierzyństwa spędzę, wyjąc nad inkubatorem mojego dziecka. Że na początku nie będę mogła go nawet dotknąć, a kiedy już lekarze mi pozwolą go trzymać za nóżkę a potem nosić skóra do skóry – to będę się bała to zrobić. Bo będę wolała nie dotykać i nie tulić swojego dziecka, niż ryzykować, że się wychłodzi poza inkubatorem. Kto nie przeżył takich chwil, nigdy ich sobie nie wyobrazi, bo ludzka wyobraźnia ma bardzo ciasne granice.  Umiecie sobie wyobrazić, że patrzycie na swoje dziecko podłączone do respiratora, bo nie umie samo oddychać?  Kiedy urodziłam, nie umiałam uwierzyć, że w ciąży godzinami rozmyślałam o tym, kiedy będę mogła podać butelkę i co powinnam robić, żeby moje piersi nie obwisły w...