Zarabiasz więcej od męża? Plusy i minusy bycia główną żywicielką rodziny

Jacek Masłowski, psychoterapeuta Warszawskiego Ośrodka Psychoterapii i Psychiatrii, coach, założyciel fundacji Masculinum. Ojciec trójki dzieci. Współautor comiesięcznych warszawskich debat społecznych #WtorekMasculinum, na których poruszane są tematy związane z męskością i rolą mężczyzny w społeczeństwie. Na początku roku Pana fundacja Masculinum rozpoczęła cykl spotkań dla mężczyzn. Pierwsze z nich miało mocny tytuł: „Kryzys męskości”. Na czym właściwie ten kryzys polega? – Mówiąc najprościej, na zmianie sposobu myślenia o mężczyznach. Sami mężczyźni zaczynają się zastanawiać, kim są i jak mają funkcjonować w społeczeństwie. To, co dzieje się teraz w Polsce, w krajach zachodnich miało miejsce już jakieś 20-30 lat temu. Co się już u nas zmieniło? – Przez tysiące lat funkcjonowaliśmy w kulturze patriarchalnej , gdzie kobiety nie miały zbyt wielu praw, a prymat wiedli nawet nie tyle mężczyźni, co ojcowie. W staropolskiej kulturze mężczyzna bez żony i dzieci nazywany był gołowąsem i siedział przy końcu stołu – znaczenia nabierał dopiero, gdy zostawał ojcem rodziny. Spadały wtedy na niego też nowe obowiązki: ochrona rodziny przed niebezpieczeństwami, np. podczas wojny, oraz zapewnienie żonie i dzieciom utrzymania. Zmiany w naszej części świata zaczęły się pod koniec XIX wieku, razem z przemianami technologicznymi, a nasiliły się w XX wieku, gdy najpierw w I wojnie światowej zginęło 10 mln ludzi, a w II wojnie – 50 mln. Głównie mężczyzn. Ta wyrwa sprawiła, że stary układ społeczny przestał funkcjonować. Kobiety zaczęły aktywniej uczestniczyć w życiu społecznym i inaczej myśleć o swojej płci, a to w naturalny sposób pociągnęło za sobą zmianę myślenia mężczyzn o swojej. I co oni zaczęli myśleć? – Na razie wciąż jesteśmy na etapie: wiem, że nic nie wiem. Wielu mężczyzn nie ma bladego pojęcia, kim są i...

Godzenie pracy z życie rodzinnym nie jest proste, jak wiele osób chciałoby nas przekonać, ale nie jest też niewykonalne. Badanie przeprowadzone wśród ponad 2 tys. rodziców obu płci, przeprowadzone przez amerykański Pew Research Center, nie pozostawia złudzeń: zarówno pracujące matki, jak i ojcowie, mówią, że wymaga to wysiłku i wyrzeczeń. Jednak – co zapewne nikogo nie dziwi i przykro mi, że nie mam dla was, drogie mamy, dobrych wiadomości – matkom jest trudniej niż ojcom. Za to wiem kiedy – bez względu na płeć – jest łatwiej i chętnie się z wami tą wiedzą podzielę: może wasz powrót do pracy będzie dzięki temu łatwiejszy! Pracujące mamy mają trudniej? Sytuacja kobiet na rynku pracy jest być może lepsza niż jeszcze 20-30 lat temu, ale i tak analizy nie pozostawiają złudzeń: kobiety nadal zarabiają mniej od mężczyzn zatrudnionych na tych samych stanowiskach i to matki częściej niż ojcowie (jak wynika z raportu Pew) uważają, że posiadanie dzieci utrudnia awans w pracy . Z obojga zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin rodziców to nadal częściej mężczyzna zarabia więcej, to samo dotyczy tylko 22 proc. ankietowanych przez Pew kobiet. I chociaż dochód na osobę w rodzinach, w których pracuje oboje rodziców są średnio wyższe niż te, w których aktywny zawodowo jest tylko jeden rodzic, to ponad połowa ojców i matek przyznaje, że znalezienie równowagi pomiędzy życiem rodzinnym a zawodowym jest trudne (14 proc, mówi, że to bardzo trudne, a 42 proc., że dość trudne). Nieco częściej niż mężczyźni skarżą się kobiety, ale różnica nie jest zbyt znacząca.  Jeśli boisz się, że nie dasz rady , rozważając swój powrót do pracy, pomyśl: tylko jedna matka na pięć mówi, że jest jej bardzo trudno pogodzić pracę z rodziną. No dobrze, może to aż jedna na pięć, ale zobacz, jaka duża szansa, ze znajdziesz się w tej czwórce, prawda?  Zobacz...

Poczucie winy to chleb powszedni każdej matki , tej pracującej chyba szczególnie. Mamy często boją się, że ich powrót do pracy skrzywdzi dziecko – odbije się na ich wzajemnej relacji, sprawi, że dziecko będzie tęsknić, a jego emocjonalne potrzeby nie zostaną zaspokojone. Pracujące mamy wyrzucają sobie, że mają za mało czasu dla dzieci. Zawsze jest jakiś dobry powód, by nakarmić poczucie winy : a to pozornie niewinne pytanie padające z ust niepracującej mamy: "nie boisz się zostawiać dziecka z obcą osobą?", a to przedszkolne przedstawienie, na które nie uda nam się wyjść z zebrania. Czy słusznie tak się zadręczamy? Praca matki nie krzywdzi dziecka W świecie nauki nie brakuje dowodów na to, że dziecko, które chodzi do żłobka czy przedszkola nie rozwija się gorzej od swoich rówieśników pozostających w domu z mamą i że praca zawodowa matki nie odbija się negatywnie na emocjonalnej więzi łączącej ją z dzieckiem. Okazuje się także, że dzieci pracujących matek nie tylko same będą dobrze sobie radzić w życiu zawodowym, ale całkiem możliwe, że nawet poradzą sobie... lepiej od dzieci, których mamy nie pracują! Tak przynajmniej wynika z badań przeprowadzonych przez naukowców z Harvardu , którzy zebrali dane od 50 tys. osób z 24 krajów, a ich wnioski były współmierne dla ludzi z różnych kultur i miejsc zamieszkania.  Córki pracujących matek odnoszą sukcesy  Szczególne powody do radości mają mamy dziewczynek : córki pracujących kobiet odnoszą większe sukcesy w życiu zawodowym niż ich rówieśnicy. Poza tym więcej zarabiają i częściej pełnią funkcje kierownicze – wynika z danych naukowców z harwardzkiej Szkoły Biznesu. Dla przykładu, w Stanach Zjednoczonych córki pracujących matek zarabiają średnio o 23 proc. więcej od swoich koleżanek, których mamy nie pracowały. Wnioski naukowców są podobne dla wszystkich krajów: na całym świecie dorosłe...