Koniec z poczuciem winy po cesarskim cięciu! 

Cesarskie cięcie jest wykonywane najczęściej z powodu zaburzeń tętna płodu podczas porodu (to oznaka niedotlenienia), zakażenia wewnątrzmacicznego, nieprawidłowego postępu porodu lub niewłaściwego ułożenia dziecka. Częstym wskazaniem do cesarskiego cięcia jest również nagły krwotok spowodowany przedwczesnym oddzieleniem łożyska lub tzw. łożyskiem przodującym. Wskazania do cesarskiego cięcia Polskie Towarzystwo Ginekologiczne dzieli wskazania do cesarki na położnicze i pozapołożnicze. Położnicze są związane zarówno ze stanem dziecka, jak i z matki. W przypadku dziecka wskazaniem jest np. nieprawidłowe położenie płodu (dzieje się tak, gdy częścią przodującą nie jest główka dziecka, a jego pośladki lub miednica). Cesarskie cięcie jest zalecane również w przypadku porodu przedwczesnego, gdy poród naturalny niesie za sobą zbyt duże ryzyko uszkodzenia płodu. Wykonuje się je też, gdy tętno dziecka jest zbyt wolne i w przypadku braku prawidłowej czynności skurczowej macicy. Wskazaniem do zabiegu jest także wypadnięcie pępowiny, przedwczesne odklejenie łożyska, podejrzenie krwotoku wewnętrznego na skutek pęknięcia macicy oraz dystocja szyjkowa.  Wśród wskazań do cc z uwagi na stan matki wymienia się ciężki stan przedrzucawkowy (czyli obecność tzw. zatrucia ciążowego, inaczej gestozy), odwarstwienie siatkówki, zmiany naczyniowe na dnie oka, patologie położnicze w obrębie miednicy i kręgosłupa. Nie bez znacznie są także choroby neurologiczne i tokofobia , czyli patologiczny lęk przed porodem zaliczany do chorób psychicznych. Lekarz może również zadecydować o przeprowadzeniu cięcia cesarskiego, gdy kobieta mierzy się z ciężkimi chorobami układu krążenia i płuc. Wskazania do cesarskiego cięcia występujące podczas porodu: lista Nieprawidłowe rozwieranie się szyjki macicy podczas porodu; Słaba akcja skurczowa, która może grozić...

Gdy Kirsty McKenzie była w trzeciej ciąży, bała się, że jeśli będzie miała cesarskie cięcie, zostanie osądzona przez swoją rodzinę i inne mamy. Ten irracjonalny strach przed byciem "gorszą" towarzyszy wielu ciężarnym, nie tylko Kirsty. Przeczytajcie, jak Kirsty poradziła sobie z lękiem i dlaczego cesarka nie jest powodem do wstydu! "Na kobiety wywierana jest ogromna presja..." "Widzisz, jestem jedną z tych anomalii, jedną z tych kobiet, które w jakiś sposób hodują w sobie dzieci za duże dla ich ciał. Nieważne, ile razy ktoś mi powie, że moje ciało nie stworzy dziecka większego, niż może, nie zmienia to faktu, że jednak tak się dzieje" – napisała Kirsty. Choć wydawało się, że ciąża mija bez komplikacji, podczas jednej z wizyt lekarz stwierdził, że zbyt duże dziecko może być wskazaniem do cesarskiego cięcia . "Nagle pojawiło się to słowo na c. Uderzyła mnie wizja cesarki. Nie wiem, dlaczego to słowo wywołuje u mnie taki lęk, nie tylko fizyczny. To również osąd, wstyd, poczucie winy. Dlaczego tak się czuję? Dlaczego myśl o cesarce wywołuje tak negatywne uczucia? Znam fakty, znam ryzyko, dlaczego mam co do tego wątpliwości? Dlaczego w tych czasach, w moim wieku, na myśl o cesarce ogarnia mnie wstyd? Czy bezpieczne przyjście dziecka na świat nie powinno być najważniejsze, niezależnie od sposobu?" – dodała Kirsty. "Mam wrażenie, że na kobiety wywierana jest ogromna presja. Ciągle słyszymy, że kobiety rodzą naturalnie od tysięcy lat, że dziś kobiety nie radzą sobie z bólem, że tracimy zdolność do porodu siłami natury . Wiele z tych stwierdzeń to prawda. Jednak im dłużej o tym myślę, tym bardziej jestem pewna, że cieszę się, że żyję w 2017 roku, że mam różne opcje. Chociaż ogarnia mnie strach na myśl o cesarskim cięciu, cieszę się, że mam wybór, dzięki któremu moje dziecko będzie bezpieczne. Mamy, które rodzą w wodzie bez znieczulenia,...

Przez pierwszą ciążę w ogóle nie przywiązywałam wagi do tego, w jaki sposób moje dziecko przyjdzie na świat. Urodzi się naturalnie (wszystko na to wskazywało) – to dobrze. Trzeba będzie ciąć? Też dobrze. Jednak po porodzie, który nieoczekiwanie skończył się cięciem, nabrałam przekonania, że cesarskie cięcie wcale nie jest taką świetną opcją, jak się może wydawać. Utwierdziłam się w tym jeszcze bardziej po drugim porodzie, tym razem naturalnym. Co porównywałam? Czas porodu Jeżeli brać pod uwagę wyłącznie kwestie zegarowe, to cesarka , owszem, tutaj góruje. Rach, ciach i po 20 minutach od znieczulenia moja córka była już na świecie.  Podobno naturalny poród też może być krótki, ale mnie nie było dane takiego doświadczyć. Mój drugi poród – naturalny – ciągnął się przez bite 20 godzin: całą noc i prawie cały dzień (a jako, że prawie przez cały czas byłam przypięta do KTG , to każda godzina rozciągała się jak gumka recepturka). Ale i tak wolałam tę nudę, zmęczenie, senność podczas porodu naturalnego, niż ten cały chaos, pośpiech i nerwy podczas cięcia.  Strach Bałam się za oboma razami. Ale zupełnie czegoś innego.  Za pierwszym: że coś się stanie mojemu dziecku, że lekarzowi omsknie się ręka podczas cięcia, że anestezjolog nie trafi igłą tam, gdzie trzeba.. Niepotrzebnie. Wszystko skończyło się szczęśliwie. Jak prawie zawsze.  Za drugim: bałam się przede wszystkim tego, że nie dam rady. Że nie poradzę sobie z bólem. Że zabraknie mi sił na te przysiady przy łóżku porodowym w fazie rozwierania się szyjki macicy. Oraz że nie uda mi się skutecznie przeć w drugiej fazie porodu . Znów bałam się niepotrzebnie. Wszystko skończyło się szczęśliwie. Jak prawie zawsze.  Wiecie jaka była różnica w tych strachach? Przy cesarce bałam się rzeczy, na które nie miałam wpływu. Przy porodzie naturalnym –...