Baśnie dla Antosia - recenzja książki dla dzieci

I przede wszystkim nauczą was nowych słów, bardzo prostych, ale jakże trudnych do wymówienia.   Zbyt szybko mówicie, plącze wam się język, bo słowa go uwierają, nie jesteście w stanie wymówić niektórych grup głosek… I na to znajdziecie lekarstwo. Sięgnijcie po wierszyki Małgorzaty Strzałkowskiej zamieszczone w tomie Pejzaż z gżegżółką. I czytajcie dopóki, dopóty nie dojdziecie do perfekcji. Jeśli niektóre słowa będą dla was zbyt trudne, zajrzyjcie do słownika zamieszczonego na końcu książki.    Jestem również ciekawa jak sobie poradzicie z dłuższymi wierszykami wyglądającymi  jak wielki blok, na którego piętrach umieszono kolejne wyliczanki? Pewnie nie wystarczy je raz przeczytać, bo nie sposób poprawnie wymówić wiele zamieszczonych tam słów. Ale gdy już się wam to uda, będziecie szczęśliwi. To duża sztuka mówić pięknie, jak wielcy aktorzy czytający specjalnie dla was znane wiersze. To także pyszna zabawa ze słowem. Nawet gdy niektóre rymowanki  wydadzą się wam absurdalne, nie przejmujcie się, przecież chodzi o zabawę językową, o brzmienie konkretnego wyrazu.    Mam do was malutką prośbę. Ponieważ zbyt mało w książeczce rysunków (też autorstwa  Małgorzaty Strzałkowskiej), spróbujcie uruchomić wyobraźnię  i zilustrować  niektóre utwory. A może sami napiszecie jakiś trudny wierszyk ? Zachęcam. Wierzę w wasze zdolności poetyckie i malarskie.   Pejzaż z gżegżółką, czyli językowy zawrót głowy Autorka i ilustratorka: Małgorzata Strzałkowska Wydawnictwo: Media Rodzina   Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy  

Baśnie, jak pisze autorka, opowiadane przez mamy i babcie pozwalały dzieciom zasnąć i przejść, jak po czarodziejskiej drabinie, ze świata rzeczywistego w świat snu. Wieczorne opowiadanie baśni w krajach arabskich to prawdziwy rytuał. Zaczynało się ono przeważnie od recytacji wiersza. Kiedy mama czy babcia kończyły recytować lub śpiewać wiersz, mówiły: módlmy się do Proroka, a dzieci odpowiadały: pokój niech będzie z nim. Po każdym takim wstępie rozpoczynało się wielkie bajanie. Trwało dopóty, dopóki nie zasnęło ostatnie dziecko. Rano dzieci przekazywały innym dzieciom to, co usłyszały przed snem. Po co? Po to, aby one też poznały te baśnie. W czasach mojego dzieciństwa mamy i babcie też opowiadały baśnie. Trudniej było (tak, tak) o książki, nikt jeszcze nie słyszał o audiobookach, czy e-bookach. Przypomniałam sobie tę historię, czytając Aishę i węża oraz inne arabskie baśnie . Przypomniałam, bo wiele z tych historii zabrzmiało mi znajomo. Może tylko bohaterowie mają inne imiona. Ale to normalne, bo te wszystkie opowieści toczą się w innym świecie, w innej kulturze. Aisha i wąż to nic innego jak historia królewicza zamienionego w żabę. A że na Półwyspie Arabskim nie ma królewiczów, ale bogaci szejkowie, o żaby także trudno, ale za to żyje tam sporo węży, więc i opowieści się trochę różnią. Dodam także, że większość z nich rozgrywa się nad morzem albo na pustyni, wśród beduinów. Tak to jest z tym światem, niby podobny, a jednak inny. Najważniejsze, że i w baśniach europejskich, i indiańskich, i azjatyckich, istotne są te same wartości. Aha, warto przyjrzeć się także ilustracjom. Pięknie pachną Orientem. Aisha i wąż. Baśnie arabskie Autorka: Iwona Taida Drózd Ilustratorka: Ufuk Kobas Smink Wydawca: Media Rodzina Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy

Baśniowy charakter książki sprawi, że nauka poprawnej pisowni stanie się przyjemną podróżą po tak nielubianej krainie. I to w niebylejakim towarzystwie. Oddaję zatem głos Chochlikowi Drukarskiemu. Niech was poprowadzi przez ortograficzne zakamarki. A że jest przewodnikiem skutecznym, mogą zaświadczyć kolejne wydania książki. Na krainę Limanii rzucił klątwę zły czarnoksiężnik Magabeusz. Mieszkańcy zapomnieli o ortografii. Każdy pisał, jak chciał. Ortograficzną wiedzę postanowił pomóc im odzyskać Chochlik. Aby to uczynić, uda się ze specjalną misją do Królestwa Ortografii rządzonego przez mądrego Króla Ortografa. Zanim tam trafi, przejdzie przez Krainę Stylistyki i Królestwo Gramatyki. Wędrując po tym wcale nie tajemnym świecie, spotka kota Mruczybajkę, pozna nowych przyjaciół z Krainy Wiedzy obeznanych w ortograficznych meandrach, będzie musiał rozwiązać wiele zadań dotyczących zasad pisowni. Tę trudną drogę zakończy oczywiście sukcesem. Jeśli powędrujecie z Chochlikiem, przeczytacie baśnie, rozwiążecie ćwiczenia, również nie będziecie mieć problemów z ortografią. Jestem pewna. Urzekły mnie przygody Chochlika. Spodobało mi się, że litery w trudnych wyrazach pisane są innym kolorem, że bohaterowie radzą sobie  z ortograficznymi łamigówkami, że pełne czarów i wiary w sukces spotkania staną się również bliskie każdemu dziecku, które ma problemy z ortografią. Chochlik pokona złego Magabeusza, wiele się nauczy, jeszcze więcej zapamięta, pozna smak przyjaźni, i uwierzy, że marzenia mogą się spełniać. Nie może być inaczej, bo Chochlikowi pomagają tacy mistrzowie wiedzy jak sowa z Landau, Alojzy Przypadek, ptaki kszyk i gżegżółka, które były nie tylko świetnymi przewodnikami po zamku w Bajdocji i Rubinowym Lesie, ale znali tak bardzo przydatne zasady pisowni. A czego w tym szczególnym poradniku nie załatwią słowa, dopowiedzą na pewno...