Litera „R” do druku: nauka pisania po śladzie

William czytał gazety w wieku 18 miesięcy. Gdy miał 4 lata, napisał na maszynie swoją pierwszą książkę i to w dwóch językach – angielskim i francuskim. W wieku 8 lat płynnie mówił w 8 językach, a do tego stworzył własny, który nazwał „vendergood”. W testach na inteligencję mały William James osiągał wynik 260 punktów , czyli aż o 90 więcej niż sam Albert Einstein. Gdy William miał 9 lat dostał się na Harvard, ale uczelnia nie przyjęła go, argumentując, że chłopiec nie jest emocjonalnie gotowy na studia. Po dwóch latach pod wpływem nacisku prasy i opinii publicznej uczelnia przyjęła Williama. Tam brylował, zwłaszcza w matematyce – został nawet okrzyknięty przez jednego z profesorów przyszłością matematyki XX wieku. Rodzice chłopca triumfowali. Genialne dziecko i jego rodzice Ojcem Jamesa był pochodzący z ubogiej rodziny Borys Sidis, który dzięki ogromowi własnej pracy ukończył Harvard i wszedł do nowojorskiego establishmentu. Był współzałożycielem Nowojorskiego Instytutu Psychiatrycznego i pisma Journal of Abnormal Psychology. Gdy ożenił się z równie ambitną Sarą Mandelbaum, która w tamtych czasach była jedną z nielicznych kobiet mogących pochwalić się lekarskim dyplomem, postanowił udowodnić, że od wychowania zależy, jak duży potencjał uda się wyzwolić z dziecka. I tak 1 kwietnia 1898 roku na świat przyszedł William James Sidis, obiekt eksperymentu własnych rodziców. Tresura nie wychowanie Tata chłopca w ciągu 6 lat opublikował 10 książek i liczne artykuły naukowe, w których opisywał, jak kształtował z żoną syna. Od pierwszych dni jego życia uczyli go liter i mowy. Zachęcali do myślenia i rozwijania zainteresowań. Na wszystkie jego pytania zawsze odpowiadali zgodnie z prawdą, logicznie i tak długo, aż dziecko samo uznało, że jest usatysfakcjonowane. Sekretem ich sukcesu miało być też traktowanie chłopca od samego początku...

Wstępem do nauki pisania są wszelkie aktywności fizyczne, jakie dziecko podejmuje. Sprawność rozwija się od dużych grup mięśniowych po najmniejsze mięśnie. Jeśli dziecko nie wyćwiczy pleców, brzucha, pośladków, mięśni okolic barków, trudniej mu będzie przejść do kształtowania sprawności drobnych mięśni dłoni, która jest potrzebna do sprawnego posługiwania się długopisem. Dlatego nauka pisania powinna zaczynać się od kształtowania sprawności ogólnej dziecka, a do tego między innymi niezbędny jest regularny ruch, także na świeżym powietrzu. Ważne są również ćwiczenia i zabawy manualne. Kiedy dziecko uczy się pisać?  Właściwa nauka pisania rozpoczyna się w przedszkolu . Ale wcale nie polega na wkładaniu dziecku pisaka w dłoń. Pierwsze ćwiczenia, które przygotowują do nauki pisania to np. lepienie z plasteliny, wyklejanie obrazków, malowanie farbami, nawlekanie koralików na nitkę itp. Dzięki nim dziecko uczy się koordynowania pracy mięśni rąk – od barku przez ramię, przedramię, aż po dłoń i palce. Takimi ćwiczeniami zajmują się dzieci w młodszych grupach przedszkolnych. W nauce pisania wykorzystuje się też kolorowanki oraz różnego rodzaju ćwiczenia grafomotoryczne (labirynty, rysowanie po śladzie, łączenie kropek itp.). Tego typu ćwiczenia podsuwa się dzieciom ze starszych grup przedszkolnych. W zerówce dziecko może już zacząć uczyć się rozpoznawania liter pisanych i ich kreślenia. Najczęściej dzieci najpierw uczą się pisać literami drukowanymi, później poznają litery wielkie i ich małe odpowiedniki, i uczą się je pisać. Jak nauczyć dziecko pisania literek? Zanim dziecko nauczy się pisać litery, musi  prawidłowo trzymać pisak – między kciukiem a palcem wskazującym i środkowym. Taki chwyt gwarantuje, że dziecko będzie mogło bardzo precyzyjnie posługiwać się narzędziem do pisania. Inny chwyt mocniej angażuje zamiast...

Co powinno umieć dziecko, by osiągnąć „gotowość szkolną”? Wydaje się, że wielu rodziców (a także pracowników przedszkoli) uważa, że jest to umiejętność czytania, pisania, liczenia, przynajmniej podstawowa znajomość jednego (a najlepiej więcej!) języka obcego, umiejętność gry na instrumencie oraz… długo by wymieniać całą tę listę. Tymczasem chodzi o coś zupełnie innego. Nawet najlepiej wyedukowane dziecko nie odnajdzie się w szkole, jeśli będzie po prostu nieporadne. Co zatem powinniśmy robić, żeby dobrze przygotować nasze maluchy do wejścia w nowy etap? Zabawa ponad wszystko! Kluczem do sukcesu zapewniającym dziecku prawidłowy rozwój jest umożliwienie mu uczenia się przez zabawę . To takie proste, a obecnie tak często o tym zapominamy. Angela Hanscom, terapeutka, autorka artykułu „Upadek zabawy u przedszkolaków i wzrost problemów sensorycznych”, który ukazał się w magazynie „Washington Post”, napisała: „Badania potwierdzają tezę, że małe dzieci najlepiej uczą się przez to, czego doświadczają w zabawie”. Angela Hanscom przyznaje, że sama kiedyś była rodzicem skupionym na rozwoju naukowym swojego dziecka. „Wzbogacała” życie córki lekcjami muzyki, tańca, zajęciami zorganizowanymi oraz wizytami w lokalnych muzeach. Trwało to do momentu, aż pewnego dnia usłyszała od nauczycielki z przedszkola jej córki: „Twoje nie ma problemów z edukacją, ale nie radzi sobie z podstawowymi umiejętnościami społecznymi, takimi jak dzielenie się”. Terapeutka dopiero wtedy uświadomiła sobie, co robiła źle. Przyznała też, że córka oprócz tego nie potrafiła kontrolować emocji, miała problemy z integracją sensoryczną . A jak się później okazało, nie była jedynym takim dzieckiem w przedszkolu. Emocje i koordynacja u dzieci Z badań wynika, że obecnie małe dzieci bywają dużo bardziej rozchwiane emocjonalnie, często płaczą, a w dodatku są...