Litera „S” do druku: nauka pisania po śladzie

Obserwowanie dziecka już od najmłodszych lat jest istotnym elementem w rozpoznaniu dysgrafii, czyli trudności z poprawnym pisaniem. Dysgrafia charakteryzuje się brakiem umiejętności właściwego pisania graficznego. Objawy tego zaburzenia można zauważyć już u kilkulatka, który jeszcze nie stawia pierwszych literek. Jeśli dziecko w wieku przedszkolnym nie lubi rysować ani malować, a w dodatku szybko się męczy, tworząc tego typu prace plastyczne, rodzic powinien pomyśleć o udaniu się z nim do specjalisty w celu wykonania badań w kierunku dysgrafii. Spis treści: Co to jest dysgrafia? Rodzaje dysgrafii Przyczyny dysgrafii Objawy dysgrafii Pismo dysgrafika: czy „brzydkie” pismo zawsze oznacza dysgrafię? Orzeczenie o dysgrafii  Leczenie dysgrafii Przykładowe ćwiczenia na dysgrafię Dysgrafia: zalecenia dla nauczyciela Co to jest dysgrafia? Dysgrafia to trudności z pisaniem polegające na tym, że dziecko nie potrafi pisać poprawnie pod względem graficznym, czyli pisze bardzo niewyraźnie, nieczytelnie. Dysgrafia nie jest zaburzeniem rozwoju intelektualnego – dziecko, które ma problemy z pisaniem, może rozwijać się w pełni prawidłowo. Dysgrafia bywa jednak poważnym problemem w szkole, podobnie jak dysleksja czy dysortografia . Rodzaje dysgrafii Jeśli chodzi o rodzaje dysgrafii, wyróżnia się trzy jej typy: dysgrafia przestrzenna, dysgrafia dyslektyczna i dysgrafia motoryczna. Czym charakteryzuje się każdy z wymienionych rodzajów dysgrafii? Dysgrafia przestrzenna: Brak błędów ortograficznych, Trudności podczas przepisywaniu tekstu, Trudności z rysowaniem. Dysgrafia dyslektyczna: Znaczna ilość błędów ortograficznych, Zapis głosek dźwięcznych jako bezdźwięcznych (są zapisywane nie tak jak się pisze, ale jak się słyszy), Brak kłopotów z rysowaniem. Dysgrafia motoryczna: Brak kłopotów z...

Oto gotowy szablon z literą „e” do wydruku, który ułatwi dziecku naukę pisania. Pisanie po śladzie to sposób na opanowanie kształtu litery i poznanie kierunku, w jakim się ją kreśli. Podczas prób pisania, spróbujcie wspólnie z dzieckiem zastanowić się, jakie wyrazy zaczynają się na literę „e”. Jeden z przykładów „ekierka” zdobi nasz szablon.  Nauka pisania liter: litera „e” Przed rozpoczęciem nauki pisania dziecko powinno posiąść inne umiejętności, między innymi: koordynację wzrokowo-ruchową, precyzję ruchów. Pomagają w tym kolorowanki i rysowanie szlaczków. Zanim dziecko zacznie samodzielnie pisać, najpierw poznaje kształt liter, próbując pisać je po śladzie.   Skorzystajcie ze ściągawki, która pomoże dziecku w nauce pisania litery E. Kliknij w miniaturę obrazka, żeby wydrukować go lub zapisać w oryginalnym rozmiarze. Litera „e” do wydruku: pisanie po śladzie Ten obrazek będzie dla malucha wspaniałą pomocą podczas nauki pisania litery „e”. Widać na nim strzałki, które pokazują dziecku po kolei wszystkie ruchy, jakie powinno wykonać długopisem. Kliknij w miniaturę obrazka, żeby wydrukować go lub zapisać w oryginalnym rozmiarze. Zobacz także:  Jak przygotować dziecko do nauki pisania? Szlaczki do druku – nauka pisania liter, cyferek, rysowanie po śladzie [26 WZORÓW] ​ Ćwiczenia grafomotoryczne dla dzieci: szlaczki, labirynty, litery i inne ćwiczenia na grafomotorykę

Pierwszą miłość pamięta się przez całe życie. Przydarza nam się ona zazwyczaj w okresie dojrzewania i zapada w pamięć na zawsze. Mało kto jednak przypomina sobie pierwsze, dziecięce zadurzenie. A i ono potrafi być na tyle silnym uczuciem, by połączyć dwójkę zapatrzonych w siebie dzieci na dłuższy czas, nawet na wiele lat…   Kiedy mój syn szedł do przedszkola, bardzo się bałam. Nie byłam pewna, czy sobie poradzi, czy odnajdzie się wśród innych dzieci. Szybko się okazało, że martwiłam się na wyrost. Znalazł sobie tam kolegów. I koleżanki… Wśród dziewczynek, z którymi najchętniej się bawił, była Basia.    Najwyższa w grupie blondynka z długimi, kręconymi włosami. Na początku nic nie wiedzieliśmy o szczególnej nici sympatii, która ich połączyła. Ale wraz z kolejnymi opowieściami przedszkolnymi, które Bartek przynosił do domu, dowiadywaliśmy się o niej coraz więcej. Zdaliśmy sobie sprawę, że to ważna osoba w jego życiu. Niestety, nie będą chodzić do tej samej szkoły „A Basia dzisiaj pomogła mi malować tygrysa”, „A dzisiaj na podwórku huśtałem się z Basią”, „Basia ma w domu stajnie z klocków”, „Basia nie lubi mleka i ja za nią wypijam”, „Dzisiaj się wywróciłem i Basia mnie przytuliła”. Takich relacji z codziennego życia Bartka było coraz więcej, więc przy każdej kolejnej zaczęliśmy się z mężem skrycie uśmiechać. Wymienialiśmy porozumiewawcze spojrzenia, przekonani, że Bartek nie rozumie, co nas tak bawi. Nie doceniliśmy naszego dziecka.   – Śmiejcie się, śmiejcie, a Basia to moja dziewczyna. Ja się z nią ożenię! – powiedział któregoś razu.   – Ale nie wyprowadzisz się z domu, syneczku? – żartowałam.   – Oczywiście, że się wyprowadzę. Już niedługo, zobaczysz.   – Synku, poczekaj, aż skończysz szkołę, bo inaczej nie znajdziesz pracy. I jak wtedy utrzymasz rodzinę? –...