Wszystko o dziecięcym lunatykowaniu

Koszmary, lęki nocne czy inne problemy ze snem, na przykład strach przed zasypianiem, przydarzają się wielu małym dzieciom. Dlaczego tak się dzieje? Jak sobie z tym radzić?  Zapytaliśmy o to  dr psychologii  Barbarę Arską-Karyłowską, wykładowcę w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz psychoterapeutę w Laboratorium Psychoedukacji.  Sprawdź także dlaczego dzieci powinny się wysypiać Strach przed zasypianiem Znasz to? Po kąpieli, myciu zębów i buziaku na dobranoc zaczyna się koncert życzeń:   "Mamo pić!",  "Mamo, siusiu!",  "Mamoooo,  gorąco!" (zimno, niewygodnie itd - niepotrzebne skreślić).   Bywa i tak, że malec, który potrafi już mówić,  musi (Już! Teraz! Natychmiast!) rozwikłać jakąś nie cierpiącą zwłoki kwestię, np. dowiedzieć się, czy rosiczka tyje, gdy zjada zbyt wiele much. Granie na zwłokę i  wzbranianie się przed pójściem spać wynika ze strachu przed zasypianiem. Dla niektórych dzieci już samo zasypianie  bywa straszne ("Co się ze mną dzieje, kiedy zasypiam?"). Innym dzieciom nie pozwala zasnąć strach przed ciemnością . Ciemności mogą bać się dzieci w każdym wieku, nawet te, które chodzą już do szkoły.  Mały człowiek  zaludnia ciemną sypialnię wytworami własnej wyobraźni. A że nie potrafi jeszcze odróżnić fantazji od rzeczywistości, ma z nimi nie lada problem.  Sprawdź   z czego wynika lęk przed ciemnościąi czego jeszcze boją się dzieci    Co możesz zrobić?  Spróbuj się dowiedzieć, czego  dokładnie boi się twoje dziecko.  - Gdy rozmawiam ze swoimi pacjentami, często okazuje się, że ich strach wiąże się z czymś konkretnym, np. z przypominającym coś przerażającego cieniem na ścianie czy zaciekiem na suficie - mówi dr Arska-Karyłowska.  Pomóż.  Jeśli okaże się, że przyczyną strachu jest np. cień, pokaż brzdącowi, skąd się wziął. Naucz go np.  robić zajączka na...

Czteroletnie dziecko nie pozwala już założyć sobie pieluszki (nie jest przecież dzidziusiem!), a potem wstydzi się, że jego łóżko znów jest mokre. Ty masz dość ciągłego zmieniania piżamy i prześcieradła, suszenia materaca… Kiedy to wreszcie się skończy? Rodzice często krępują się przyznać, że ich dziecko siusia do łóżk a. Nie wiedzą, jak mu pomóc. Czy iść do lekarza? A może do psychologa, bo podobno winny jest stres i kłopoty rodzinne? Wokół nocnego moczenia narosło wiele mitów. Co jest prawdą? Trzylatek powinien przespać noc lub obudzić się, gdy chce siusiu. Nieprawda. Kontrolowanie oddawania moczu jest dla malca trudnym zadaniem. Najpierw uczy się tego w dzień, dopiero potem w nocy. W przypadku dziewczynek o moczeniu nocnym można mówić, jeśli siusiają do łóżka po skończeniu pięciu lat, w przypadku chłopców – sześciu (opanowują tę umiejętność później).   Do lekarza z moczącym się dzieckiem trzeba pójść dopiero wówczas, gdy skończy pięć lat. Nieprawda. To zdecydowanie za późno. Czekając tak długo, możesz opóźnić zdiagnozowanie wad układu moczowego (ich jedynym objawem bywa siusianie w nocy) i skuteczne leczenie. Do pediatry warto iść już z czterolatkiem , który ma w tygodniu więcej nocy mokrych niż suchych. Wizyta u lekarza jest konieczna, jeśli dziecko również w dzień popuszcza siusiu, od czasu do czasu miewa podwyższoną temperaturę (i nie towarzyszy temu infekcja dróg oddechowych) – powodem może być ukryta wada układu moczowego albo jego zakażenie.     Badania są nieprzyjemne, lepiej malca na to nie narażać. Nieprawda. Pediatra zaleci wykonanie badania moczu (ogólne plus posiew) oraz USG jamy brzusznej. Są bezbolesne. Jeśli wyniki będą prawidłowe, oznacza to, że dziecko nie ma wady anatomicznej układu moczowego ani zakażenia. Przyczyną kłopotów jest więc...

Lunatykowanie samo w sobie nie jest groźne. Jednak malec w czasie epizodu somnambulizmu (tak fachowo nazywa się lunatykowanie) może sobie zrobić krzywdę. Dlatego lunatykowania nie można bagatelizować . Jeśli domowe sposoby na jego opanowanie się nie sprawdzą, warto zgłosić się z dzieckiem do specjalisty. Fachowej pomocy mogą też wymagać nawracające lęki i koszmary dręczące dziecko. Spis treści: 1. Lunatykowanie: co to jest objawy przyczyny leczenie lunatykowanie a padaczka 2. Lęki nocne 3. Koszmary senne Co to jest lunatykowanie Lunatykowanie, inaczej zwane somnambulizmem, polega na tym, że dziecko wstaje z łóżka i rozpoczyna nocną wędrówkę po domu. Może zaglądać do kuchennych szafek, bawić się na dywanie. Jest to tak zwana aktywność ruchowa automatyczna . Czasem dziecko siada w łóżeczku i zaczyna mamrotać. Może mieć otwarte oczy, a nawet prowadzić w miarę logiczną rozmowę z rodzicami. Po kilku lub kilkunastu minutach – jak gdyby nigdy nic – kładzie się spać tam, gdzie stoi. Zwykle dziecko lunatykuje w godzinę lub dwie po zaśnięciu. Najczęściej lunatykują dzieci w wieku 5-12 lat . Jednak epizody somnambulizmu mogą mieć także młodsze dzieci. Lunatykowanie u nastolatków również się zdarza, podobnie jak u osób dorosłych. Lunatykowanie u niemowląt występuje rzadko i nie jest tak spektakularne, jak u starszych dzieci – niemowlę samo nie opuści łóżeczka. Objawy lunatykowania Podczas lunatykowania dziecko siada, wstaje, chodzi i wykonuje różne czynności. Ma przy tym obojętną, maskowatą twarz . Nie reaguje na polecenia albo robi to w słabym stopniu. Kolejnego dnia po obudzeniu nie pamięta, że lunatykowało. Przyczyny lunatykowania Niestety do końca nie wiadomo, dlaczego dzieci lunatykują. Mówi się o czynnikach genetycznych oraz o innych prawdopodobnych przyczynach somnambulizmu, do których należą:...