Czego nikt ci nie powie o macierzyństwie

Nie wszystkie polecane przez nas filmy dotyczą rodzicielstwa . Jedne są nowe, inne sprzed wielu lat.  Jedne zabawne, inne smutne.  Łączy  je to, że naszym zdaniem każda mama powinna je zobaczyć. Przeczytaj także: Mama na wagarach   1. Bejbi blues (reż. Katarzyna Rosłaniec) Opowieść o siedemnastolatce, która chciała mieć dziecko. – To kontrowersyjny film, ale świetnie pokazuje, że do rodzicielstwa trzeba dorosnąć a dziecko to nie zabawka – mówi Katarzyna, jedna z mam , z którymi konsultowaliśmy naszą listę.   2. Billy Elliot (reż. Stephen Daldry) Billy to jedenastolatek z małego, górniczego miasteczka. Ojciec chce go wychować na twardziela, jednak chłopiec od boksu woli balet. – Uważam, że ten film powinni obejrzeć wszyscy rodzice . Jest o stereotypach, dzieleniu świata na to, co męskie i kobiece, o rodzicielskich planach wobec dzieci i o tym, że warto spełniać własne (a nie cudze!) marzenia, nawet jeśli to bardzo trudne – poleca Iwona. Przeczytaj także: Grzechy zbyt ambitnych rodziców 3. Boyhood (reż. Richard Linklater) Opowieść o życiu Masona, jego rodziny i przyjaciół, kręcona przez 12 lat. Pokazuje życie chłopca od momentu, gdy był słodkim sześciolatkiem po wejście w dorosłość. – Cudowny film o tym, jak szybko mija dzieciństwo naszych dzieci, o tym, jak niepostrzeżenie przestają być "nasze", bo coraz bardziej zagrania je świat. Scena, gdy matka Masona mówi "Jak to, top już wszystko?" spowodowała, że moje serce rozsypało się w drobny mak  – mówi Laryssa. – Ten film sprawił, że uważniej patrzę na codzienność, na te wszystkie drobiazgi, które tak łatwo umykają – dodaje Beata. 4. Co gryzie Gilberta Grape’a (reż. Lasse Hallström) Gilbert żyje w nudnym, małym miasteczku i ma na głowie całą rodzinę : zajmuje się chorym umysłowo bratem, postrzeloną siostrą i otyłą matką. Dopiero...

Dbasz o wszystko, pamiętasz o wszystkim, nie masz chwili, żeby usiąść... Bawisz się w kosi-kosi łapci, ocierasz łzy, podajesz syrop, tulisz, robisz przelewy bankowe, pierzesz, sprzątasz, gotujesz, zawozisz, przywozisz, sprawdzasz, załatwiasz, rejestrujesz do lekarza, szukasz w internecie objawów gorączki trzydniowej, przypominasz mężowi o tym, że w waszym aucie coś stuka… Uffff, to tylko krótki fragment listy twoich (moich też) codziennych zajęć – zajęć każdej mamy . Jak nie oszaleć mając cały dom na głowie? Czasem sobie z tym nie radzę,  dlatego poprosiłam o pomoc zaprzyjaźnione mamy.  Może to, co od nich usłyszałam, przyda się także Tobie? Polecamy także: Gdy puszczają nerwy. jak okiełznać emocje? Mamo, odpocznij! – Gdy czuję, że niemoc i frustracja zbliżają się wielkimi krokami, po prostu przestaję robić to, co robię. Naczynia nie uciekną, pranie też poczeka– powiedziała Natalia. Ma rację: choćby się stanęło na rzęsach, nie da się być na najwyższych obrotach non stop. To po prostu fizycznie niemożliwe. Jak szybko zregenerować siły? Jak kto lubi.  Ewa przyciemnia światło, puszcza muzykę relaksacyjną i wyłącza się na chwilę. Iwona zamyka się w łazience. Beata ze słuchawkami w uszach ogląda na tablecie drugi sezon „Dziewczyn”. Jasne, zawsze możesz powiedzieć: „Jakim cudem mam znaleźć czas na odpoczynek, skoro trzeba jeszcze zrobić to i tamto?”  ale może przez kwadrans czy dwa świat się nie zawali? Mamo, ustal priorytety – Dzieci nakarmione, obiad ugotowany, pranie zrobione. To musi się zmieścić w grafiku. Na wiele więcej czasu nie wystarcza – mówi Jola. Trudno, reszta musi poczekać. Wiadomo: nie da się spędzić życia wyłącznie na przyjemnościach i czasem trzeba umyć okna. Ale czy koniecznie dzisiaj? Mamo, odpuść sobie coś Nie wszystko musi być zrobione perfekcyjnie, a niektóre rzeczy w ogóle...

Jest jak członek rodziny, przyszywana ciocia lub babcia. Troskliwa, czuła, pomocna, doradzi w każdej trudnej sprawie. Taką nianię znaleźć niełatwo. Przekonały się o tym nasze bohaterki. Jeszcze w szpitalu, zaraz po porodzie, Ewa prosiła zaprzyjaźnioną pielęgniarkę o pomoc w szukaniu niani . Niby miała jeszcze całe pięć miesięcy do powrotu do pracy, ale wiedziała, że znalezienie opiekunki nie jest łatwe. Gdy dostała wiadomość, że świetna niania już niedługo sprowadzi się do Warszawy, postanowiła na nią cierpliwie poczekać. I dobrze zrobiła, bo pani Janina od razu jej się spodobała. – Ujęła mnie swoim ciepłem i tym, że na spotkanie przyszła z wnuczką. I z zaangażowaniem mówiła o dziewczynce , którą opiekowała się wcześniej – opowiada Ewa. – Poczułam, że mogę powierzyć jej moją córeczkę. Dziś dwuipółletnia Honoratka traktuje panią Janinę jak przyszywaną babcię. – Nie mamy problemów z porannymi rozstaniami – mówi Ewa. Już o siódmej rano Honoratka siada u babci Jasi na kolanach. – Dostaję buziaka na pożegnanie – uśmiecha się Ewa. A niania z Honoratką planują, dokąd pójdą dziś na spacer. Zaufać intuicji Mniej szczęścia miała Beata. Na poszukiwania miała trzy miesiące. Pierwsza niania bez uprzedzenia wyjechała za granicę. Został jej wtedy miesiąc do powrotu do pracy. Wspólnie z mężem rozwiesili ogłoszenia na okolicznych przystankach autobusowych. Odpowiedziało dwanaście pań. – Były różne – śmieje się Beata. – Jedna oglądała widoki z balkonu, inna mówiła tylko o zapłacie, a w ogóle nie zainteresowała się dzieckiem. A kolejna... po prostu nieładnie pachniała. Trzynasta (nomen omen) była pani Hania. Spodobała się i Beacie, i... Mikołajowi. Od razu wyciągnął do niej rączki. Referencje nie były potrzebne, Beata zaufała intuicji. – Ciocia Hania przytulała małego, dużo o niego pytała. Czułam, że jest w...