Ksiąga dżwięków

W tej krainie wydarzyło się nieszczęście: zginęła Księga życzeń. Odnaleźć ją może tylko ktoś z innego świata, dziesięcioletnia Kasia. Na poszukiwanie księgi,  którą skradła zła Eteria,  Kasia, rezolutna panienka z niesforną grzywką, wyrusza w towarzystwie geparda marudy udającego twardziela, a w gruncie rzeczy przyjacielskiego kota, jednorożca z ułamanym rogiem, i gronostaja, który nie znosi, gdy nazywa się go fretką. Tu mała dygresja.  Mieszkańcy Avagoh nie znają takich pojęć jak kłamstwo,  zaś uczucia typu radość, smutek, zdenerwowanie, wyrażają zarówno słowami jak i kolorami. To znaczy nie wszyscy, tylko ludzie, bo uczucia elfów sąsiedzi rozpoznają na odległość.     W każdym razie coś się popsuło,  magia krainy gwałtownie spada, a sytuacja staje się dramatyczna. Nic dziwnego, że władca Avagoh poprosił o pomoc Kasię, która uratuje czarodziejską krainę. Kasia wie, że to zadanie trudne, ale nie beznadziejne. I że mieszkańcom Avagoh należy pomóc, bo są naprawdę dobrzy i mili. Nie wiedzą tylko, że ranią innych brakiem zaufania i obojętnością. Kasia pewne rzeczy im wyjaśni, pozwoli zrozumieć, że szczęśliwym będzie się wtedy, gdy otworzy się na świat, pozna wartość przyjaźni, nauczy się radzić sobie z negatywnymi uczuciami, zrozumie znaczenie słowa zaufanie.  Kasia dokona prawdziwego cudu, bo pozwoli także małym czytelnikom odkryć, jak radzić sobie z nerwami, co zrobić, aby niepotrzebnie się nie złościć, i dlaczego nie warto odwracać się od przyjaciół, gdy nas coś w nich drażni.   A teraz dwa zdania na temat zaufania. Zaufajcie mi i przeczytajcie tę książeczkę. Po następne tomy sięgniecie już sami. Jestem tego pewna, tak jak i tego, że nie tylko spodobają się wam mieszkańcy tej niezwykłej krainy, ale polubicie także Kasię, waszą rówieśniczkę, pannę sprytną, energiczną i wygadaną.   Księga życzeń Autorka:...

Księga dżungli Rudyard Kipling Ilustracje: Józef Wilkoń Media Rodzina Dla każdego Cena: 49 zł   Tę książkę trzeba mieć, nawet jeśli dzieci wydają się jeszcze do niej za małe. Dorosną, zanim się obejrzymy, a gdy ją przeczytają, na całe życie zapadnie im w pamięci historia o chłopcu chowanym przez dzikie zwierzęta. Maugli dostaje od nich coś więcej niż tę nadzwyczajną opiekę, one przekazuję mu wiedzę i umiejętności. "Księga dżungli" od chwili jej wydania w 1884 roku kształtuje kolejne pokolenia na całym świecie. W Polsce ukazuje się w nowym przekładzie Andrzeja Polkowskiego, który archaiczny język zdynamizował i uwspółcześnił, przez co lektura powieści Kiplinga stała się czystą przyjemnością. Każda z ilustracji Józefa Wilkonia jest dziełem sztuki mogącym swobodnie funkcjonować bez tekstu, utrzymanym w ciemnej tonacji, z której wyłaniają się sylwetki zwierząt niczym z sennego marzenia. Katarzyna Kubisiowska  

Raz do biblioteki wpadła klasa, na półkach czekała książek masa! Bajki, wiersze i też inne utwory, a w nich króle, nimfy, dziwne stwory.   Zdobione brzegi, barwne okładki, były tam okazem nierzadkim. Każda książka chce być czytana, każda pragnie być podziwiana.   Kartkami wdzięcznie szeleszczą, Czytelnika gdzieś przemieszczą. Spójrz na ten druk, na papier, strukturę! Skusi się Pan, Pani na taką lekturę?   W kolejce stoją  piękne tomy, dumnie prężące zapisane strony. Tak to z książkami zwykle bywa, że książka przed nami się odkrywa.   Wśród nich była księga ciągle zamknięta, nikt jej treści nie znał, nikt nie pamięta. Ta książka, cała w kurzu, z kłódeczką, być może była zaczarowaną bajeczką.   Leżała sobie na najwyższym regale, trochę przechylona, wyglądała niedbale. Okładka stara, przez czas nadgryziona, ciężka, gruba, miejscami zniszczona.   I leży i czeka na czytelnika, ale kto się pojawiał, ten zaraz znikał. Schowana na górnej półce, we wnęce, marzyła, by ktoś ją wziął w swoje ręce.   Miała tyle historii, tyle opowieści, wiele informacji ta księga mieści. Tylko okładka licha, dlatego zniechęca, a toż to Wielka Księga Książęca.   Raz przyszła studentka, sztukę studiowała i jakiejś inspiracji w bibliotece szukała. Chodzi między regałami, czegoś szuka nagle do góry na Wielką Księgę kuka.   „A skąd żeś się tu wzięła wielka księgo”? Spytała studentka ścierając kurz ręką. Jakaś Ty stara, pewnie masz swoje lata, wzrokiem studentka księgę omiata. Księga kłódeczką cicho zamerdała, sygnalizując, że studentkę zrozumiała. Na to dziewczyna robi wielkie oczy, bo myślała, że nic jej już nie zaskoczy.   Z ciekawości pragnęła księgę otworzyć, ale nie chciała sobie problemów przysporzyć. Poszła o kluczyk grzecznie...