W Polsce na AZS choruje około 1 milion ludzi. Trzeba pamiętać, że jest to choroba nie tylko pacjentów, ale całej rodziny. Właśnie dlatego, warto od początku zastanowić się, jak wspierać i wychowywać małego atopika, aby zarówno jemu, jak i pozostałym członkom rodziny żyło się jak najlepiej. Wiemy, że nierzadko to na rodzicach ciąży trud sprostania chorobie, jednak jesteśmy przekonani, że z odpowiednim wsparciem życie z AZS może być łatwiejsze.
Mówi się, że boimy się tego, czego nie znamy. W myśl tego, warto już od najmłodszych lat edukować małego atopika na temat choroby. Trzeba pamiętać, że AZS to schorzenie trudne i przewlekłe. W przebiegu atopowego zapalenia skóry występują okresy nasileń i remisji. Bez względu na nie dziecko zawsze musi mierzyć się z uporczywym świądem, który wywołuje znaczny dyskomfort. Dlatego podkreślaj, że choroba nie jest jego winą.
Warto, by dziecko miało informacje o chorobie, jej przyczynach, objawach i sposobach leczenia. Dzięki temu będzie mogło ją oswoić i sprostać codzienności z AZS.
Aby uśmierzyć świąd, a także nawilżyć skórę małego atopika, konieczne jest wprowadzenie właściwej terapii. Ta z kolei jest wymagająca i wiąże się z licznymi zabiegami higienicznymi, pielęgnacyjnymi, a także czasami również stosowaniem leków.
Wychowując dziecko chorujące na AZS, ucz je od najmłodszych lat, jak pielęgnować skórę. Szczególnie na początku warto wspierać dziecko w stosowaniu emolientów, a także w innych działaniach terapeutycznych. Początkowa asysta rodzica lub nawet starszego rodzeństwa umożliwi mu naukę, wdroży właściwe nawyki i z czasem pozwoli samodzielnie dbać o skórę.
Złość, osamotnienie i zawstydzenie towarzyszą chorym z problemem AZS. Rodzice i opiekunowie muszą zdawać sobie sprawę z tego, że trudne emocje mogą pojawiać się często, a dziecko na początku nie wie, jak sobie z nimi poradzić. Warto by dorośli pokrzepiali malucha psychicznie – nie tylko troszczyli się o niego tuląc go i będąc blisko, ale również rozmawiali o jego uczuciach, tworzyli przestrzeń, w której będzie mógł bezpiecznie o nich mówić, a także służyli radą.
Warto, by pamiętać, że nie wszystko musi spoczywać na barkach dorosłych – jeśli nie wiesz w jaki sposób pomóc małemu atopikowi radzić sobie z trudnymi emocjami, zadbaj o wsparcie specjalistów.
Dziecko chorujące na atopowe zapalenie skóry prowadzi niestandardowy tryb życia. Warto, by jednak na co dzień znaleźć sposób, by jednak było „normalnie”. Jeśli dziecko uczęszcza do przedszkola lub szkoły, zachęcaj je do wyjścia. Spraw, by mimo drapania, odmiennego trybu życia i leczenia, uczestniczyło w życiu placówki i było po prostu częścią grupy rówieśniczej. Rodzice powinni ułatwiać pełne uczestnictwo malucha w zajęciach oraz dodawać mu pewności siebie.
Osoby ze środowiska dziecka powinny wiedzieć, że AZS nie jest zaraźliwe. To najczęstszy i bardzo krzywdzący mit związany z atopowym zapaleniem skóry. Niestety wynika z niewiedzy, dlatego też bliscy chorego powinni uświadamiać osoby z jego otoczenia i informować ich o atopowym zapaleniu skóry. Dlatego będąc placówce, poinformuj nauczycieli oraz innych rodziców o AZS – opowiedz innym z otwartością i życzliwością o objawach i leczeniu tego schorzenia. Im więcej osób usłyszy o tej chorobie, tym więcej bardziej ją zrozumie.
Świąd, leczenie, brak snu, wizyty lekarskie – mogą przytłaczać. Warto pamiętać, że chorujące na AZS dziecko, to także „chorująca” rodzina. Tym samym warto dać przestrzeń zarówno małemu pacjentowi, jak również całej rodzinie. Bez obwiniania, ze wsparciem.
Należy też pamiętać, że stosując skuteczną terapię, atopowe zapalenie skóry może zostać wyciszone. Tym samym życie z chorobą może być mniej uciążliwe i nieznacznie wpływać na codzienność całej rodziny.
Materiał powstał z udziałem marki Ziaja
