Problemy z nauką siusiania

Co pomoże dziecku w odstawieniu pieluchy, sprawią, że nauka stanie się zabawą? Nocnik. Możesz wybrać tradycyjny model (jeśli masz synka, zwróć uwagę, czy nocnik z przodu ma osłonę, w innym wypadku maluch będzie siusiał na podłogę). Możesz także kupić nocnik z pozytywką (sprawdź jednak najpierw, czy dziecko nie będzie się jej bało). Zobacz też: Niezbędnik malucha na pożegnanie z pieluszką   Nakładka na sedes. Są maluchy, które za nic w świecie nie chcą usiąść na nocniku, za to chętnie będą się załatwiać jak dorośli. Łatwe do zdjęcia ubranka. Bez całego mnóstwa suwaków, sprzączek, guziczków. Pamiętaj, że na początku nauki bardzo liczy się szybkość zdjęcia spodni. Najlepsze będą ubranka na gumkę. Miś z zabawkowym nocniczkiem. Jeśli obok dziecka na nocniku usiądzie także jego ukochany pluszak, jest duża szansa, że maluch zacznie go naśladować. Tablica ze słoneczkami. Dla dzieci lubiących rywalizację. Za każde siusiu do nocnika na tablicy zawieszasz słoneczko. Umów się z malcem, że za np. trzy uzbierane słoneczka jest nagroda. Pamiętaj jednak, by nie odbierać dziecku odznaczeń za wpadki Sprawdź też: Czy dziecko jest gotowe na pożegnanie z pieluszką – test   Dlaczego warto się tak przygotowywać do nauki nocnikowania Pierwsze doświadczenia zdobyte podczas nauki nocnikowania są niezwykle istotne, gdyż bardzo łatwo zniechęcić dziecko. Nauka siusiania na nocnik powinna kojarzyć się z czymś przyjemnym, dlatego warto do niego się odpowiednio przygotować. Wszelkie zabawy misiami czy lalkami w sadzanie je na nocniczek i zachęcanie dziecka do naśladowania dorosłych są dobrą droga do szybkiego pożegnania malucha z pieluchą .  

Każde dziecko może w trochę innym czasie osiągać umiejętności potrzebne do nauki nocniczkowania . To dość indywidualna sprawa. Jednak wielu maluchów zdobywa je w podobnym czasie. Oto jak wygląda ten proces u większości małych dzieci: Półtoraroczne dziecko jest już na ogół świadome, że za chwilę zrobi kupkę: skupia się wtedy, często chowa w ustronne miejsce, napina mały brzuszek i... zabawnie marszczy przy tym buzię. Dwulatek zauważa, że zabrudził lub zmoczył pieluszkę. Są dzieci, które w takim przypadku same ją zdejmują i dokładnie oglądają to, co się w niej znajduje; są również takie, które zupełnie lekceważą ten fakt. Niektóre maluchy potrafią też chwilę wcześniej usiąść w pieluszce na nocnik lub sedes. Albo z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku sadzają na niego ulubioną lalkę lub misia. Trzylatek , o ile nie jest czymś bardzo zajęty, już całkiem wyraźnie czuje i rozpoznaje, że chce mu się siusiu. Informuje o tym rodzica lub sam biegnie do swojego nocnika. Metodą prób i błędów uczy się, jak długo może powstrzymywać się od oddania moczu, żeby się nie zsiusiać. Z uwagą ogląda też zawartość nocnika. Czterolatek potrafi już samodzielnie zdjąć spodenki czy spódniczkę (z gumką!) i majteczki, usiąść na nocniczku i spokojnie poczekać na wypróżnienie, nawet jeśli trwa to nieco dłużej. Podejmując próby pożegnania pieluszki, musisz pamiętać o tych uwarunkowaniach rozwojowych małego dziecka. Pierwsze wprawki Na pierwsze „nocniczkowe” zakupy warto zabrać malucha. Jest szansa, że szybciej się z nocnikiem zaprzyjaźni, jeśli sam go wybierze. Możesz też sama go kupić i potem z honorami podarować dziecku. Najlepiej, żeby był zwykły, bez pozytywki (niektóre dzieci się jej boją). Dla chłopca musi mieć osłonkę (nieco wyższą przednią ściankę) z przodu, by smyk nie obsiusiał podłogi. Przyda się nakładka...

Kiedy dziecko jest gotowe na naukę korzystania z nocnika? To zależy od wielu rzeczy. Na przykład od tego, czy malec nie jest właśnie zajęty zdobywaniem jakiś nowych umiejętności (mówienia, rysowania). Bo wtedy na pożegnanie z pieluchą może zwyczajnie nie mieć czasu! Jak ułatwić mu odnalezienie się w nowej (bezpieluszkowej) sytuacji bez stresu i nerwów? Nocnikowanie: przede wszystkim wyluzuj Niektóre dzieci uczą się załatwiać do nocnika jeszcze przed 2. urodzinami, inne – dopiero w okolicy 3. I obie sytuacje są w normie. Nie świadczą ani o niezwykłej inteligencji dziecka, ani o jego grzeczności czy też jej braku. To naprawdę nie ma znaczenia, że np. dziecko znajomych w tym samym wieku, co twoje, już nie nosi pieluszek. 2-letnie dziecko ma jeszcze pełne prawo mieć twoje edukacyjne wysiłki w... głębokim poważaniu. Jasne, że znacznie wygodniej jest, gdy dziecko szybko porzuca pieluszki . Jednak nie próbuj na siłę tego momentu przyspieszać. To mogłoby się okazać dla malca zbyt dużym stresem. A zatem: spokojnie. Z nauką nocnikowania zaczekaj na dobry moment Dziecko zwykle siusia w pieluszkę – nie sygnalizując, że się zmoczyło – do 20–24. miesiąca życia. Dopiero pod koniec 2. lub na początku 3. roku życia umie połączyć parcie na pęcherz z potrzebą zrobienia siusiu. I dopiero wtedy jest sens uczyć go siusiania do nocnika . Dwulatek uczy się też robić użytek ze świadomego kontrolowania zwieraczy: umie wstrzymać odruch siusiania lub np. zrobić siusiu, gdy się go o to poprosi. Jeśli zdejmujesz mu pieluszkę i jest ona sucha, poproś: „Zrób siusiu”. Po pewnym czasie na pewno zorientujesz się, że dziecko jest już w stanie (pod warunkiem że choć trochę chce mu się siusiu) spełnić twoją prośbę. Zauważysz zapewne, że pieluszka bywa moczona rzadziej i że dziecko zdaje już sobie sprawę z tego, że się załatwia. Zmienia bowiem...