„Am, am” (zamiast słowa „jedzenie”), „brum, brum” (zamiast „samochód”), „ziabcia” (zamiast „żabka”). Dorośli bardzo chętnie seplenią, zdrabniają i zniekształcają słowa, gdy zwracają się do dzieci. Lista słownych grzechów rodziców i dziadków jest długa. Ale czy to są rzeczywiście grzechy? Pytamy o to logopedę, Iwonę Sołtys z Uniwersytetu Warszawskiego.
Z niemowlęciem też musisz iść do logopedy, jeśli:
Jeśli zauważysz jeden z tych objawów, koniecznie powiedz o tym pediatrze podczas najbliższej wizyty.
Adasiowi od urodzenia buzia się nie zamykała; najpierw krzyczał i mówił swoje: „a gu, bu, gli, kli”, potem nie mógł się nacieszyć ciągłym powtarzaniem „ma-ma-ma”, „ba-ba-ba”. Zosia odwrotnie: leżała cichutko, rodzice nawet się martwili, że może coś nie jest w porządku. Dziś Adaś i Zosia mają prawie trzy latka, gadają niemal bez przerwy. Jak więc rozwija się mowa dziecka ? Można tu coś zmienić albo przyspieszyć? Im częściej zagadujesz dziecko, tym szybciej zacznie mówić Tak i Nie. Dobrze, gdy do dziecka dużo mówisz, ale nie przeskoczysz pewnych etapów rozwoju . Jakieś słowa dziecko wypowie około pierwszych urodzin, nie stanie się to kilka miesięcy wcześniej. Musi dojrzeć jego mózg oraz układ artykulacyjny. Warto często używać zdrobniałych wyrazów Tak i Nie. Można zwracać się do dziecka pieszczotliwie: „słoneczko”, „misiaczku” – każda mama ma takie swoje określenia. Ale nie mów „po dziecinnemu”, np: „Sinećku, mój ty kochani sinećku, mamusia zajaś da ci papusiu”! Pamiętaj, twoja mowa jest dla dziecka wzorem , który będzie naśladować. Dlatego od początku ucz je prawidłowego sposobu wymawiania wyrazów. Sprawdź: Czy nasz sposób mówienia wpływa na mowę dziecka? Roczne dziecko powinno już wypowiadać kilka słów Tak. Jedno dziecko pierwsze wyrazy powie, mając 10 miesięcy, inny – 14. Takimi różnicami nie warto się martwić. Zwykle roczne dziecko potrafi wypowiedzieć kilka słów, takich jak „mama”, „tata”, „baba”, „pa, pa”, w tym dźwiękonaśladowczych, np. „hau hau”, pokazując na psa. Dziewczynkom nauka mówienia idzie łatwiej niż chłopcom Nie. Nie ma żadnych badań, które by to potwierdzały. Nie można w ten sposób generalizować. Są dziewczynki, którym nauka mowy przychodzi łatwiej....
Dzieci uczą się mówić jakby mimochodem: bez mozolnego wkuwania słówek, tabeli czasów, listy wyjątków. Nie mając pojęcia o tym, co to jest podmiot, a co orzeczenie, rozszyfrowują gramatykę swojego języka. Naukowcy od wieków głowią się, jak to możliwe. Jedni uważają, że maluchy zaczynają mówić dzięki wrodzonej wiedzy o właściwościach ludzkiej mowy, inni – że uczą się tego od podstaw, jak jazdy na nartach. Nie ma natomiast wątpliwości co do jednego: mówienie ma ścisły związek z myśleniem. Polski dla nienarodzonych Dziecko zaczyna się uczyć, zanim przyjdzie na świat! Choć dźwięki, które docierają do wnętrza maminego brzucha, są stłumione i niewyraźne, nienarodzony maluszek może dzięki nim poznawać melodię i rytm języka, którego używają jego bliscy. W latach 70. amerykańscy naukowcy poprosili przyszłe mamy, by często i czule zwracały się do swoich nienarodzonych dzieci. Wszystko to zostało nagrane. Gdy po porodzie noworodki zabrano (w tamtych czasach przynoszono je matkom tylko do karmienia), okazało się, że maluchy bezbłędnie rozpoznają odtworzone z taśmy głosy swoich matek! Słysząc znajome słowa, natychmiast się uspokajały. Reagowały także na głosy innych kobiet, jednak zdecydowanie słabiej i z opóźnieniem. Zaś dzieci kobiet, które w ciąży nie mówiły do pociech w jakiś specjalny sposób, w ogóle nie zwracały uwagi na tego typu nagrania. Rytm i melodia Dziecko od początku komunikuje się z otoczeniem. Po narodzinach wydaje krzyk, który znaczy: „O rany, oddycham!”. Płacząc, oznajmia: „Jestem głodny!”, „Mam mokro!”, „Nudzę się!”. Gdy ma dwa, trzy miesiące, zaczyna gruchać (głużyć), czyli wydawać gardłowe dźwięki. Robi to odruchowo. Co ciekawe, gruchają też dzieci głuche, a więc nie ma to nic wspólnego ze słyszeniem. Półroczny maluch zaczyna gaworzyć, czyli świadomie...
Książki z serii MI Mowa zawierają ćwiczenia i zabawy dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym do korzystania przez rodziców, pedagogów i logopedów. - To pozycja, której bardzo mi brakowało na rynku wydawniczym. Ciekawy wstęp, bliski dziecku bohater oraz przyjazna, humorystyczna i jakże prosta grafika sprawiają, że ćwiczenia logopedyczne są dla wszystkich znacznie przyjemniejsze – powiedziała o brulionie Marta Baj-Lieder, logopeda wczesnej interwencji, terapeuta integracji sensorycznej. Seria z małą Mi „SZumi Mi, czyli brulion logopedyczny do ćwiczeń SZ praktyczny” oraz „SZumi Mi, czyli brulion logopedyczny do ćwiczeń Ż/RZ praktyczny”, których autorem jest Anna Jama-Wach to książki z zabawami logopedycznymi z serii MiMowa, której bohaterem jest sympatyczna dziewczynka o imieniu Mi znana dzieciom z serwisu mimowa.pl. Ćwiczenia z Mi oprócz treningu logopedycznego usprawniają również funkcje słuchowe, wzrokowe oraz grafomotoryczne . Materiał zawarty w książce ułożony jest metodycznie i zgodnie z zasadą stopniowania trudności. Każde zagadnienie dopełnia wierszyk i zabawa plastyczna. Bogactwo materiałów dodatkowych - karty, domino, gry planszowe, ubieranki, wycinanki - sprawia, że pozycja jest atrakcyjna również dla logopedów stale poszukujących ciekawych pomocy edukacyjnych. Bogato ilustrowana lekką kreską i z humorem książeczka pozwoli małym czytelnikom na zamianę żmudnych ćwiczeń logopedycznych w doskonałą i różnorodną zabawę. W książce „Szumi Mi. Brulion logopedyczny do ćwiczeń Sz praktyczny” znajdziecie propozycje gier, zagadek , wierszyków, kart pracy . Czyli to wszystko, co angażuje dziecko do pracy i nie tylko pomaga w terapii głoski „sz”, ale również usprawnia inne funkcje. Gry nadają się do pracy grupowej. - Podoba mi się nacisk kładziony na doskonalenie motoryki małej,...
