Dlaczego dzieci nie słuchają rodziców?

Dziecko głuchnie na dźwięk słowa „obiad”,  choć jeszcze przed chwilą doskonale słyszało, co szeptałaś na ucho jego tacie? Chowa się pod stołem, gdy każesz mu myć zęby? Nie rozumie słowa „Nie!”, choć samo używa go znacznie częściej, niż jesteś w stanie znieść? Ma wiele powodów, by to robić. Oto najważniejsze. 1. Chcę decydować o sobie Każdy chce mieć wpływ na własne życie, nawet przedszkolak. „Głuchnięcie” jest jedną z metod walki o niezależność („A właśnie, że nie umyję zębów/nie założę zielonych sztruksów/namaluję na ścianie słoneczko”) – dzięki temu choć przez chwilę może się czuć panem własnego losu. Pewnie dlatego najbardziej przekorne bywają dzieci, które najrzadziej mają prawo decydowania o swoich sprawach. Te, które ciągle coś muszą i ciągle czegoś nie mogą.  Czytaj też: 4 proste rady, jak nauczyć dziecko samodzielności 2. Nie wiem, co mi wolno, a czego nie Dzieci, którym w ogóle nie wyznacza się granic , próbują zaprowadzić własne porządki. Dlatego warto wprowadzić jasne, konkretne zasady. Kilkulatkowi trzeba jasno powiedzieć, co mu wolno, a czego nie. 3. Sprawdzam! My, rodzice, bywamy niekonsekwentni: raz każemy dziecku sprzątać zabawki zanim pójdzie spać, innym razem sprzątamy za nie (bo będzie szybciej) albo jesteśmy zbyt zmęczeni, żeby w ogóle zawracać sobie tym głowę. Podobnie jest z wieloma innymi sprawami. Ignorując nasze polecenia, dziecko sprawdza, czy zakaz lub nakaz jest nadal aktualny. Sprawdź: Jak sprawić, by dziecko cię słuchało? 12 sprawdzonych rad 4. Halo, tu jestem! Dziecko woli, gdy się na nie złościmy, niż gdy w ogóle nie zwracamy na nie uwagi . Czasem robi nam na przekór, bo chce być zauważone. Bywa także, że robi coś, czego nie powinno (np. gasi światło w łazience, w której kąpie się tato), żeby...

Chcemy by nasze dzieci były grzeczne i mądre. Wymagamy od nich, by zachowywały się przyzwoicie i odpowiednio do sytuacji.  I bardzo dobrze, bo od kogo się tego wszystkiego nauczą, jeśli nie od nas? Wychowując je, ucząc nowych rzeczy i rozmawiając z nimi, musimy jednak pamiętać, że dzieci nie są małymi dorosłymi. Dziecko w wieku przedszkolnym to nie mały dorosły, dlatego ma prawo się guzdrać... – 3-4 latek nie ma takiej koordynacji jak my, dorośli. Ma  prawo nie radzić sobie z ubieraniem i strącać łokciem kubek, bo dopiero się uczy planować ruchy – tłumaczy B eata Płażewska, psycholożka. ... może inaczej odbierać bodźce Na niektóre z nich (np. głośne albo niespodziewane dźwięki) może reagować nadmiernie, a inne – ignorować (np. nie przeszkadza mu, że ma buzię upapraną dżemem i okruszkami).   ... nie zawsze wszystko zapamiętuje Nie możemy wymagać od dziecka, by zapamiętywało tak szybko jak my, bo zwyczajnie nie jest w stanie tego zrobić.  Jego pamięć dopiero się rozwija. Dziecko ma swoje sposoby na to, by się z czymś dobrze zapoznać, właśnie dlatego prosi, by czytać mu wciąż tę samą bajkę.  ... jest egocentryczne Nawet 5-6-latek uważa jeszcze, że wiele rzeczy dzieje się specjalnie dla niego lub jemu na złość. – Uważa na przykład, ż słońce świeci po to, żeby mógł wyjść na plac zabaw, a deszcz pada, by zepsuć mu humor – tłumaczy psycholog. –  Trudno mu zrozumieć cudzy punkt widzenia oraz to, że inni ludzie mogą widzieć lub czuć inaczej lub nie wiedzieć tego, co on. Jeśli posadzisz naprzeciw 3-4 latka misia i zapytasz, co ten miś widzi, maluch opowie o tym, co sam może dostrzec! Kilkulatkowi trudno zrozumieć, że ktoś lubi to, czego on nie cierpi i odwrotnie. Uważa też,  że coś się wydarzyło dlatego, że ono tego chciało.  – To może rodzić kłopoty,...

Dziecko nie chce słuchać z wielu powodów. Czasem jest mu to nie na rękę, a czasem po prostu zajęte zabawą cię nie słyszy. Niezależnie od powodów jego nieposłuszeństwa masz wiele sposobów, by kilkulatek słuchał tego, co do niego mówisz. Oto najbardziej skuteczne. Sprawdź też: 9 powodów, dla których dzieci nie słuchają 1. Spraw, by dziecko skupiło się na tobie Zawołaj je po imieniu, kucnij przy nim, spójrz mu w oczy. Możesz także wziąć je za ręce. Warto to zrobić zwłaszcza wówczas, gdy dziecko jest rozzłoszczone , przestraszone albo płacze . 2. Mów konkretnie  Dziecko powyciągało z szafy wszystkie buty? Zamiast mówić „Masz być grzeczny” czy „Znowu rozrabiasz?”, powiedz: „Miejsce butów jest w szafce. Powkładaj je tam”.  Zamiast „Posprzątaj swój pokój”, powiedz „Pozbieraj klocki i ustaw samochody na półce”. Proste, jednoznaczne komunikaty łatwiej dziecku zrozumieć i zapamiętać. Jeśli trzeba dziecku przypomnieć, co ma zrobić, wystarczy jedno słowo „Klocki” – to zadziała lepiej niż długie kazanie.  Czytaj też: Praktyczne sposoby na bałaganiarza, czyli o obowiązkach przedszkolaka 3. Nie przesadzaj ze słowem „nie” Zamiast mówić  „Nie hałasuj”, powiedz  „Mów ciszej”. Wbrew pozorom to spora różnica. 4. Zachęcaj Perspektywa przyjemnego zajęcia („Jeśli szybko posprzątasz zabawki, będziesz mógł bawić się w wannie dinozaurami”) działa lepiej niż groźba kary („Jeśli nie posprzątasz zabawek, nie pozwolę ci zabrać dinozaurów do wanny”). Sprawdź: Jak karać dziecko? 5. Pozwól decydować Dziecko, które może decydować w niektórych sprawach  (np. o tym, którą koszulkę założy, co zje na kolację – kanapki z rzodkiewką czy ogórkiem itd.), rzadziej upiera...