Maluch u fryzjera

To pierwszy zabieg pielęgnacyjny, który musisz opanować tuż po tym, jak wrócisz z maleństwem ze szpitala. Pewnie trochę przeraża Cię myśl o obcinaniu paznokietków, które ledwo widać. Spróbuj jednak nie panikować, a zobaczysz, jak szybko dojdziesz do wprawy.   U malutkiego dziecka najłatwiej robić to, kiedy śpi. Pamiętaj tylko, by pod rączkę czy nóżkę podłożyć np. tetrową pieluchę, z której później łatwo strzepniesz obcięte pazurki. Aby obcinanie mikroskopijnych paznokietków było bezpieczne, kup specjalne nożyczki z zaokrąglonymi czubkami. Gdy maluch ma kilka miesięcy , trudniej jest to robić podczas snu. Śpi czujniej niż noworodek, a gdy się poruszy, możesz mu zrobić krzywdę. Przekonaj go, że to niebolesny zabieg. Dzieci lubią naśladować dorosłych – może pokażesz mu, jak obcinasz sobie paznokcie? Opowiadaj o tym, co robisz – maluch będzie Cię słuchał i zobaczy, że nożyczki nie robią krzywdy. Jeśli dziecko protestuje , odwróć jego uwagę. Zajmij je czymś, opowiedz bajkę. Ważna jest kolejność: najpierw zacznij opowieść, a gdy fabuła się rozwinie i maluch się nią zainteresuje, przystąp do obcinania. Jeśli najpierw weźmiesz do ręki nożyczki, a opowiadać zaczniesz, gdy smyk już krzyczy – nic z tego nie będzie. Poproś męża o pomoc – wtedy wszystko przebiegnie sprawniej. Pamiętaj! Paznokcie u rączek obcinaj na okrągło, u nóżek – prosto. Nie skracaj ich za bardzo i nigdy nie obgryzaj! Ostre końce możesz lekko spiłować pilniczkiem. Konsultacja: dr n. med. Joanna Koralewska pediatra neonatolog. Leczy dzieci od 25 lat, przez 17 lat pracowała na oddziale fizjologii i patologii noworodka Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. J. Babińskiego we Wrocławiu. Prowadzi gabinet prywatny.  

Jeśli dziecko jest chore, musi iść do lekarza. To dla niego duży stres? Na szczęście są sztuczki, by oswoić malucha z pediatrą. I to miłe! Niektóre dzieci z chęcią chodzą do przychodni, dla innych jest to przeżycie, któremu towarzyszą lęk i łzy. Jeśli Twoja pociecha należy do tej drugiej grupy, na razie jest Ci trudniej, ale nie znaczy to, że malec nie oswoi się z lekarzem. Spróbuj kilku sposobów. Żeby odnieść sukces, czasem będzie potrzebna współpraca lekarza. Przygotowanie do wizyty Jeśli macie zaplanowaną wizytę u doktora, nie rób z tego wielkiego wydarzenia, o którym długo rozmawia się w domu i informuje całą rodzinę. Spróbuj potraktować sprawę jak coś zwykłego, co załatwicie np. przy okazji robienia zakupów, ale zawsze poinformuj malca, że idziecie także do lekarza. Powiedz: "Zrobimy zakupy, a potem wpadniemy do pani doktor, która da nam lekarstwa na twój katarek". Możesz zachęcić dziecko, przedstawiając wizytę w przychodni jako środek do osiągnięcia celu, np.: "Jeśli pójdziemy do lekarza, to szybciutko wyzdrowiejesz i wybierzemy się na basen". Zabawa w lekarza Zadbaj, by dziecko wiedziało, co zdarzy się w gabinecie. Kup książeczki, których bohaterowie odwiedzają lekarza. Możesz też opowiadać bajki, w których postaci, podobnie jak maluch, u lekarza przeżywają trudne emocje. Ale przede wszystkim bawcie się w doktora. Kup zabawkowy zestaw lekarski. Niech maluch osłucha Ciebie, misia czy samochodzik. Daj mu też zwykłą strzykawkę (bez igły!) – niech robi zastrzyki zabawkom i z nimi rozmawia. Wcielając się w lekarza, sam będzie musiał znaleźć argumenty, by uspokoić swoich pacjentów. Pozwól, by podał misiowi syrop. Choć dziecko nabrudzi, osiągniesz coś ważniejszego – ono zobaczy, że zabawki też przyjmują lekarstwa. Rozbieranie bez krzyku Choć w domu mówiłaś, jak wygląda wizyta u lekarza, w...

Co zrobić, by starsze dziecko nie czuło się odtrącone, gdy na świat przychodzi braciszek lub siostrzyczka? Zadbaj o to zanim jeszcze dzidziuś się urodzi. Jeśli uda Ci się wzbudzić w starszym dziecku ciepłe zainteresowanie niemowlęciem, rozumiejąc jednocześnie całą gamę sprzecznych uczuć, które nim targają, zwiększysz szanse na udany związek między dziećmi w przyszłości. Jedna rozmowa nie wystarczy, by przygotować dziecko na zmianę. Jak przekazać nowinę? Lepiej nie spieszyć się z przekazywaniem dziecku rewelacji zaraz po tym, jak test ciążowy pokaże dwie kreski. Dziewięć miesięcy to dla małego człowieka niewyobrażalnie długi czas, cała wieczność. Ale z drugiej strony dziecko powinno usłyszeć dobrą nowinę bezpośrednio od rodziców, dlatego, gdy decydujesz się ogłosić ją wielu osobom i wiesz, że będziecie często o tym rozmawiać, powiedz o tym również najmłodszemu członkowi Waszej rodziny. On i tak wyczuje, że „coś się święci” i będzie zaniepokojony, że rodzice coś ukrywają. Powiedz prosto: "W naszej rodzinie pojawi się nowe dziecko", ale nie przesadzaj z entuzjazmem. Daruj sobie zapewnienia, że wciąż będziesz kochać swojego starszaka, bo tylko go zaniepokoisz czymś, co wcześniej mogło mu w ogóle nie przyjść do głowy. Nie roztaczaj wspaniałych wizji o wspólnej zabawie, gdyż dziecko będzie czuło się oszukane, gdy wrócisz do domu z noworodkiem, który nawet nie będzie umiał dać cześć. Powiedz otwarcie, że dzidziuś będzie maleńki i bezradny, że będzie często płakał, głównie spał i wymagał ciągłej opieki. Wspólne oczekiwanie Włącz swojego pierworodnego w przygotowania do narodzin brata lub siostry, by czuł, że jest ważny, a nie odsuwany na bok. - Zabierz go ze sobą na wizytę do lekarza, by mógł posłuchać bicia małego serduszka i zobaczyć portret braciszka lub siostrzyczki na USG. - Jeśli ma ochotę,...