Nie porównuj

Wyrywanie zabawek, awantury przy każdej próbie sprzeciwu, wymuszanie... Znasz to? Masz wrażenie, jakby Twój maluch myślał tylko o sobie? Niepokoisz się, co z niego wyrośnie? Niezależnie od wieku malucha, pamiętaj, że: - Nikt nie rodzi się egoistą – kimś bezwzględnie walczącym o swoje, myślącym wyłącznie o sobie. - Malec chce być troskliwy. Takie zachowanie jest bliskie naszej naturze, bo w ten sposób zapewniamy sobie opiekę. Trzeba tylko pokazać mu, jak to robić. - Dziecko uczy się od innych. Jeśli w Twoim odczuciu zachowuje się jak król, to dlatego, że musiało się przekonać, że taka postawa się opłaca (bo wtedy jest się w centrum uwagi). - Zdolny i zaborczy to nie to samo. Osoby inteligentne bywają niecierpliwe, skupione na sobie, roszczeniowe, ale naprawdę nie warto tego wzmacniać. - Współpraca rodzi się powoli. Aby się jej nauczyć, potrzeba wielu prób i popełniania błędów. Nim malec będzie umiał dogadywać się z innymi dziećmi, najpierw musi poznać sam siebie, rozumieć emocje, znać poczucie własności. Oto kolejne etapy na tej drodze. To moje i tamto też Niemal do końca pierwszego roku życia maluch powinien być pępkiem świata, czuć, że może liczyć na bliskie mu osoby, że świat jest przyjazny i przewidywalny. W ten sposób poczuje się bezpiecznie. To da mu odwagę, by zrobić następny krok. Powoli zacznie zdawać sobie sprawę z własnych możliwości: będzie sprawdzał, jaki skutek przyniosą różne działania, eksperymentował. Jednocześnie powoli odczuwa rozmaite ograniczenia i zakazy. Nie rozumie jeszcze, że rzeczy mają właścicieli. Chce dostać wszystko, co go zainteresuje, także dlatego, że lubi gromadzić przedmioty. W tym czasie dochodzi do pierwszych konfliktów, bo półtoraroczny maluch jest bardzo skupiony na sobie i nastawiony niemal całkowicie na branie. Wszystko musi mieć natychmiast, nie wie, co to znaczy dzielić się...

Marek Kamiński, zdobywca obu biegunów i najsłynniejszy polski podróżnik, tym razem za swojego towarzysza podróży wybrał... dwuletnią córeczkę, Polę. O zaletach podróżowania z dzieckiem mógłby mówić godzinami! Nam opowiada o swojej nowej akcji „Baby on Board”, skierowanej do rodziców i ich dzieci, których fascynują podróże i odkrywanie świata. Poprzez cykl rodzinnych wypraw Marek Kamiński stara się przełamać stereotyp spędzania wolnego czasu z małym dzieckiem tylko w domu. 1. Skąd wziął się pomysł wyprawy z małą Polą? Mieliśmy taką naklejkę na samochodzie – „Baby on board” – „dziecko „na pokładzie”. Pomyśleliśmy, że tak naprawdę to nie tylko informacja, że w podróży bierze udział mały człowiek, ale również wskazanie, że trzeba się dobrze do takiej eskapady przygotować. Obaw mieliśmy wiele. Na pierwszym miejscu bałem się o moją żonę, Kasię, która jest w ciąży. Bałem się o Polę, o ich zdrowie. Podróże to częste zmiany otoczenia. Często sytuacje banalne dla dorosłego, mogą się przerodzić się w dramat. Jadąc do apartamentu w Oslo, Pola włożyła palec w zamykające się drzwi windy. Na szczęście nic się nie stało... W nieznanych miejscach nie można liczyć na pomoc innych, tam jesteśmy zdani tylko na siebie. 2. Czy ma Pan sprawdzone sposoby na nudę i zniecierpliwienie Poli w podróży? Generalnie kiedy robi się naprawdę ciężko to po prostu trzeba się zatrzymać. Stanąć na chwilkę i spojrzeć za siebie. Kiedy Pola była bardzo mała, było trudniej. Czasem pomagały nam książeczki, filmy na DVD, kredki, plastelina, ulubione zabawki i wszystko co można wziąć ze sobą do samochodu, samolotu... Dzisiaj, kiedy coraz więcej rozumie, można zająć ją opowieściami o tym co widziała, co jest za oknem, a także o tym dokąd zmierzamy. Poruszamy się samolotem, pociągiem, promem,...

Dobra wiadomość: nie ma na świecie malucha, który potrzebowałby choćby jednej setnej tego, co można dla niego kupić. Niektóre rzeczy, np. chodziki czy baldachimy, są po prostu zbędne. Inne, np. sterylizatory czy podgrzewacze, nie przydają się wszystkim. Nie musisz ich kupować, jeśli zamierzasz karmić piersią. Chusty zaś są szalenie praktyczne, ale nie każda mama jest do nich przekonana. Oto lista przedmiotów, które – poza tymi najbardziej oczywistymi, jak łóżeczko, wanienka czy pieluszki – naprawdę warto mieć. Leżaczek Dzięki niemu ciekawy świata malec może zawsze towarzyszyć ci w różnych codziennych zajęciach. Korzystacie oboje: twój smyk nie tkwi godzinami w łóżeczku i może obserwować, co robisz (to dla niego ciekawsze niż najbardziej ekscytujący film przygodowy!), ty natomiast nie miotasz się między kuchnią czy dużym pokojem a jego sypialnią. Pamiętaj jednak, by ustawiać go w bezpiecznym miejscu. Jaki wybrać? Leżaczek dla szkraba musi być bardzo solidny, stabilny, z regulowanym, niezbyt miękkim oparciem i – to absolutnie konieczne – z szelkami. Warto wybrać model ze zdejmowanym pałąkiem, na którym można zawiesić zabawki. Maluszek zajmie się nimi, gdy mu się znudzi obserwowanie, jak obierasz marchewkę. Niektóre leżaczki da się szybko jednym ruchem przeobrazić w kołyskę. To dodatkowa i przydatna funkcja, kiedy maleństwo jest niespokojne lub płacze. Leżaczków można używać od trzeciego miesiąca życia dziecka. Przewijak W zasadzie można się bez niego obyć – przecież wystarczy rozłożyć na łóżku kawałek ceraty, na niej ręcznik... A od biedy można także przewinąć malca na własnych kolanach. Dlaczego zatem uważamy, że warto go jednak mieć? Bo chce tego nasz kręgosłup! Umieszczony na odpowiedniej wysokości przewijak (nakładany na łóżeczko, położony na komodzie albo na stelażu z wanienką i półkami na kosmetyki)...