Nie taki lekarz straszny

Obcinanie włosów jest dla ciebie tak oczywiste, jak mycie zębów. A dla dziecka? Wszystko, co nowe, budzi jego niepokój. Aby uniknąć kłopotów, potrzebny jest odpowiedni fryzjer i „odczarowanie” sytuacji strzyżenia, czyli odpowiednie przygotowanie dziecka przed wizytą. 1. Spróbuj oswoić temat Zabierz ze sobą dziecko, gdy planujesz krótką wizytę u fryzjera (nie bierz go na długie farbowanie, może tylko się zniechęcić). Pozwól dziecku obejrzeć salon, usiąść na fotelu, dotknąć pędzli, szczotek. Taka wspólna wyprawa pomaga budować przekonanie, że fryzjer to nic groźnego. 2. Zaimprowizuj zabawę Możecie bawić się przed domowym lustrem w obcinanie włosów „na niby”. Pozwól maluchowi „ostrzyc” lalkę lub misia. Ale pamiętaj: „na niby”. Istnieje ryzyko, że jeśli zabawa spodoba się dziecku, za kilka dni w domu wszystkie lalki będą łyse albo maluch, na chwilę spuszczony z oczu, spróbuje obciąć swoje włosy. 3. Uprzedź fakty Opowiedz dziecku ze szczegółami o wszystkich etapach pobytu u fryzjera – o zakładaniu pelerynki, myciu lub zwilżaniu głowy i suszeniu włosów suszarką. Jeżeli którakolwiek z tych czynności przeraża malca (wiele dzieci boi się suszarki lub zbyt gorącego strumienia powietrza), podczas wizyty poproś fryzjera, aby z tej części usługi zrezygnował. Jeśli u chłopca strach wzbudza maszynka – poproś o strzyżenie nożyczkami. Trwa ono dłużej, lecz często daje nawet ładniejsze efekty. 4. Zadbaj o dobrą motywację Przed wizytą u fryzjera możesz wybrać się z dziewczynką do sklepu, aby kupić nowe, atrakcyjne ozdoby do włosów, które przydadzą się po strzyżeniu. Mała modnisia będzie bardzo zadowolona. Chłopcu możesz kupić nową czapkę z daszkiem: na nowej fryzurze będzie lepiej leżeć. 5. Szukaj miejsca miłego dla dziecka Wybierając salon, bardziej niż reklamami kieruj się...

Co zrobić, gdy dziecko wpluwa smoczek, choć w butelce zostało jeszcze dużo mleka? Karmić je za chwilę czy kiedy zgłodnieje? Podpowiadamy, jak namówić malca do jedzenia. Sprawdź wagę malca Policz, ile zjada w ciągu dnia. Jeżeli jest to niewiele mniej, niż zalecają lekarze (od 50 do 100 mililitrów dziennie), nie ma problemu. Zważ dziecko w przychodni, sprawdź, jak przybiera na wadze. Jeśli powoli, ale harmonijnie, mieści się w centylach, a przy tym jest pogodne – wszystko w porządku. Widocznie wystarcza mu mniej mleka niż rówieśnikom. Jeżeli zaś nie mieści się w normach wagowych, lekarz może zalecić badania (przyczyną niechęci do jedzenia bywa np. anemia). Nie zmuszaj do jedzenia Nie karm malca na siłę, nie zabawiaj podczas jedzenia, nie zagaduj, starając się za wszelką cenę, by skończył porcję. To nie rozwiąże problemu, tylko odroczy go do następnego karmienia. Poproś kogoś o pomoc Są niemowlęta, które chcą pić mleko tylko z piersi, a nie z butelki. Gdybyś nie planowała powrotu do pracy, pewnie nie byłoby problemu. Ale wracasz, a maluch jest za mały, by jeść łyżeczką zupkę czy kaszkę. Bądź cierpliwa. Niektóre dzieci do picia z butelki przyzwyczajają się kilka tygodni. Świetnie się sprawdza zmiana osoby karmiącej. Maluch może chętniej wypić mleko, gdy butelkę poda tata lub babcia. Spróbuj! Zmień butelkę i smoczek Jeśli dziecko do tej pory ssało tylko pierś i nigdy nie miało w buzi smoczka, może się denerwować, że mleko wypływa z butelki szybciej niż przy ssaniu piersi. Kup kilka butelek i smoczków (różnych firm). Wypróbuj, który zestaw okaże się najlepszy. Trzy-, czteromiesięcznemu brzdącowi możesz już podać mleko z kubeczka z dzióbkiem. Zapytaj lekarza o inne mleko Mieszanki dla niemowląt różnią się od siebie składem i smakiem. Jeżeli inne sposoby zachęcenia malca do jedzenia nie pomogły, porozmawiaj z lekarzem,...

Listki, szyszki, kawałki kory, piórka... Wszystko, co znajdziecie w parku, na placu zabaw, w lesie czy piaskownicy, może się stać wspaniałą „pomocą naukową”. Zarówno dla dwulatka, jak i przedszkolaka. Troszkę matematyki nie zaszkodzi... Nawet gdy malec ma dwa latka? Ależ tak! Nie chodzi jednak o zmuszanie dziecka do nudnej nauki. Nic z tych rzeczy. Zresztą żaden porządny malec w tym wieku nie dałby się do tego zmusić. To raczej zabawy, które pomagają zrozumieć pewne pojęcia, zachęcają do logicznego myślenia, ułatwiają rozpoznawanie cyferek, figur geometrycznych. Zaskoczą Cię swoją prostotą! Chcesz spróbować? Oto nasze propozycje: 1. Kamyk do kamyka Potrzebne będą: kamienie różnej wielkości i kształtów. Mogą być ogrodowe, kupione w jednym ze sklepów ogrodniczych. Dla dwulatka - Małe czy duże? Daj dziecku kilka kamieni (na początek trzy, cztery) wyraźnie różniących się wielkością. Pokazuj je, mówiąc: "Ten kamyk jest duży, ten mały", "Ten jest największy, a ten najmniejszy". Ułóż kamienie od największego do najmniejszego, opisując, co robisz. Poproś malca, by pokazał, który kamyk jest duży, a który mały. Ułóżcie je według wielkości. - Budujemy wieżę . Pokaż, jak z trzech, czterech płaskich kamieni zbudować wieżę, niech smyk zrobi swoją. Musi wybrać kamyki według wielkości, od największego, inaczej wieża się zawali – pomóż mu. Uwaga! Twoje dziecko może mieć kłopot z porównywaniem wielkości, ale powinno już zacząć je rozróżniać. Będzie pewnie chętniej burzyło wieżę, niż budowało, ale to, co do niego mówisz, i tak zapamięta. I już wkrótce wykorzysta! Dla trzylatka Więcej czy mniej? Pogrupuj kamyczki na dwa zbiory. W każdym ma być inna liczba kamyków, różnica powinna być wyraźna. Poproś malca, by pokazał, w której kupce jest ich więcej. A potem razem spróbujcie je policzyć....