Nowa dziecięca epidemia

Kiedy można rozpoznać ADHD ? Wcale nie tak szybko, jak się zwykle wydaje. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci diagnozuje się dopiero powyżej 6. roku życia. Wcześniej trudno to zrobić, bo objawy, które przypominają ADHD, czasem wynikają tylko z ogromnej potrzeby ruchu i niedojrzałości układu nerwowego dziecka (a to w tym wieku normalne). Jakie są najczęstsze objawy ADHD u kilkulatka? Dzieci z ADHD wyróżniają się spośród grona rówieśników. Możemy zwykle zaobserwować u nich  charakterystyczne objawy nadpobudliwości: problemy z koncentracją uwagi – w porównaniu z innymi dziećmi w klasie maluch dotknięty ADHD stale ma problemy ze skupieniem się na tym, co mówi nauczyciel, nie pamięta, co było zadane, przez co trudno mu przygotowywać się do kolejnych lekcji, odrabiać prace domowe; nadmierna ruchliwość – dzieci z ADHD nie potrafią siedzieć w spokoju i słuchać opowiadania nauczyciela, chcą się przemieszczać, odwracają się do kolegów i zaczepiają ich; impulsywność – nadpobudliwe dzieci robią zwykle wokół siebie dużo hałasu, nie rozmawiają spokojnie, tylko krzyczą, są niecierpliwe. Objawy ADHD mogą być jednak inne u dziewczynek i u chłopców – dziewczynki miewają częściej problemy z koncentracją uwagi – są rozmarzone, nie uważają na lekcjach, nie zapamiętują poleceń. Przez to, że są spokojne, nie krzyczą, nie biegają po klasie, rzadziej trafiają do psychologa i nie otrzymują tak bardzo potrzebnej im pomocy. Polecamy: Masz córkę – przeczytaj ten list dla jej dobra!   Jak odróżnić złe zachowanie od objawów ADHD? Zrób test. Zaznacz stwierdzenia, które są twoim zdaniem prawdziwe. Ale uwaga! Zaznaczaj je tylko wtedy, gdy objawy występują u dziecka przynajmniej od 6 miesięcy i to w każdym środowisku (a więc nie tylko w domu, w przedszkolu czy wyłącznie u babci). Sprawdź,...

ADHD czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi istnieje i wymaga leczenia – potwierdzają eksperci. Do jego objawów należą nasilone problemy z koncentracją uwagi , nadruchliwość i impulsywność. Ponieważ na temat ADHD krąży wiele mitów, łącznie z tym, że zaburzenie to wymyśliły firmy farmaceutyczne z chęci zysku, próbujemy się z nimi rozprawić, aby dzieci cierpiące na to zaburzenie w porę otrzymały potrzebną pomoc. Bez niej ich życie będzie trudniejsze. 1. ADHD to skutek złego wychowania Nieprawda – o nadpobudliwości najczęściej decydują geny (dzieje się tak w ponad 70 proc. przypadków). ADHD się dziedziczy tak jak wzrost – nieuważni rodzice mogą mieć nieuważne dziecko, tak jak wysocy rodzice mają większą szansę na posiadanie wysokiego potomka. Istnieje również ADHD nabyte (niezależne od genów). Jego przyczyną jest uszkodzenie struktur mózgu odpowiadających za kontrolę uwagi i impulsywności, spowodowane np. paleniem papierosów w ciąży lub niedotlenieniem dziecka podczas porodu. 2. ADHD mają zaniedbane dzieci Trudno obwiniać rodziców o to, że swoimi metodami wychowawczymi doprowadzili do powstania  nadpobudliwości u dziecka. Rodziny, w których jest dziecko z ADHD często wkładają dużo więcej wysiłku w opiekę i są bardziej zaangażowani niż rodzice maluchów, które nie mają tego zaburzenia. Zdarzają się jednak przypadki, kiedy mama i tata nie umieją postępować właściwie – ponieważ wiele dzieci z ADHD ma nadpobudliwych rodziców , są oni bardziej tolerancyjni wobec pewnych zachowań (zawsze się spóźniałem, więc dziecko także nie jest punktualne). 3. Dziecko z ADHD robi na złość Dziecko dotknięte zaburzeniem rozwoju , jakim jest nadpobudliwość, nie jest krnąbrny, niegrzeczny i nie robi czegoś celowo . Od swoich rówieśników różni się tym, że częściej niż oni ujawnia pewne...

Dziecku z ADHD trudno poczekać, zastanowić się, przewidzieć konsekwencje. Dlatego dzieci z nadpobudliwością psychoruchową częściej od rówieśników ładują się w tarapaty: przewracają się, spadają z roweru, narażają na gniew kolegów (bo np. odebrały zabawkę). Jak im pomóc? Jak najbardziej usystematyzuj dziecku rytm dnia Im większa w nim będzie regularność, tym bardziej dziecko będzie mogło planować, przewidywać. O tym, jak ważny jest codzienny stały rytm świadczy fakt, że dzieci z ADHD w przedszkolu czy szkole zwykle zachowują się lepiej (bo znają plan dnia i wiedzą, co za chwilę nastąpi). Sprawdź w przedszkolu przegląd zajęć dodatkowych Pokazuj dziecku konsekwencje jego działań Np. stawiaj szklankę na końcu stołu i mów, że tak postawiona może łatwo spaść. Pamiętaj, że dzieciom nadpobudliwym potrzeba więcej powtórzeń, by zapamiętały konsekwencje działań. Przywiązuj uwagę tylko do rzeczy istotnych Zachowanie dziecka z ADHD trzeba podzielić na rzeczy ważne i te mniej istotne, do których nie trzeba przywiązywać uwagi. Bo takiego dziecka nie da się całkiem zmienić. Np. zamiast tępić jego ruchliwość, można ją mądrze ukierunkować, pozwalając smykowi wyjeździć się na rowerze, zmęczyć na podwórku itp. Poznaj 6 zabaw ruchowych dla przedszkolaka Nagradzaj za skupianie uwagi Jeśli dziecko musi zrobić coś, co go mało interesuje (np. ułożyć puzzle), niech za to dostaje, np. słoneczko. Pięć słoneczek oznacza małą nagrodę, np. lizaka, loda, wspólne rysowanie, wygłupianie z tatą na tapczanie. Dzięki temu systemowi dziecięcy układ nerwowy coraz sprawniej pracuje, uczy się skupiać na rozkaz. A w konsekwencji zaczyna to robić machinalnie, bez zbędnego wysiłku. Dzięki temu dziecko w szkole nie będzie miało kłopotów z nauką. Pozwól dziecku uwierzyć w siebie Wiara w siebie dla nadpobudliwego dziecka jest bardzo ważna. Jemu...