Co jeszcze jeży włosy na głowach naszych pociech? I właściwie dlaczego?
Wyobraź sobie człowieka, który niczego się nie boi – ani rozwścieczonego rottweilera, ani pędzącego tramwaju, ani rozpalonego do czerwoności żelazka. Horror, prawda? Nie miałby dużych szans na przeżycie, chyba że trzymano by go pod kluczem.
Dlaczego dziecko płacze? Sprawdź
Dzięki temu, że odczuwamy lęk, możemy uniknąć wielu niebezpieczeństw. A jeśli to się nie uda– walczyć albo uciekać, bo przypływ adrenaliny daje nam potężną siłę. Lęk jest wyjątkowo „praktyczny” w wypadku małych dzieci. Nie potrafią obronić się same, więc trzymają się kurczowo rodziców albo „włączają alarm”, i w ten sposób zwracają na siebie ich uwagę. A że przy okazji boją się rzeczy, które nie są groźne? No cóż, nie mają przecież wielkiego doświadczenia, więc często odczuwają strach trochę na wszelki wypadek. Oto lista rzeczy, których najczęściej się boją.
Dzieci zaczynają się bać obcych (czyli potencjalnie groźnych) osób około ósmego miesiąca. Za żadne skarby nie pozwalają wziąć się na ręce mało znanej cioci,wybuchają płaczem na widok listonosza, trzymają na dystans panią z warzywniaka. Do tego bardzo się boją rozstawać z mamą i urządzają dantejskie sceny, by zmusić ją do pozostania w domu. To bywa kłopotliwe, ale lęk przed obcymi i rozstaniem z rodzicami jest normalny. Świadczy o przywiązaniu do najbliższych i dojrzałości dziecka (potrafi odróżnić obcych od swoich).
Dlaczego dziecko nie chce spać?
Roczne maluchy zaczynają bać się zwierząt. Nic dziwnego: te dziwaczne, włochate albo pokryte piórami lub łuską stwory wyglądają inaczej niż ludzie i kompletnie nie wiadomo, czego można się po nich spodziewać. Kiedyś, gdy żyliśmy jeszcze w lasach, ten lęk pomagał nam przetrwać. Nietrudno sobie wyobrazić, jak mogłoby się skończyć głaskanie niedźwiedzia.
Dlaczego dziecko powinno mieć zwierzę?
Dwulatki boją się grzmotów, wycia wiatru, ryku fal nad morzem itp., bo choć coraz więcej widzą i słyszą, nie rozumie-ją jeszcze, skąd te dźwięki się biorą, i nie mogą nad nimi panować. Co im pozostaje? Wiadomo: rozpłakać się i wezwać na pomoc mamę. Współczesnym maluchom przybyło powodów do obaw: przeraża je łoskot tramwaju, odgłos pracującej drukarki...
Mniej więcej w tym samym wieku dzieci zaczynają bać się cieni. Dostrzegają je, ale nie mają pojęcia, jak znalazły się na ścianie ani co zrobić, żeby sobie poszły. A więc wszczynają alarm.
Sprawdź, czy twój trzylatek rozwija się prawidłowo
To numer jeden na dziecięcej liście lęków. Boją się jej maluchy w każdym wieku (my, dorośli, zresztą też: ręka do góry, kto miałby ochotę na nocną wycieczkę na cmentarz albo do lasu!). Nic dziwnego, w mroku mogą czaić się straszydła: tygrysy, upiory, wilkołaki. A maluszek, nie widząc ich, nie może się przed nimi bronić.
Koszmary, lęki nocne czy inne problemy ze snem, na przykład strach przed zasypianiem, przydarzają się wielu małym dzieciom. Dlaczego tak się dzieje? Jak sobie z tym radzić? Zapytaliśmy o to dr psychologii Barbarę Arską-Karyłowską, wykładowcę w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz psychoterapeutę w Laboratorium Psychoedukacji. Sprawdź także dlaczego dzieci powinny się wysypiać Strach przed zasypianiem Znasz to? Po kąpieli, myciu zębów i buziaku na dobranoc zaczyna się koncert życzeń: "Mamo pić!", "Mamo, siusiu!", "Mamoooo, gorąco!" (zimno, niewygodnie itd - niepotrzebne skreślić). Bywa i tak, że malec, który potrafi już mówić, musi (Już! Teraz! Natychmiast!) rozwikłać jakąś nie cierpiącą zwłoki kwestię, np. dowiedzieć się, czy rosiczka tyje, gdy zjada zbyt wiele much. Granie na zwłokę i wzbranianie się przed pójściem spać wynika ze strachu przed zasypianiem. Dla niektórych dzieci już samo zasypianie bywa straszne ("Co się ze mną dzieje, kiedy zasypiam?"). Innym dzieciom nie pozwala zasnąć strach przed ciemnością . Ciemności mogą bać się dzieci w każdym wieku, nawet te, które chodzą już do szkoły. Mały człowiek zaludnia ciemną sypialnię wytworami własnej wyobraźni. A że nie potrafi jeszcze odróżnić fantazji od rzeczywistości, ma z nimi nie lada problem. Sprawdź z czego wynika lęk przed ciemnościąi czego jeszcze boją się dzieci Co możesz zrobić? Spróbuj się dowiedzieć, czego dokładnie boi się twoje dziecko. - Gdy rozmawiam ze swoimi pacjentami, często okazuje się, że ich strach wiąże się z czymś konkretnym, np. z przypominającym coś przerażającego cieniem na ścianie czy zaciekiem na suficie - mówi dr Arska-Karyłowska. Pomóż....
Gdy dziecko się boi - wyjaśniaj Rura odpływowa w wannie stanie się mniej przerażająca, gdy dziecko zobaczy na własne oczy, że nie mieści się w niej mydło lub zabawka (a więc i ono też się nie zmieści). Nie zawstydzaj dziecka, które się boi. To upokarza i osłabia wiarę w siebie. A gdy ktoś się czuje niewiele wart, boi się jeszcze bardziej. Oswajaj to, czego dziecko się boi Jeśli dziecko boi się psów , możesz mu pokazać słodkiego szczeniaczka albo książeczki o pieskach. Nie rób jednak tego na siłę, bo w ten sposób można spowodować trwały uraz. Pozwól swojemu dziecku okiełznać potwora. Lęk wynika m.in. z braku możliwości kontrolowania sytuacji. Jeśli uda ci się namówić malucha na włączenie i wyłączenie odkurzacza albo zajrzenie (wraz z tobą!) do szafy, w której straszy, może poczuć się pewniej. Jednak pamiętaj: nic na siłę. Nie narażaj dziecka Nie zostawiaj malca samego w wannie (może się podtopić i nabawić lęku przed wodą), nie pozwalaj mu oglądać dziennika telewizyjnego, w którym aż roi się od tragicznych newsów itd. Za to porządkuj jego świat. Lęki dziecka wynikają głównie z braku kontroli nad rzeczywistością, a chaos w życiu tę kontrolę uniemożliwia. Nie strasz dziecka Nigdy nie mów „Oddam cię dziadowi”, „Jak nie posprzątasz, przyjdzie potwór i zje zabawki” ani „Nie chcę takiego niegrzecznego dziecka” itp. Malec uwierzy ci na słowo. Nie przesadzaj! Wychowywane pod kloszem i chronione przed wszystkim dziecko jest lękliwe i nieprzygotowane do życia. Dlatego zastanów się, zanim powiesz, np.: „Nie skacz, bo złamiesz nogę”. Czytaj też: Czego boi się twoje dziecko? Lista najczęstszych dziecięcych lęków
Dzięki lękowi unikamy niebezpieczeństw (np. groźnego rottweilera, gorącego żelazka). A jeśli to się nie uda, walczymy lub uciekamy. Lęk jest bardzo „praktyczny” u dzieci. Płaczący ze strachu malec zapewnia sobie pomoc; boi się być sam, więc nie oddala się od mamy. A że przy okazji dzieci czują strach przed niegroźnymi rzeczami? No cóż, nie mają wielkiego doświadczenia. Oto czego mogą się bać. Dziecko boi się nieznanych sobie osób Dzieci zaczynają się bać obcych osób około 8. miesiąca życia . Za żadne skarby nie pozwalają wziąć się na ręce mało znanej cioci, wybuchają płaczem na widok listonosza czy sprzedawczyni. Do tego bardzo boją się rozstawać z mamą i urządzają dantejskie sceny, by zmusić ją do pozostania w domu. To bywa kłopotliwe, ale lęk przed obcymi i rozstaniem z rodzicami jest absolutnie normalny. Świadczy o przywiązaniu do najbliższych i dojrzałości dziecka (potrafi odróżnić obcych od „swoich”). Dziecko boi się domowych zwierzaków Roczne dzieci boją się zwierząt . Nic dziwnego: futrzane stwory wyglądają inaczej niż ludzie i nie wiadomo, czego można się po nich spodziewać. Kiedyś ten lęk pomagał nam przetrwać. Nietrudno sobie wyobrazić, jak mogłoby się skończyć głaskanie wilka. Zobacz też: Gdy dziecko boi się psów Dziecko boi się burzy, wiatru i suszarki Dwulatki boją się grzmotów, wycia wiatru itp., bo choć coraz więcej widzą i słyszą, nie rozumieją jeszcze, skąd te dźwięki się biorą. Co im pozostaje? Wiadomo – rozpłakać się i wezwać na pomoc mamę. Współczesnym maluchom przybyło powodów do obaw: przeraża je łoskot tramwaju, warczenie miksera, szum suszarki. Dziecko boi się tajemniczych, strasznych cieni Mniej więcej w tym samym wieku dzieci zaczynają bać się cieni. Dostrzegają je, ale nie mają pojęcia, jak znalazły się na ścianie...
