Zabawki dla dzieci z autyzmem warto dobierać indywidualnie do każdego dziecka. Dzieci autystyczne mają bardzo różne zainteresowania i fascynacje. Niektóre interesują się dźwiękami, inne fakturami, a jeszcze inne kolorami lub konstrukcjami. Dlatego najpierw warto zastanowić się, w jaki sposób dziecko spędza czas, jakie zajęcia je zajmują i dopiero wtedy wybrać zabawki. Najlepiej zrobić to w porozumieniu z terapeutą, aby zabawka nie tylko bawiła, ale i wspomagała rozwój jego właściciela.
Spis treści:
Jak wybierać zabawki dla dzieci ze spektrum autyzmu
Zabawki dla dzieci z autyzmem:
Poza obserwacją dziecka warto porozmawiać z terapeutą, który pracuje z małym autystą. Niektóre zabawki mogą stać się elementem terapii – pomagać uspokajać dziecko lub odrywać je od automatycznych czynności, którym oddają się niektóre dzieci z autyzmem. Z kolei inne zabawki mogą drażnić dziecko i je niepokoić – tak będzie jeśli dziecko nadwrażliwe na dźwięki otrzyma zabawkę muzyczną lub, co gorsza, głośno grającą – raczej jej nie polubi.
Autyzm utrudnia funkcjonowanie w wielu obszarach, m.in: komunikacyjnym, behawioralnym, społecznym, emocjonalnym. Podczas terapii często jednocześnie pracuje się nad kilkoma deficytowymi aspektami funkcjonowania dziecka. Kolorowe zabawki mogą być atrakcyjnym rekwizytami terapeutycznymi dla malucha ze spektrum autyzmu.
Odpowiednio dobrane zabawki dla autysty mogą:
Ważna uwaga: mały autysta potrzebuje nie tylko atrakcyjnych zabawek, ale i towarzystwa podczas zabawy. Nawet z pozoru zwykłe klocki mogą stać się dla dziecka atrakcyjnym tworzywem, jeśli rodzic pokaże mu, jak się nimi bawić.
Poniżej podpowiadamy, jakie zabawki mogą zainteresować dziecko autystyczne. Niektóre z nich, po konsultacji z terapeutą, warto kupić, aby poszerzać zainteresowania i umiejętności takiego wymagającego troski i uwagi malucha.
Nadają się do turlania, rzucania, zabawy w kąpieli. Pobudzają zmysł wzroku i dotyku. Poprawiają koordynację oko-ręka i sprawność rąk. Można nimi masować dziecko, zmniejszając nadmierne napięcie mięśniowe. Bezpieczne także wtedy, gdy dziecko podczas zabawy weźmie je do buzi.
W zestawie 8 elementów, które można łączyć jak klocki puzzle. Każdy z nich ma inną fakturę, która może stymulować receptory rąk, stóp lub tułowia i całych kończyn. Dziecko może po niej chodzić, leżeć na niej i składać elementy w dowolnej konfiguracji. Powierzchnie są twarde lub miękkie. Zabawka pomaga w integracji sensorycznej i organizacji wrażeń zmysłowych.
Różnokolorowe bąble o różnych rozmiarach w plastikowej ramce. Można je wypychać, trzymając zabawkę w rękach lub wtedy, gdy leży na podłodze czy stoliku. Zabawka bardzo prosta, a przez to genialna. Nominowana w 2018 roku do nagrody zabawki roku w USA.
Gumowa piłka z uchwytem w miękkim pluszowym „ubranku’’ w kształcie krowy. Może służyć do zabawy i rehabilitacji. Nadaje się do użytku we wnętrzach i na świeżym powietrzu (bez pluszowego ubranka). W komplecie pompka. Średnica piłki to 45 cm.
Zabawka, którą można się bawić na kilka sposobów. Można ją za sobą ciągnąć na sznurku, popychać przed sobą wędrując na czworaka, a także dopasowywać elementy do otworów, czyli wkładać i wyjmować klocuszki. Można też auto odwrócić do góry kołami i kręcić kółeczkami.
Wykonane z pianki – miękkie i bezpieczne dla dziecka. W zestawie 10 ponumerowanych kręgli oraz dwie piankowe kule do ich strącania. Zabawka stymuluje koordynację oko-ręka. Idealna do wspólnych zabaw z rodzicami i rodzeństwem.
Warto zawsze mieć ten breloczek pod ręką i dać go małemu autystykowi, gdy trzeba go uspokoić i czymś zająć. W strączku są 3 ziarenka. Każda fasolka ma sympatyczną buźkę, którą widać, gdy uda się ziarenko wypchnąć ze strączka. Zabawka uczy precyzyjnego chwytu między kciukiem a palcem wskazującym.
Zabawki zapakowane są w saszetki – każda osobno. Gniotki wykonane są z bardzo miękkiego silikonu, więc poddają się, gdy dziecko je ściska w rączce lub naciska palcem. Są bardzo kolorowe i mają najróżniejsze kształty. Prosta zabawka antystresowa.
Zrobiona z bardzo miękkiego, elastycznego tworzywa. Ma wiele wypustek zakończonych licznymi „kosmatymi’’ kulami. Można ją ściskać lub pociągać za ramiona, można ugniatać jej końcówki. Dzięki temu usprawnia małą motorykę i pomaga regulować napięcie mięśni w obrębie dłoni i przedramion.
Koła zębate można dowolnie umieszczać na planszy. Najlepsza zabawa jest wtedy, gdy uda się je tak rozmieścić, aby wprawiając jedno w ruch, zmusić do poruszania się wszystkie pozostałe. Uczy logicznego myślenia, koncentracji i stymuluje rozwój sprawności dłoni.
Zestaw 100 klocków konstrukcyjnych, z których można budować różne rzeczy. Oczywiście nie trzeba tego robić – już samo wkręcanie i wykręcanie drewnianych śrubek może być bardzo wciągające. Zabawka usprawnia koordynację oko-ręka, sprawność manualną, uczy przestrzennego myślenia.
Najpierw trzeba go złożyć (tu będzie potrzebna pomoc mamy lub taty). Nie jest to bardzo trudne, bo ten tor ma 2 stopień trudności w skali do 9. Po złożeniu stalowe kulki mają do pokonania aż 10 metrów. Puszczanie po nim kulek i obserwacja, jak go pokonują, może jest bardzo wciągające.
Ośmiotonowe, bezpieczne dla dziecka cymbałki z pałeczkami. Do wygrywania prostych melodii lub jedynie do wydobywania różnych dźwięków. Kształtuje koordynację oko-ręka i koncentrację, pomaga regulować napięcie mięśni rąk.
W komplecie aż 6 różnych instrumentów: tamburyn, dzwoneczki, kołatka, 2 marakasy, pałeczki drewniane oraz guiro. Do nauki wytwarzania rytmu oraz wydobywania różnych dźwięków perkusyjnych.
Na stoliku są: drewniany ksylofon, metalowy trójkąt i talerz oraz bębenek. W komplecie dwie drewniane pałeczki. Zabawka pomaga kształtować koordynację oko-ręka i koncentrację. Wymiary stolika: 43 x 23 x 23 cm.
Kocyk ma wymiary 100 x 75 cm. Po zwinięciu i spięciu, staje się mięciutką przytulanką, którą można chwytać za uszka lub łapki. Idealny na co dzień i w podróży. Wykonany z materiałów najwyższej jakości. Można go prać w pralce.
Przytulanka uszyta z materiału frotte i minky. Ma długie rączki, nóżki i szeleszczące uszy, które można w nieskończoność ściskać i miętosić. Z sukienki wystają metki – można je chwytać i poszarpywać, aby zredukować stres.
Pies ma 58 cm wysokości na stojąco i 35 cm na siedząco. Wzbudza sympatię każdego dziecka. Pięknie wykonany z mięciutkiego pluszu przez renomowaną firmę. Można go przygarnąć do siebie i mocno się w niego wtulić. Idealny przyjaciel i pocieszyciel.
Sprawdź także:
Autystyczne dziecko nie uśmiecha się do rodziców, odmawia pieszczot, nie reaguje na polecenia. Nie toleruje w swoim otoczeniu żadnych zmian. Rodzicom takiego dziecka nie jest łatwo, ale muszą pamiętać, że mogą (i powinni!) szukać wsparcia u lekarzy, terapeutów i innych rodziców dzieci autystycznych. Spis treści: Dziecko z autyzmem: jak postępować? Zachowanie dziecka z autyzmem ma wpływ na rodzinę Funkcjonowanie dziecka z autyzmem w przedszkolu i szkole Formy pomocy dla dziecka z autyzmem Dziecko z autyzmem: jak postępować? Zaburzone zachowania autystycznego dziecka (czyli typowe objawy autyzmu ), dezorientują rodziców i wzbudzają w nich poczucie winy. Jak sobie wtedy radzić? Choć to niełatwe, wychowując takiego malucha, staraj się myśleć pozytywnie: Dziecko biernie przyjmuje twoje pieszczoty? Staraj się nie brać sobie tego do serca. Badania naukowe przekonują, że autystyczne dzieci są przywiązane do rodziców, tylko nie potrafią tego okazywać. Czujesz się winna, że nie potrafisz pomóc dziecku, gdy krzyczy i nie pozwala do siebie podejść? Pamiętaj, wcale nie jesteś złą mamą! Problemy z rozpoznawaniem potrzeb i trudnych emocji dzieci mają też rodzice zdrowych dzieci. Jak uspokoić dziecko z autyzmem? Dziecku autystycznemu trudno jest opanować emocje, ponieważ nie ma zdolności samoregulacji . Warto więc zadbać o to, by wyeliminować z jego otoczenia wszelkie bodźce, które wywołują w nim frustrację. Jeśli jakiegoś elementu nie da się usunąć, trzeba pomyśleć o takim zmodyfikowaniu go, by przestał tak bardzo przeszkadzać. Niekiedy niezawodne w wyciszaniu emocji dziecka jest stosowanie stymulacji sensorycznej np. za pomocą kołdry obciążeniowej albo dźwięku białego szumu . Można też próbować odwrócić uwagę dziecka od problemu, np. śpiewając jego ulubioną piosenkę albo podsuwając mu ulubioną książeczkę....
Autyzm atypowy to jedno z zaburzeń ze spektrum autyzmu , które charakteryzuje się późniejszy rozwojem objawów. Stąd też jego prawidłowe zdiagnozowanie bywa trudne. Nieznane są też bezpośrednie przyczyny autyzmu atypowego, ale do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia tego zaburzenia należą m.in. czynniki genetyczne. Spis treści: Pierwsze objawy autyzmu atypowego Jak rozpoznać autyzm atypowy? Skąd się bierze autyzm atypowy? Leczenie autyzmu atypowego i rokowania Autyzm atypowy a zespół Aspergera Autyzm atypowy a orzeczenie o niepełnosprawności Pierwsze objawy autyzmu atypowego Zaburzenie daje się wykryć zwykle dopiero w 3. roku życia dziecka. Niepokojące objawy wskazujące na autyzm atypowy można zauważyć najczęściej u 4-latka. Dzieje się tak z dwóch powodów. To właśnie w tym wieku dziecko, które do tej pory rozwijało się prawidłowo, zaczyna odstawać od rówieśników. Przejawia się to: niechęcią do zabawy z innymi dziećmi; utratą zdolności komunikowania się (która wcześniej funkcjonowała prawidłowo); trudnościami w budowaniu relacji społecznych. Przyczyna tak późnego rozpoznania autyzmu może być też inna. Często zaburzenie to rozwija się u dziecka razem z innym schorzeniem. Wówczas rodzice i lekarze mogą nie wiązać objawów z autyzmem , a właśnie z inną chorobą. Zdiagnozowanie zaburzenia ze spektrum autyzmu zajmuje wtedy więcej czasu i wymaga dłuższej obserwacji dziecka. Jak rozpoznać autyzm atypowy? Zaburzenie to daje właściwie identyczne objawy co autyzm wczesnodziecięcy . Znaczącą różnicą jest wiek dziecka, w którym wyraźnie się one uwydatniają. Odmiana atypowa może być zdiagnozowana w nieco późniejszym wieku niż statystyczne rozpoznanie autyzmu u dzieci. Dziecko może cierpieć na autyzm atypowy, jeśli: zaczyna mówić dużo później niż inne dzieci; dużo bardziej...
Sawant to, najkrócej mówiąc, geniusz z niskim ilorazem inteligencji. Jego układ nerwowy nie działa prawidłowo, co wpływa na jego zachowanie i funkcjonowanie, obniżając ich jakość. Z drugiej jednak strony dysfunkcje te sprawiają, że osoby z zespołem sawanta mają wyjątkowe uzdolnienia, które mogą dotyczyć bardzo różnych umiejętności. Szacuje się, że nawet jedno na dziesięcioro dzieci ze spektrum autyzmu może być sawantem, i że co najmniej połowa sawantów cierpi na autyzm. Spis treści: Co to jest zespół sawanta Zespół sawanta – objawy Leczenie zespołu sawanta Znani ludzie z zespołem sawanta Co to jest zespół sawanta Jest to dysfunkcja układu nerwowego. Najczęściej wiąże się z nieprawidłowym działaniem lewej półkuli mózgu , w wyniku czego prawa półkula zmuszona jest do kompensowania osłabionego działania swojej „bliźniaczki’’. Większość dzieci z zespołem sawanta rodzi z tą dolegliwością. Opisano jednak przypadki osób dorosłych i dzieci, które w wyniku urazu głowy lub choroby dotykającej mózg zyskały umiejętności charakterystyczne dla sawantów. Badania mózgów sawantów pokazały zwiększony przepływ krwi przez prawą półkulę mózgu , zwiększenie aktywności tzw. kory nowej prawej półkuli i upośledzenie przedniego płata skroniowego lewej półkuli. Jak dotąd dokładnie opisano ok. 100 przypadków zespołu sawanta. Pierwszy raz dokonał tego w 1789 roku amerykański pionier psychiatrii – Benjamin Rush. Jego pacjentem był Thomas Fuller, który mimo znikomej znajomości matematyki potrafił w kilkadziesiąt sekund prawidłowo odpowiedzieć na pytanie o liczbę sekund, które mijają w ciągu życia człowieka żyjącego 70 lat, 17 dni i 12 godzin (2 210 500 800) z uwzględnieniem lat przestępnych. Objawy zespołu sawanta Każdy sawant jest inny, dlatego nie sposób podać pełnej listy objawów typowych dla zespołu...
