Ukrzyca to jedna z chorób autoimmunologicznych. Ponieważ zachorowalność na nią jest spora, chyba każdy o niej słyszał. Choroba ta dotyka nie tylko dorosłych, lecz także dzieci. Czy wiesz, jak rozpoznać, czy twoje dziecko cierpi na cukrzycę? Przeczytaj koniecznie, jakie objawy mogą na nią wskazywać i jak postępować w razie zachorowania.
Cukrzyca to nie jedna choroba, a zespół chorób, których cechą charakterystyczną jest hiperglikemia, czyli podwyższony poziom glukozy we krwi. Hiperglikemia powstaje na skutek nieprawidłowego działania insuliny. Cukrzyca należy do grupy chorób autoimmunologicznych. Wyróżniamy cukrzycę typu 1, 2 i inne rzadziej występujące. Najczęściej chorzy cierpią na cukrzycę typu 2. Kobiety spodziewające się dziecka miewają niekiedy cukrzycę ciążową - jest ona związana ze zmianami hormonalnymi, jakie zachodzą w ciele ciężarnej.
W celu zbadania, czy dziecko cierpi na cukrzycę, należy udać się z nim do specjalisty – diabetologa. Lekarz zleci wykonanie testu na cukrzycę, czyli trzeba będzie zbadać, jak organizm toleruje glukozę. W tym celu pobiera się krew na czczo przed wypiciem glukozy, a następnie po 2 godzinach od jej wypicia. Wyniki badań jednoznacznie wskazują, czy w organizmie rozwinęła się cukrzyca, czy nie. Badanie ręcznym glukometrem nie jest tak dokładne, dlatego lepiej wykonać od razu test na obciążenie glukozą w przychodni.
Norma cukru we krwi mieści się w przedziale od 3,4 do 5,5 mmol/l. Badanie krwi na czczo powinno wskazać glukozę nie wyższą niż 99 mg/dl, najlepiej, by była w przedziale 70–99 mg/dl. Jeśli glikemia (czyli stężenie glukozy we krwi) na czczo przekracza 126 mg/dl, wówczas diagnozuje się u badanego cukrzycę. Z kolei po 120 minutach od wypicia roztworu glukozy (75 gramów) glikemia nie powinna przekraczać 140 mg/dl. Glikemia powyżej 200 mg/dl wskazuje na cukrzycę. O cukrzycy ciążowej mówimy natomiast, gdy glikemia na czczo przekracza 92 mg/dl. Normy glukozy we krwi dla kobiet w ciąży są inne, niż pozostałych osób.
Cukrzyca u dziecka może być chorobą dużo poważniejszą i bardziej gwałtowną, niż u dorosłego, dlatego nie powinno się zwlekać z jej leczeniem. Koniecznie zatem należy udać się do lekarza, jeśli zauważymy u dziecka:
Ważne jest to, że choć objawy te są dość wyraźne i charakterystyczne właśnie dla cukrzycy, pojawiają się dość późno, kiedy trzustka jest już znacznie uszkodzona. By nie dopuścić do powstania poważnych chorób trzustki, należy jak najszybciej rozpocząć prawidłowe leczenie.
Cukrzyca typu 1 to tzw. cukrzyca insulinozależna. Najczęściej pierwsze objawy choroby pojawiają się już w wieku dziecięcym i są nagłe. Ten typ cukrzycy charakteryzuje się tym, że organizm prowadzi do samowyniszczenia i insulina przestaje być produkowana, dlatego konieczne jest podawanie insuliny dożylnie (stąd nazywana jest insulinozależną).
Cukrzyca typu 2 to tzw. cukrzyca insulinoniezależna. Ten typ choroby cukrzycowej może rozwijać się przez lata, dlatego najczęściej diagnozowany jest u 40-50 latków. Charakteryzuje się tym, że z jednej strony w organizmie rozwija się insulinooporność, a z drugiej powstaje niedobór insuliny. Trzustka co prawda produkuje insulinę, ale przez insulinooporność w organizmie jest jej zbyt mało, by pracował prawidłowo. W tym typie cukrzycy podawanie insuliny nie jest wymagane w początkowej fazie choroby, a jedynie dopiero w jej zaawansowanej postaci.
Dieta cukrzycowa jest dość rygorystyczna. Chory musi przestrzegać nie tylko tego, by na talerzu znajdowały się odpowiednie składniki, ale też by jeść o stałych, regularnych porach, tak by nie powodować dodatkowych skoków cukru we krwi. Dieta cukrzyka powinna być rozpisana przez specjalistę i dostosowana do potrzeb pacjenta, jego trybu życia i masy ciała. Cukrzyk nie powinien odczuwać uczucia głodu. Każdego dnia powinien też jeść posiłki o zbliżonej kaloryczności.
Podstawowe powikłania cukrzycy to hipoglikemia oraz hiperglikemia. Hipoglikemia to inaczej niedocukrzenie, czyli stan zbyt niskiego poziomu cukru we krwi (przeciwnie do hiperglikemii). W przypadku hipoglikemii, gdy poziom cukru we krwi będzie o wiele za niski, może dojść nawet do utraty przytomności.
Przewlekłym powikłaniem cukrzycowym jest natomiast mikroangiopatia. Może ona prowadzić do skrajnej niewydolności nerek i konieczności wykonania przeszczepu, utraty wzroku, zaburzeń czucia. Może się też pojawić tzw. stopa cukrzycowa, która w poważniejszych przypadkach skutkuje amputacją stopy. Powikłaniem związanym z cukrzycą jest także śpiączka cukrzycowa. Statystki mówią, że ponad połowa cukrzyków umiera na zawał serca. Nieleczona cukrzyca jest chorobą prowadzącą do śmierci.
Zobacz też: Celiakia, czyli nietolerancja glutenu. Jak ją rozpoznać?
Dr n. med. Marta Mincewicz-Wysocka jest pediatrą, diabetologiem i endokrynologiem. Jest kierownikiem Oddziału Diabetologii w Klinice Endokrynologii i Diabetologii w Instytucie „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” w Międzylesiu k. Warszawy, przyjmuje dzieci w Poradni Diabetologicznej CZD. Jej zainteresowania naukowe to powikłania cukrzycowe, m.in. neuropatia cukrzycowa, oraz tzw. cukrzyce inne. Hobbystycznie jest ornitologiem, kynologiem i ogrodnikiem. Aleksandra Sobieraj: Ponoć liczba zachorowań na cukrzycę wśród dzieci w Polsce rośnie i to dosyć dramatycznie. Co się takiego dzieje? Dr n. med. Marta Mincewicz-Wysocka: Rzeczywiście. Ostatnie badanie epidemiologiczne z siedmiu województw wykazało, że w ciągu pięciu lat ilość zachorowań na cukrzycę wzrosła półtora raza. Tylko wśród dzieci?! Chodzi o oba typy cukrzycy? – Tak. Cukrzyca typu 1 i 2 często jest wrzucana do jednego worka, ale są to różne choroby. Cukrzyca typu I dotyka głównie dzieci. To choroba autoimmunizacyjna, polega na tym, że własne komórki układu odpornościowego występują przeciwko własnym organom, konkretnie trzustce. Niszczą komórki beta i trzustka nie ma jak wytworzyć insuliny. Stąd kiedyś mówiono, że to cukrzyca insulinozależna: bo organizm nie ma własnej insuliny, trzeba ją dostarczać z zewnątrz. A cukrzyca typu 2? – To zupełnie inne schorzenie, choć objawia się tak samo jak ta typu 1, czyli wysokim cukrem we krwi. Mamy najczęściej człowieka otyłego, który ma insulinooporność: jego trzustka wytwarza dużo insuliny (zdrowy człowiek ma na czczo ok. 10 mikrojednostek/ml, po posiłku 40–60, chory na cukrzycę typu 2 po posiłku – 350–400) i ta duża ilość insuliny nadal nie działa, stąd za wysoki poziom cukru we krwi. A trzustka nie jest już w stanie wyprodukować więcej...
@page { margin: 2cm } p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120% } Cukrzyca typu 1 to najczęstsza choroba przewlekła diagnozowana u dzieci i jeden z najpoważniejszych problemów pediatrycznych w naszym kraju. W ciągu ostatnich 20 lat liczba chorych na cukrzycę typu 1 w Polsce prawie się potroiła, co uplasowało nasz kraj w światowej czołówce, jeżeli chodzi o wzrost zachorowań. Czym jest cukrzyca typu 1? Przyczyny cukrzycy typu 1 u dzieci Objawy cukrzycy typu 1 Jak odczytywać wyniki badań krwi u dziecka? Spadek i wahania cukru we krwi Jak leczyć dziecko z cukrzycą typu 1? Leczenie cukrzycy typu 1 pompami cukrzycowymi Dieta dziecka chorego na cukrzycę Sport dla dziecka z cukrzycą Jak bardzo cukrzyca zaburza życie dziecka? Cukrzyca typu 1 a ciąża Dieta dla ciężarnej z cukrzycą Czym jest cukrzyca typu 1? Cukrzyca typu 1 to choroba układu odpornościowego. O bjawia się w postaci podwyższonego poziomu cukru we krwi dziecka. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest nieprawidłowe działanie jego układu odpornościowego - w organizmie zaczyna brakować insuliny, jednego z kluczowych hormonów w organizmie, przekształcającego glukozę na energię. W trzustce chorego dziecka jego własne przeciwciała niszczą tzw. komórki beta, które ją produkują. Dzięki insulinie dziecko rośnie, rozwija się, ma energię. Nie można bez niej funkcjonować, dlatego, jeżeli komórki beta zostaną całkowicie zniszczone i trzustka przestaje produkować insulinę, dziecko musi do końca życia dostawać ten hormon z zewnątrz. Przyczyny cukrzycy typu 1 u dzieci Najczęściej chorują dzieci w wieku do lat 6 oraz młodzież. Cukrzyca typu 1 nie jest chorobą genetyczną , aczkolwiek u źródeł jej wystąpienia leżą także czynniki genetyczne. Cukrzyca uważana jest za chorobę wieloczynnikową, co oznacza, że kilka rzeczy...
Cukrzyca ciążowa może powodować zagrożenia, zarówno dla dziecka, jak i mamy. Jest ona związana ze zmianami hormonalnymi i zazwyczaj mija po porodzie. Nie wolno jednak jej lekceważyć, gdyż skutki cukrzycy ciążowej mogą być bardzo niebezpieczne, mogą nawet doprowadzić do śmierci płodu. Spis treści: Cukrzyca ciążowa: zagrożenia Cukrzyca ciążowa - skutki Cukrzyca ciążowa - zagrożenie dla dziecka Cukrzyca ciążowa - śmierć płodu Mity na temat cukrzycy ciążowej Fakty na temat cukrzycy ciążowej Co sprzyja cukrzycy ciążowej? Cukrzyca ciążowa: zagrożenia Cukrzycę ciążową trzeba leczyć, by zmniejszyć zagrożenia, które się z nią wiążą. Czym grozi cukrzyca w ciąży? Skutki nieleczonej cukrzycy ciążowej, które mogą wystąpić u dziecka to: zahamowanie wzrostu płodu, makrosomia , hipoglikemia, niedobór żelaza , zaburzenia oddychania, ryzyko zmian zakrzepowych, zaburzenia neurologiczne, zaburzenia kardiologiczne, otyłość dzieci w życiu dorosłym. Cukrzyca ciążowa - skutki Nieleczona cukrzyca ciążowa może być niebezpieczna dla ciebie (sprzyja bowiem powstawaniu zakażeń układu moczowego, dróg rodnych). Zdarza się również, że cukrzyca nie ustępuje po porodzie. Może się okazać, że w czasie porodu noworodek, który jest wyjątkowo duży - nie mieści się w kanale rodnym. Dziecko po porodzie może mieć również głębokie niedocukrzenie (maluch jest przyzwyczajony do tego, że przy każdym posiłku otrzymuje duże ilości glukozy). Nadmiar cukru niekorzystnie wpływa również na pracę łożyska – może dojść nawet do zgonów wewnątrzmacicznych dzieci. Cukrzyca ciążowa - zagrożenie dla dziecka Faktem jest, że cukrzyca ciążowa wpływa niekorzystnie na zdrowie malucha, jednak ryzyko powikłań...
