Żółty katar u dziecka pojawia się zarówno w przebiegu infekcji wirusowej, jak i bakteryjnej. Dopiero przedłużający się wysięk z nosa, a często także dodatkowe objawy, mogą świadczyć o tym, że doszło do nadkażenia bakteryjnego po infekcji wirusowej. Wyjaśniamy, co oznacza i jak długo trwa żółty katar u dzieci.
Żółty katar to wydzielina śluzówki nosa, która zawiera martwe komórki, drobnoustroje, uszkodzone tkanki i komórki odpornościowe – białe krwinki. To one nadają katarowi żółty lub lekko zielonkawy kolor.
W większości przypadków żółty katar u dziecka oznacza niegroźną infekcję górnych dróg oddechowych, którą mogą wywołać zarówno wirusy, jak i bakterie. W pierwszym etapie infekcji z nosa cieknie obficie wodnista i bezbarwna wydzielina, która po kilku dniach przybiera żółte zabarwienie. Jeśli katar trwa 7-10 dni (u niemowląt nieco dłużej), nie ma powodów do obaw nawet wtedy, gdy jest żółty. Podobnie – nie zawsze powodem do niepokoju jest zielony katar u dziecka.
Żółty katar utrzymujący się przez ponad 10 dni u dziecka (a ponad 14 dni u niemowlaka) lepiej skonsultować z pediatrą. Objaw ten może świadczyć o tym, że doszło do nadkażenia bakteriami.
Objawami nadkażenia bakteryjnego mogą być:
Dolegliwości te sugerują, że być może doszło do zapalenia zatok – chorobie towarzyszy też często żółty katar i ropiejące oczy (jeden z objawów zapalenia spojówek).
Przewlekły katar u dziecka, zwłaszcza żółty lub zielonkawy, może być również związany z przerostem tzw. trzeciego migdałka. Taką przyczynę kataru może też sugerować chrapanie dziecka w nocy, nawracające zapalenia ucha oraz często otwarta buzia dziecka.
W rzadkich przypadkach u dzieci występuje jednostronny żółty katar – wydzielina wydostaje się tylko z jednej dziurki nosa. Objaw ten może wskazywać na wady anatomiczne lub ciało obce, które utknęło w przewodzie nosowym.
Najczęściej katar mija samoistnie, gdy organizm zwalczy przeziębienie, czyli infekcję. Ale jeżeli żółty katar u dziecka jest spowodowany nadkażeniem bakteryjnym i zapaleniem zatok, na ogół konieczne jest leczenie antybiotykami. Dlatego przy podejrzeniu zapalenia zatok lub przedłużającym się żółtym katarze trzeba iść z dzieckiem do pediatry.
Przerost trzeciego migdałka, a także wady anatomiczne i ciało obce w nosie to przyczyny żółtego kataru, których nie da się wyleczyć kroplami i domowymi sposobami. Konieczna jest pomoc laryngologa, a czasami też drobny zabieg chirurgiczny.
W łagodzeniu objawów kataru u dziecka może pomóc:
Zobacz też:
Zatkany nos u dziecka to najczęściej skutek pojawienia się wydzieliny w nosie związanej z katarem. Czasem jednak oddychanie przez nos staje się niemożliwe również bez kataru. Przyczyny niedrożności nosa mogą być różne i warto je znać, aby wiedzieć, jak pomóc dziecku w zależności od źródła problemu. Zatkany nos bez kataru – przyczyny Przyczyny zatkanego nosa u dziecka mogą być różne. Jeśli dziecko nie ma kataru, powodem niedrożności nosa mogą być: infekcje, urazy, obecność polipów, przekrzywiona przegroda nosowa. ciało obce w nosie. O ile niektóre z wymienionych przyczyn można rozpoznać bez konsultacji z lekarzem – część wymaga wizyty u specjalisty. Wiele zależy od indywidualnych okoliczności, czasu trwania/powtarzania się sytuacji, w której maluch ma zatkany nos. Właściwa diagnoza to podstawa do podjęcia skutecznych kroków. Zatkany nos bez kataru u dziecka – do czego prowadzi? Zatkany nos obniża komfort dziecka, przeszkadza w jedzeniu i spokojnym odpoczynku. Efektem niedrożności nosa może być też stan zapalny gardła lub krtani, a także przewlekły stan zapalny zatok nosowych. W przypadku niedrożności nosa spowodowanego obecnością ciała obcego – może dojść do groźnych powikłań. Niestety, małe dzieci wkładają do nosków (nie tylko sobie, ale także innym maluchom, np. młodszemu rodzeństwu) najróżniejsze rzeczy: koraliki, części zabawek itd. Najgorsze są nasionka (groch, fasola itd.), bo nie dość, że blokują nozdrza, to jeszcze pęcznieją i gniją. Aby jak najskuteczniej i możliwie szybko pomóc dziecku, warto jak najszybciej ustalić przyczynę niedrożności nosa. Zatkany nos bez kataru – jak pomóc dziecku? W przypadku rozpoczynającej się lub trwającej infekcji (na którą wskazuje np. podwyższona temperatura ciała lub kaszel), warto obserwować dziecko i w razie jakichkolwiek wątpliwości co do...
Wśród objawów większości chorób wieku niemowlęcego i dziecięcego – gorączka jest wymieniana w pierwszym rzędzie z katarem, kaszlem, wymiotami, biegunką, zmianami na skórze, itd. A co jeśli gorączki nie ma, a dziecko kicha i kaszle? Badania przeprowadzane wśród polskich mam wskazują, że często mają one kłopot z rozpoznaniem gorączki. Wiele matek cierpi również na tzw. „fobię gorączkową”? Podwyższona temperatura dziecka budzi u nich lęk o zdrowie malucha. Mamy często są zdezorientowane, kiedy pediatra słysząc, że dziecko nie gorączkuje (np. podczas zapalenia ucha) – mówi, że to wcale nie jest dobra wiadomość. I że oznacza to, że organizm nie podjął walki z infekcją. Dobra wiadomość jest taka, że układ odpornościowy dzieci dopiero się rozwija. Kiedy mówimy o gorączce u dziecka? Gorączka definiowana jest przez lekarzy jako: podwyższenie ciepłoty ciała w wyniku reakcji organizmu na działanie czynników wytwarzających substancje pirogenne lub podrażnienia ośrodka termoregulacji w mózgu, objaw choroby, najczęstszy powód zgłaszania się do lekarza. Gorączka to jednocześnie jeden z najważniejszych mechanizmów obronnych organizmu zaatakowanego stanem zapalnym. Można określić ją jako wsparcie, na które organizm może liczyć w walce z takimi patogenami jak: wirusy, bakterie, grzyby, itp. Przyjmuje się, że: 36,6–37 stopni oznacza prawidłową ciepłotę ciała, 37–38 stopni to stan podgorączkowy, 38–40 stopni to gorączka , 40 stopni i więcej oznacza niebezpieczną hipertermię. Gorączka lub stan podgorączkowy to znak, że organizm dziecka walczy z infekcją. Gdy dziecko kicha, kaszle i ma gorączkę, nikt nie ma wątpliwości, że naprawdę złapało infekcję. Rodzice niemowląt z reguły wolą, by chore dziecko obejrzał pediatra. Rodzice starszych dzieci – najpierw starają się opanować sytuację, podając...
Rodzice często puszczają dzieci z katarem do przedszkola, bo nie traktują kataru jako choroby albo zwyczajnie nie mogą pozwolić sobie na dzień wolny w pracy. W czasie pandemii koronawirusa w placówkach edukacyjnych pojawiły się różnego rodzaju restrykcje, m.in. taka, że dziecko z objawami choroby zakaźnej lub infekcji nie powinno być wpuszczane do przedszkola czy szkoły. Jak jest obecnie? Czy można puszczać dzieci z katarem do przedszkola? W ostatnich miesiącach nie pojawiły się żadne restrykcje czy obostrzenia związane z uczęszczaniem dzieci do przedszkola, jednak w marcu 2022 roku Główny Inspektorat Sanitarny opublikował wytyczne , zgodnie z którymi: „do podmiotu może uczęszczać wyłącznie dziecko zdrowe bez objawów infekcji lub choroby zakaźnej oraz gdy nie został nałożony na nie obowiązek kwarantanny lub izolacji domowej”. Ten zapis nie jest jednoznaczny. Nie wyjaśniono dokładnie, co oznaczają objawy infekcji, i czy zalicza się do nich katar. Wiadomo jedynie, że wyraźnie chorych dzieci nie wolno puszczać do przedszkola. W praktyce więc to od decyzji dyrekcji konkretnej placówki zależy, czy wpuści dziecko z katarem, czy każe rodzicom zabrać zakatarzonego malucha do domu. Czy katar to choroba? Z medycznego punktu widzenia katar, czyli nieżyt nosa lub zapalenie błony śluzowej nosa jest chorobą wywoływaną przede wszystkim przez wirusy. Pojawienie się kataru oznacza, że układ odpornościowy pracuje i pozbywa się wirusów. Sam katar nie musi jednak oznaczać konieczności pozostawienia dziecka w domu. To, czy puścić dziecko z katarem do przedszkola, zależy od samopoczucia dziecka i tego, czy poza katarem występują inne objawy. Jeśli dziecko nie ma podwyższonej temperatury, ma apetyt, nie kaszle, jest w dobrym nastroju, chętnie się bawi, nie jest markotne – nie ma powodu, by zostawiać malca w domu. Czy puszczać dziecko z katarem do przedszkola, jeśli...
